από τον Σωτήριο Καλαμίτση
[Κατευόδιο στον Γιάννη που στηλίτευε τους αρχοντοχωριάτες και τους διανοούμενους του πρωκτού. Είμαι σίγουρος πως θα χαμογελάει πονηρά διαβάζοντας από ψηλά όσα ακολουθούν].
Έχω διαβάσει πάρα πολλά κείμενα που αποκαθηλώνουν στη συνείδησή μου διάφορα ινδάλματα. Τελευταίως διάβασα για την αμφισβήτηση του Μίκη και του Γλέζου και ένοιωσα πολύ άβολα. Στο διαδίκτυο, βέβαια, μπορεί να γράφει κανείς ό,τι θέλει. Η αξιοπιστία του κρίνεται από αυτά που γράφει και την τεκμηρίωσή τους. Πολλές φορές, όμως, έχω πέσει θύμα αυτής της ιδιότυπης «παραπληροφόρησης». Άλλωστε, υπάρχουν κομματικά κέντρα και παράκεντρα που χαλκεύουν τα πάντα στο βωμό της προπαγάνδας.
Ευτυχώς που ο αντιρατσιστικός νόμος που θα ψηφίσουν οι αμνοί της Βουλής θα μας επιτρέπει να αμφισβητούμε προσωπικότητες, ακόμη και αν είναι εβραϊκής καταγωγής, αρκεί να μη λέμε ότι για ό,τι κάποιος έπραξε φταίει η φύτρα του.
Δεν αποκλείεται σε λίγο να δούμε και κείμενα που θα αμφισβητούν τα ολοκαυτώματα του Διστόμου, των Καλαβρύτων και τόσων άλλων χωριών της πατρίδας μας. Θα αμφισβητούν ανδραγαθήματα στην Αλβανία, στο Ρούπελ, στην Κρήτη. Σίγουρα θα αποδομήσουν τον Σεφέρη και τον Ελύτη, τον Παλαμά και τον Σικελιανό, την Αρβελέρ και τον Καστοριάδη.
Ο Μίκης αποκαθηλώθηκε επειδή ο Ζαμπέτας είχε γράψει πως η μουσική του Ζορμπά ήταν δική του. Είχε προηγηθεί ο Π. Τραϊανού που ούτε λίγο ούτε πολύ τον έβγαλε πράκτορα των ΗΠΑ. Τώρα ο Π. Τραϊανού αποκαθήλωσε τον Γλέζο. Πολλά από όσα έχει πράξει ο Γλέζος δεν μου αρέσουν, αλλά δεν είχα ψήγμα αμφισβήτησης για την ηρωϊκή πράξη του. Γιατί, άραγε, τόσα χρόνια δεν έγραψε κανείς κάτι σαν αυτό που έγραψε ο Τραϊανού; Γιατί τόσα χρόνια δεν έπιασε κάποιος στο στόμα του τον Μίκη, να τον ξεφτιλίσει; Κι’ εμένα δεν μου άρεσε το γεγονός ότι υποδέχθηκε στο σπίτι του τον Ερντογάν. Με είχε παραξενέψει, επίσης, η απόφασή του να ενταχθεί στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ υπό τον Μητσοτάκη, αλλά δεν του έριξα το ανάθεμα. Είχα σκεφτεί τότε ότι τον Μίκη δεν μπορεί να τον διεκδικεί κανένα κόμμα. Ανήκει σε όλους τους Έλληνες και η πράξη του εκείνη έστειλε ένα μήνυμα ενότητος. Ο αριστερός Μίκης σε δεξιό ψηφοδέλτιο. Δεν είχε Αλτσχάιμερ τότε, για να του συγχωρήσουμε το «αμάρτημα».
Ας πάψουμε πια να έχουμε ήρωες και ινδάλματα. Άχρηστοι είναι. Ας αποστηθίσουμε το εγκόλπιο του μαλάκα Έλληνα που φέρει τον τίτλο «Η δυστυχία του να είσαι Έλλην» του παντογνώστη Νίκου Δήμου. Ας εντρυφήσουμε στα διδάγματα του Μίκυ Μάους, του Αστερίξ και του Τεν Τεν. Ας διαγράψουμε τον Μικρό Ήρωα.
Εμπρός στον δρόμο που χάραξε η Ρεπούση και τόσοι άλλοι επιστήμονες. Είμαι τουρκόσπορος ρε. Είμαι καραγκιόζης. Είμαι παραδόπιστος. Είμαι λεχρίτης που διαφθείρω πολιτικούς. Είμαι τρόμπας που εμπιστεύομαι τους ηλίθιους. Είμαι γλείφτης που σέρνομαι υπό τη σκιά των ισχυρών κλητήρων. Είμαι τενεκές ξεγάνωτος που παίρνω πτυχία αντί δοχείου ελαίου. Είμαι απατεώνας που επιδεικνύω πλαστά πτυχία. Είμαι σκουλήκι που καρφώνω τους συμπολίτες μου. Είμαι ένας μαλάκας και μισός. Δεν έχω να επιδείξω τίποτε καλό. Γι’ αυτό και ορθώς οι ξένοι, αλλά και πολλοί φωτισμένοι φιλέλληνες, λένε πως δεν είμαι απόγονος των Αρχαίων Ελλήνων.
Ας συγγράψει κάποιος ένα πόνημα με τον τίτλο «Γιατί πρέπει να καταργηθεί η λέξη Έλλην».
Ας ονομαζόμαστε Νοτιοβαλκάνιοι. Ας κάψουμε τα βιβλία της ανιστόρητης ιστορίας μας. Ας συνωστισθούμε στις παρελάσεις των πούστηδων να χαρούμε τη ζωή, όπως δεν γνωρίζαμε έως τώρα. Ας κρεμάσουμε τους παπάδες στους στύλους της ΔΕΗ. Ας παραδώσουμε τ’ αγόρια μας στους Ολλανδούς παιδεραστές. Ας τα ισοπεδώσουμε όλα.
Και κάτι τελευταίο. Το καλλίτερο όλων: ποιος τρόμπας είπε το τεράστιο ψέμμα ότι κάποιος Λεωνίδας μαζί με άλλους 300 ή 299 έπεσε στις Θερμοπύλες υπεραμυνόμενος του πατρίου εδάφους; Και μόνον ότι οι αμερικανοί έκαναν το θέμα ταινία αρκεί για να καταρρίψει τον μύθο. Μη μου πείτε δε πως δεν θυμόσαστε την εποχή που η αντικομμουνιστική υστερία είχε φτάσει στο ζενίθ με το περίφημο «Με μια ΚΟΛΥΝΟ βγάζεις γκόμενα στην ΕΣΣΔ» ή το εξ ίσου εκπληκτικό «Μπορεί οι σοβιετικοί να έστειλαν δορυφόρο στο διάστημα, αλλά καζανάκια για την τουαλέτα δεν μπορούν να φτιάξουν». Ήταν η προπαγάνδα των δωσίλογων που πήραν τη σκυτάλη από τον Γερμανό κατακτητή και μας κυβερνούσαν εξομοιώνοντας τον καπιταλισμό με την ελευθερία και τον κομμουνισμό με το Νταχάου.
Είπαμε: «Μαλακία πηγή ευτυχίας». Εγώ, όμως, γιατί είμαι δυστυχής με όλα όσα με βρίσκουν και μου γράφουν;
Γιάννη μου, καλά τα έλεγες και τάγραφες. Κι’ ας σ’ έβριζαν πολλοί. Αυτά έχει η ζωή. Κι’ εσύ την εξεμέτρησες εντίμως και ηθικότατα. Αυτά μετράνε πάνω απ’ όλα. Καλό σου ταξίδι.
Σωτήριος Καλαμίτσης
