Επιστολή σχετικά με τη διαθεσιμότητα στο ΑΠΘ

Αγαπητό taxalia,

Σας στέλνω τις απόψεις μου σε σχέση με την ολοκληρωτική θέση σε διαθεσιμότητα και των 35 υπαλλήλων της Τεχνικής Υπηρεσίας του ΑΠΘ, η οποία θεωρώ ότι εγκυμονεί κινδύνους για...
την μελλοντική ασφάλεια των παιδιών μου κατά τις σπουδές τους (καθώς και των άλλων 80000 φοιτητών του ΑΠΘ).

Την επομένη του ήσυχου και ειρηνικού εορτασμού της 17ης Νοέμβρη, δόθηκαν εξίσου ειρηνικά και ανεπαίσχυντα στη δημοσιότητα από το ΑΣΕΠ οι πίνακες κατάταξης των 'διοικητικών' υπαλλήλων του ΑΠΘ, από τους οποίους θα τεθούν σε διαθεσιμότητα περίπου 160.

Θέλω να αναφερθώ μόνο σε 35 από αυτούς, οι οποίοι ανήκουν στον 'διοικητικό' κλάδο που ονομάζεται 'ΔΕ Τεχνικού'. Πρόκειται για ξυλουργούς (μη νομίσετε ότι διοικούν τα νοβοπάν), θερμαστές (που δεν διοικούν τους λέβητες), ψυκτικούς (που δεν διοικούν τους κλιματισμούς), μεταλλουργούς (που δεν διοικούν τα κάγκελα) τους οικοδόμους και βαφείς (που δεν διοικούν τα ντουβάρια) και τις άλλες τεχνικές ειδικότητες που είναι απαραίτητες για την συντήρηση του μεγαλύτερου πανεπιστημίου της χώρας. Με λίγα λόγια είναι οι άνθρωποι που μαζί με τους

λιγοστούς εργολαβικούς τεχνικούς υπαλλήλους (ναι, υπάρχουν και αυτοί) στην κυριολεξία κρατούν τα κτήρια όρθια.

Και όμως, στο ομόφωνο ψήφισμα των Κοσμητόρων του ΑΠΘ της 13/9/2013 σχετικά με την τότε επαπειλούμενη και σήμερα τετελεσμένη θέση σε διαθεσιμότητα του 'διοικητικού' προσωπικού, κατά την απαρίθμηση του προσωπικού στο οποίο "στηρίζεται" το Πανεπιστήμιο, προσμετρούνται μόνο τα μέλη ΔΕΠ, οι "υπάλληλοι διοίκησης", και οι "διοικητικοί υπάλληλοι μέσω εργολαβιών" (η τελευταία κατηγορία νόμιζα ότι είναι ένα καλά φυλαγμένο εσωτερικό 'μυστικό' του ΑΠΘ καθόσον δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο είναι αρκετά σύννομο ή ότι η Κυβέρνηση πράγματι

γνωρίζει ότι υφίσταται και τέτοια κατηγορία απασχολούμενων στο ΑΠΘ).

Δεν είναι μόνο των Κοσμητόρων του ΑΠΘ η άποψη αυτή. Συστηματικά, σε όλες τις στατιστικές, τις απογραφές προσωπικού των ΑΕΙ και τις συνακόλουθες ανακοινώσεις των Πρυτανικών Αρχών, των Υπουργείων, ακόμα και των σωματείων εργαζομένων, οι μόνοι υπάλληλοι που αναφέρονται και προσμετρώνται στην δύναμη των Ιδρυμάτων είναι τα μέλη ΔΕΠ, οι διδάσκοντες ν.407 και οι 'διοικητικοί υπάλληλοι'. Ίσως διότι για το Σύνταγμα και τους Νόμους μόνο αυτοί θεωρούνται ότι είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να λειτουργήσει ένα Πανεπιστήμιο.

Είναι απορίας άξιον: Η λειτουργία του ΑΠΘ δεν "στηρίζεται" καθόλου στο 'λοιπό' προσωπικό, τα μέλη ΕΤΕΠ και ΕΕΔΙΠ (των οποίων η διαθεσιμότητα έρχεται τον Δεκέμβριο), και το προσωπικό της Τεχνικής Υπηρεσίας των ΑΕΙ;

Αγαπητοί διδάσκοντες και φοιτητές του ΑΠΘ, σε ποιον απευθύνεστε όταν υπάρχει τεχνικό πρόβλημα; Στον ηλεκτρολόγο της Τεχνικής Υπηρεσίας όταν κοπεί το ρεύμα, στον υδραυλικό όταν πλημμυρίσει το γραφείο σας, στον θερμαστή και τον ψυκτικό όταν χαλάσει ο κλιματισμός των αμφιθεάτρων, στον τεχνικό τηλεπικοινωνιακών και πληροφορικής όταν 'πέσουν' τα τηλέφωνα και το διαδίκτυο, στον παρασκευαστή, τον ηλεκτρονικό και τον μηχανουργό όταν χαλάει ο ερευνητικός και διδακτικός εξοπλισμός, στον τζαμά όταν σπάνε οι τζαμαρίες των κτηρίων,

στον οικοδόμο και τον βαφέα όταν βανδαλίζονται οι τοίχοι, στον ξυλουργό όταν χαλάνε οι πόρτες ή τα έδρανα κλπ, κλπ, κλπ, και δεν έχουν τελειωμό οι δουλειές, κάθε μέρα, όλη μέρα. Όλοι μας μένουμε σε ένα σπίτι και όλοι μας το αγαπάμε και γνωρίζουμε πόση συντήρηση, μερεμέτι και περιποίηση χρειάζεται για να μη 'μας πέσει στο κεφάλι'.

Αγαπητοί γονείς των 80 και πλέον χιλιάδων φοιτητών του ΑΠΘ, ποιος νομίζετε ότι φροντίζει για την καθημερινή ασφάλεια του παιδιού σας; Δεν είναι ο διοικητικός υπάλληλος ούτε ο γραμματέας, είναι η Τεχνική Υπηρεσία του ΑΠΘ. Αυτή είναι που ελέγχει τα συστήματα πυρασφαλείας. Αυτή είναι που φροντίζει να συντηρούνται τα ασανσέρ. Αυτή είναι που φροντίζει για την θέρμανση και την ψύξη των αμφιθεάτρων. Αυτή είναι που επισκευάζει όλες τις ζημιές που κάνει ο κανακάρης σας, σε όποια παράταξη και αν ανήκει. Αυτή είναι που φροντίζει το παιδί

σας να μην πέφτει μέσα στα φρεάτια επειδή κάποιοι έκλεψαν τις σιδεριές και τα καπάκια. Αυτοί είναι που φροντίζουν να μην πέσουν τα παιδιά από τις σκάλες των κτηρίων. Αυτοί είναι που φροντίζουν να μην πλημμυρίζουν και να μην υπάρχουν στάσιμα νερά στα κτήρια. Αυτοί ξεβουλώνουν τα φρεάτια και τις βουλωμένες τουαλέττες και στη συνέχεια απολυμαίνουν τους χώρους αυτούς. Αυτοί είναι οι φύλακες-άγγελοι του παιδιού σας για τα 4, 5, 6 ή και παραπάνω χρόνια κατά τα οποία το πανεπιστήμιο είναι ουσιαστικά το σπίτι τους.

Το ΑΠΘ είναι δεν είναι μόνο μια μικρή πόλη, αλλά ένα πλήρες οικοσύστημα, ένας ζωντανός Οργανισμός, ένα Θαύμα της Φύσης, ο οποίος έχει υψηλές αντοχές και έχει αποδείξει ότι έχει εξαιρετική ικανότητα επιβίωσης ακόμα και με το μισό αίμα χρηματοδότησης, ακόμα και με το ένα χέρι, το ένα πόδι, ένα μάτι, και ίσως επιβιωσει ακόμα και μετά από έναν ευνουχισμό.

Το γεγονός όμως ότι το ΑΠΘ, ακόμα και στις δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται, υποστελεχωμένο, υποχρηματοδοτημένο και λιθοβολούμενο από τα μαζικά μέσα ενημέρωσης και την κοινή γνώμη, καταφέρνει όχι μόνο απλώς να επιβιώνει, αλλά να βρίσκεται επάξια σε υψηλές θέσεις σε όλες τις παγκόσμιες κατατάξεις της ανώτατης εκπαίδευσης, είναι ανεξήγητο.

Ίσως εξηγείται όμως, αν συνειδητοποιήσει κανείς ότι εκτός από τους δείκτες, τις διεθνείς αξιολογήσεις, τις ετεροναναφορές και τα h-factors, τα οποία με περηφάνεια αναφέρονται ως κατορθώματα στα ΜΜΕ και τα ψηφίσματα των πρυτανικών και άλλων αρχών, υπάρχουν και τα αφανή υλικοτεχνικά θεμέλια αυτού του Οργανισμού, υπάλληλοι οι οποίοι εργάζονται πέρα και πάνω από τους νομοθετικούς, οικονομικούς και μνημονιακούς περιορισμούς. Υπάλληλοι οι οποίοι αν και δεν προσμετρούνται στις απογραφές της δύναμης του ΑΠΘ ως τεχνικό προσωπικό (και

μέχρι να δούμε με τα μάτια μας το περίφημο Οργανόγραμμα του ΑΠΘ όταν συνταχθεί, δεν θα πιστέψουμε ότι δεν πρόκειται για μυθικά πρόσωπα) εν είδει σκοτεινής ύλης και σκοτεινής ενέργειας, αποτελούν τους Άτλαντες που κρατάνε το ΑΠΘ στα πόδια του, που δεν το αφήνουν στο σκοτάδι, δεν το αφήνουν να πλημμυρίσει, δεν το αφήνουν να καεί.

Από ότι φαίνεται, δεν υπάρχει κανένα επιστημονικό, πολιτικό, οικονομικό ή κοινωνιολογικό μοντέλο σύμφωνα με το οποίο οι αφανείς αυτοί υπάλληλοι της Τεχνικής Υπηρεσίας, ανώνυμοι μέχρι σήμερα που δημοσιεύτηκαν τα ονόματά τους μαζί με τα προσωπικά τους δεδομένα (Αριθμό Δελτίου Ταυτότητος και ΑΜΚΑ!!!), μαζί με τους λίγοστούς εργολαβικούς τεχνικούς υπαλλήλους να αναγνωριστεί ότι πράγματι υπάρχουν, είναι αναγκαίοι και 'στηρίζουν' το ΑΠΘ, ώστε να αναγνωριστεί κάποτε δημόσια η προσφορά τους, είτε από τους αξιότιμους κ.κ. καθηγητές,

είτε από τους φοιτητές είτε από τους γονείς των φοιτητών αυτών.

Έτσι, η εύκολη λύση για να συμπληρωθεί το μαγικό νούμερο των υποχρεώσεών μας στα μνημόνια ήταν να τους βαφτίσουμε κι' αυτούς 'διοικητικό προσωπικό', δηλαδή ασήμαντους γραφειοκράτες, με αμελητέα προσόντα και εμπειρία, μηδέν γνώσεις, μηδέν ικανότητες και τεχνικές δεξιότητες, με άλλα λόγια περιττούς και αναλώσιμους. Λίγο ακόμα και θα τους χαρακτηρίζαμε ως επικίνδυνους για την δημόσια ασφάλεια. Και όμως, επί δεκαετίες, αυτοί κρατάνε τον οργανισμό του ΑΠΘ άρτιο, λειτουργικό και ασφαλή, θέτοντας τις (αυτονόητες) βάσεις για τις

απρόσκοπτες σπουδές των παιδιών μας.

Την διάδοχη κατάσταση την γνωρίζετε. Πιθανότατα θα γίνει ένας διαγωνισμός, θα τον κερδίσει μια μειοδότρια τεχνική εταιρία κατασκευών/επισκευών, και κατόπιν εορτής, αφού γίνει η ζημιά, θα έρχεται ένας ανώνυμος υπάλληλος να την επισκευάσει, όποτε έχει χρόνο, με υλικά ποιότητας ανάλογης με τον μηδαμινό προϋπολογισμό του ΑΠΘ. Τι περισσότερο περιμένατε; Η πρόληψη θέλει τεχνική μελέτη, η μελέτη θέλει λεφτά και λεφτά δεν υπάρχουν.

Ποιος θα κάνει τον προγραμματισμό των τακτικών ελέγχων που χρειάζονται όλες οι υποδομές; Ποιος θα ελέγχει την ποιότητα της εργασίας και των υλικών; Ποια εργασία θα θεωρείται επείγουσα και ποια θα περιμένει επ' αόριστον; Κανείς δεν ξέρει, κανέναν δεν τον νοιάζει.

Τέλος, αξίζει να αναρωτηθείτε πόσο ασφαλές θα είναι το παιδί σας σε ένα τέτοιο κτηριακό περιβάλλον και σε υποδομές που θα συντηρούνται με αυτό τον τρόπο, πριν το στείλετε για σπουδές. Μια ασφαλιστική εταιρία θα είναι πρόθυμη να σας βοηθήσει.

Μια εργαζόμενη μητέρα δύο φοιτητών στο Α.Π.Θ.