Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης[Εβδομηκοστή τέταρτη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ
(βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7741.html ), εξηκοστή έκτη από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης και δέκατη πέμπτη από τη δημόσια καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες, επειδή δεν τους εξυπηρετούσε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων. Τί συνέβη; Δεν τηλεφωνούν πλέον οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].
Έγραψε ο Μπογιόπουλος, αυτός ο εκ πεποιθήσεως κομμουνιστής, ο οποίος, όμως, δεν μασάει τα λόγια του, την άποψή του για τα Δεκεμβριανά και για τον εμφύλιο που προκάλεσαν οι Άγγλοι. Αν δεν δεχόμαστε ότι τον εμφύλιο προκάλεσαν αυτά τα γουρούνια, είναι σαν να δεχόμαστε ότι τον Κέννεντυ δολοφόνησε ο Όσβαλντ. Ας είναι, όμως. Αν πιστεύουμε ότι ορθώς προκλήθηκε ο εμφύλιος, ώστε να μην πέσει η χώρα υπό κομμουνιστικό ζυγό και να παραμείνει υπό τον καπιταλιστικό, δικαίωμά μας. Αν πιστεύουμε το αντίθετο, πάλι δικαίωμά μας. Αλλά τα «πιστεύω» μας να τα υποστηρίζουμε με επιχειρήματα και σοβαρότητα και όχι με φαήλειες χαριτωμενιές και αστειάκια του πρωκτού. Αντιθέτως, ο Θύμιος Παπανικολάου έκανε σοβαρή κριτική στο άρθρο του Μπογιόπουλου υπενθυμίζοντάς του τις ευθύνες της ηγεσίας του ΚΚΕ που επέτρεψαν τα Δεκεμβριανά, ενώ ο επιστήμων Κ. Χολέβας κατέγραψε με νηφαλιότητα τα λάθη ένθεν και ένθεν που οδήγησαν στον αδελφοκτόνο σπαραγμό.
Ο Φαήλος, λοιπόν, για τον οποίο πλήρωσαν οι Έλληνες φορολογούμενοι € 42.500 μετά την καταδίκη της χώρας για την υπόθεση Λιοναράκη από το ΕΔΔΑ, είναι αυτός που μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, όχι μόνον δεν κατεδίκασε την πράξη, αλλά δήλωσε ότι «φυλάει τις σφαίρες για τους εχθρούς». Αυτός, λοιπόν, που τολμά να είναι τιμητής του Μπογιόπουλου, το μόνο που κάνει είναι να αλιεύει από τώρα ψήφους. Ας του θυμίσω, λοιπόν, τι έγραφε την 12.01.2012 για την Εξεταστική και το Μνημόνιο.
«Έβλεπα χθες, σε κεντρικό δελτίο, την βαριά δημοσιογραφία των αναλυτών εκ του προχείρου να σχολιάζει με σηκωμένο φρύδι τη διαβίβαση στη Βουλή, από τον Εισαγελέα Εφετών κ. Γρηγόρη Πεπόνη, της δικογραφίας για την διερεύνηση των ευθυνών του ψηλού παιδιού από τη Μινεσότα και της παρέας του για όσα έγιναν με την ΕΛΣΤΑΤ.
Ο γνωστός ρίπτης φιαλιδίων ύδατος, της κερκίδας επισήμων, αφού ομολόγησε ότι δεν ξέρει τι λέει η δικογραφία, ούτε ποιοι και τι κατέθεσαν, πήρε θέση υπέρ των θιγομένων προσώπων με το γνωστό ειρωνικό ανθυπομειδίαμα. Δεν ξέρω αν σφραγίζει και δόντια.
Έτσι είναι. Δευτέρα, Τρίτη είναι οικονομικοί αναλυτές την Τετάρτη δικαστές, την Πέμπτη στρατηγικοί αναλυτές και την Παρασκευή γιατροί, σεισμολόγοι κλπ. Το Σαββατοκύριακο ξεκουράζουν τα εγκεφαλικά τους κύτταρα, που έχουν κάψει οι προβολείς.
Όσοι παροικούν την Ιερουσαλήμ της Δικαιοσύνης μας, ξέρουν ότι ο Γρηγόρης Πεπόνης δεν είναι από αυτούς που παίρνουν από λόγια και παρεμβάσεις. Στους μαχόμενους δικηγόρους, στους δικαστές και τους εισαγγελείς οι τριτοκοσμικές ανακοινώσεις Μπεγλίτη και Παπακωνσταντίνου, πέρα από την οργή, προκάλεσαν και αρκετή θυμηδία. Είναι άλλωστε γνωστό ότι η «συνωμοσία» είναι συνήθης υπερασπιστικός ισχυρισμός όσων ελέγχονται απ’ το Νόμο. Για τους μαχαλόμαγκες, μπουκαδόρους, κασαδόρους και μπουγαδοκλέφτες η «άτιμη κενωνία», για τους πιο κυριλέ τα «ύποπτα κέντρα», «τα συμφέροντα» κλπ. Εδώ βέβαια πήγε πακέτο και με μια προσπάθεια απαξίωσης του αρμόδιου Εισαγγελέα, συνήθης κι αυτή τακτική στη Γουινέα Μπισάου, το Τόγκο και την Ονδούρα. Αν οι θεσμοί λειτουργούν καμμιά φορά χωρίς ν’ αλληθωρίζουν, σου λέει, τόσο το χειρότερο γι’ αυτούς και τους λειτουργούς τους.
Όσοι παροικούν την Ιερουσαλήμ της Δικαιοσύνης μας, ξέρουν ότι ο Γρηγόρης Πεπόνης δεν είναι από αυτούς που παίρνουν από λόγια και παρεμβάσεις. Στους μαχόμενους δικηγόρους, στους δικαστές και τους εισαγγελείς οι τριτοκοσμικές ανακοινώσεις Μπεγλίτη και Παπακωνσταντίνου, πέρα από την οργή, προκάλεσαν και αρκετή θυμηδία. Είναι άλλωστε γνωστό ότι η «συνωμοσία» είναι συνήθης υπερασπιστικός ισχυρισμός όσων ελέγχονται απ’ το Νόμο. Για τους μαχαλόμαγκες, μπουκαδόρους, κασαδόρους και μπουγαδοκλέφτες η «άτιμη κενωνία», για τους πιο κυριλέ τα «ύποπτα κέντρα», «τα συμφέροντα» κλπ. Εδώ βέβαια πήγε πακέτο και με μια προσπάθεια απαξίωσης του αρμόδιου Εισαγγελέα, συνήθης κι αυτή τακτική στη Γουινέα Μπισάου, το Τόγκο και την Ονδούρα. Αν οι θεσμοί λειτουργούν καμμιά φορά χωρίς ν’ αλληθωρίζουν, σου λέει, τόσο το χειρότερο γι’ αυτούς και τους λειτουργούς τους.
Εμείς εδώ στο Antinews το γράφαμε. Δεν θα πάνε σπίτι τους με τα χέρια στις τσέπες και θα παριστάνουν άνετοι τους αντιπολιτευόμενους. Αυτό το οικονομικό 1922 που ζούμε δεν μπορεί να περάσει σαν τροχαίο ατύχημα.
Το τι θα προκύψει δεν το ξέρω. Και θυμίζω ότι μια βασική διαφορά μας από τους απέναντι, από αυτούς που παίρνουν το κράτος ως λάφυρο, είναι ότι εμείς πιστεύουμε στους θεσμούς και τους υπερασπιζόμαστε.
Ας ελεγχθούν λοιπόν τα καλόπαιδα κι αν είναι άσπιλοι κι αμόλυντοι, με γεια τους και χαρά τους. Θ’ αποκτήσουν και πιστοποιητικό. Φοβάμαι βέβαια πως θα δούμε τις ίδιες στρεβλώσεις του παρελθόντος και καμμιά επτά – οκτώ διαφορετικά πορίσματα.
Αν όμως προκύψουν ουσιαστικές ευθύνες και δόλος, τότε όποιος φταίει, να βγει στην σέντρα. Εκεί που βγαίνει κι ο τελευταίος πολίτης, αν παραβιάσει το Νόμο. Χωρίς μάλιστα προνόμια ασυλίας, εξεταστικών και χωρίς την κομμένη κρεμ ντε λα κρεμ της καθεστωτικής παραπληροφόρησης να του κάνει τον συνήγορο από το χαζοκούτι.
Και βέβαια, εγώ, ο τελευταίος από τους 800.000 χιλιάδες της 29ης Νοεμβρίου 2009, της 11ης Σεπτεμβρίου του Μητσοτακισμού και της πολιτικής του γυαλιστερού αμπαλάζ, δεν ξεχνώ την υπόσχεση του Αντώνη Σαμαρά: μία και μόνη εξεταστική για το πώς μπήκαμε στο Μνημόνιο και αν και ποιοι κερδοσκόπησαν από αυτό…
Ο στίχος του τίτλου είναι από παλιό μάγκικο της φυλακής. Σκωπτικόν και απευκταίον. Αλλά καμμιά φορά δεν ξέρεις. Οι βετεράνοι του πάγκου λένε «στο γάμο και στο δικαστήριο πρέπει να ‘χεις και λίγη τύχη», αν φτάσεις, φυσικά, στο δικαστήριο…».
Εγώ συμφωνώ σε όλα με τον Φαήλο, αλλά τί γίνεται με την προτελευταία παράγραφο; Πού είναι η μία και μόνη Εξεταστική; Και μη μας πει ότι ο φίλος του δεν μπορεί, επειδή δήθεν η άτιμη η μιζέρια του λαού δεν του έδωσε αυτοδυναμία. Αυτά τα κόλπα δεν περνάνε. Αν ο λαός δεν σου δίνει αυτοδυναμία, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να κάνεις αυτά που υποσχέθηκες και πιστεύεις, αλλά κάνεις αυτά που δεν υποσχέθηκες και δεν πιστεύεις, παραιτείσαι και λες «ευχαριστώ, αδυνατώ να τηρήσω τα υπεσχημένα και δεν υπάρχει περίπτωση να συγκυβερνήσω με τους κλέφτες». Αυτά λέει ένας έντιμος άνθρωπος και δεν φλομώνει με παπάρες τον κόσμο που αυτοκτονεί, που πεθαίνει από μαγκάλια και συνωστίζεται στα συσσίτια, ούτε λέει στον άστεγο, στον στερούμενο ρεύματος, στον άνεργο, στον απελπισμένο γενικώς ότι αυτός, ως πρωθυπουργάρα, κατάφερε τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή εν καιρώ ειρήνης. Δεν λέει ότι αποτελεί «ιδιοκτησία μας το Μνημόνιο», το οποίο διεκήρυσσε προηγουμένως ότι βδελύσσεται. Αυτός δεν λέγεται πρωθυπουργός. Λέγεται «καραγκιόζης». [ΣΗΜ: ο Άδωνις έτσι τον αποκαλούσε πριν ο μεν γίνει πρωθυπουργός κι’ ο δε προσχωρήσει στη ΝΔ]. Κι’ αυτά που έγραφες την 12.01.2012 περί της 11/9 του μητσοτακισμού, τα λες και τώρα Φαήλο; Στη Ντόρα; Στον Κυριάκο; Σε ποιόν;
Κι’ επειδή έγραψες για παλιό μάγκικο τραγούδι της φυλακής, εγώ σου αφιερώνω το τραγούδι του Διονύση που λέει, μεταξύ άλλων, σε παράφραση … στους ψηφοφόρους σου «που σ’ έχουν ερωτευτεί, θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή». Το είχε γράψει ο Σαββόπουλος για τους ψευδοσοσιαλιστές, αλλά ταιριάζει σε όλους τους πολιτικάντηδες.
Σωτήριος Καλαμίτσης – ωορόφος
Φίλος του γιατρού Γωγούση
Ο στίχος του τίτλου είναι από παλιό μάγκικο της φυλακής. Σκωπτικόν και απευκταίον. Αλλά καμμιά φορά δεν ξέρεις. Οι βετεράνοι του πάγκου λένε «στο γάμο και στο δικαστήριο πρέπει να ‘χεις και λίγη τύχη», αν φτάσεις, φυσικά, στο δικαστήριο…».
Εγώ συμφωνώ σε όλα με τον Φαήλο, αλλά τί γίνεται με την προτελευταία παράγραφο; Πού είναι η μία και μόνη Εξεταστική; Και μη μας πει ότι ο φίλος του δεν μπορεί, επειδή δήθεν η άτιμη η μιζέρια του λαού δεν του έδωσε αυτοδυναμία. Αυτά τα κόλπα δεν περνάνε. Αν ο λαός δεν σου δίνει αυτοδυναμία, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να κάνεις αυτά που υποσχέθηκες και πιστεύεις, αλλά κάνεις αυτά που δεν υποσχέθηκες και δεν πιστεύεις, παραιτείσαι και λες «ευχαριστώ, αδυνατώ να τηρήσω τα υπεσχημένα και δεν υπάρχει περίπτωση να συγκυβερνήσω με τους κλέφτες». Αυτά λέει ένας έντιμος άνθρωπος και δεν φλομώνει με παπάρες τον κόσμο που αυτοκτονεί, που πεθαίνει από μαγκάλια και συνωστίζεται στα συσσίτια, ούτε λέει στον άστεγο, στον στερούμενο ρεύματος, στον άνεργο, στον απελπισμένο γενικώς ότι αυτός, ως πρωθυπουργάρα, κατάφερε τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή εν καιρώ ειρήνης. Δεν λέει ότι αποτελεί «ιδιοκτησία μας το Μνημόνιο», το οποίο διεκήρυσσε προηγουμένως ότι βδελύσσεται. Αυτός δεν λέγεται πρωθυπουργός. Λέγεται «καραγκιόζης». [ΣΗΜ: ο Άδωνις έτσι τον αποκαλούσε πριν ο μεν γίνει πρωθυπουργός κι’ ο δε προσχωρήσει στη ΝΔ]. Κι’ αυτά που έγραφες την 12.01.2012 περί της 11/9 του μητσοτακισμού, τα λες και τώρα Φαήλο; Στη Ντόρα; Στον Κυριάκο; Σε ποιόν;
Κι’ επειδή έγραψες για παλιό μάγκικο τραγούδι της φυλακής, εγώ σου αφιερώνω το τραγούδι του Διονύση που λέει, μεταξύ άλλων, σε παράφραση … στους ψηφοφόρους σου «που σ’ έχουν ερωτευτεί, θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή». Το είχε γράψει ο Σαββόπουλος για τους ψευδοσοσιαλιστές, αλλά ταιριάζει σε όλους τους πολιτικάντηδες.
Σωτήριος Καλαμίτσης – ωορόφος
Φίλος του γιατρού Γωγούση
