Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
[Εβδομηκοστή έβδομη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.
Όλοι γνωρίζουμε ότι την εποχή των παχειών [και όχι παχέων Άδωνι] αγελάδων, οι τράπεζες μάς βομβάρδιζαν με πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια πάσης φύσεως. Εορτοδάνεια, διακοποδάνεια, γαμοδάνεια. Τα στεγαστικά εγκρίνονταν σε χρόνο dt, ο δε «συστήνων» τον πελάτη για στεγαστικό έπαιρνε την προμήθειά του. Αν, μάλιστα, αναγραφόταν στο συμβόλαιο η αντικειμενική αξία, η τράπεζα χρηματοδοτούσε και το υπερβάλλον μέχρι το πραγματικό [=μαύρο] τίμημα, το οποίο υπερβάλλον βάφτιζε «επισκευή, ανακαίνιση». Η προμήθεια υπολογιζόταν επί του συνόλου του δανείου φυσικά. Για όλες αυτές τις επιτυχίες των τραπεζοϋπαλλήλων η τράπεζα τους κατέβαλλε κάποιο επιμίσθιο [bonus]. Ήταν το κίνητρο που έβγαζε τους τραπεζοϋπαλλήλους στη ρούγα με την απόχη και μάλιστα πιεστικά για αλίευση νέων δανειοληπτών. Ουδείς ήλεγχε τη φερεγγυότητα του νέου πελάτη όσον αφορά στα μη στεγαστικά δάνεια. Άσε που χιλιάδες πολίτες παρελάμβαναν στο σπίτι τους ταχυδρομικώς πιστωτική κάρτα χωρίς να την έχουν ζητήσει, με την υπόδειξη για άμεση ενεργοποίησή της. Αυτός είναι και ο σημαντικότερος λόγος που το επιτόκιο καρτών και καταναλωτικών δανείων ήταν υψηλό. Δεν υπήρχε εξασφάλιση και ήταν εκ των προτέρων δεδομένο ότι πολλοί κάτοχοι καρτών δεν θα εξυπηρετούσαν την πίστωση, εξ ου και το επιτόκιο έπρεπε να είναι υψηλό, ώστε τη χασούρα των κακοπληρωτών να την επωμισθούν οι καλοπληρωτές.
Τώρα που η αγορά στέγνωσε, που οι τράπεζες ανακεφαλαιώθηκαν στην πλάτη όλου του ελληνικού λαού και όχι μόνον των δανειοληπτών, δεν είναι καλή ιδέα να ζητήσουν οι τράπεζες πίσω τα επιμίσθια που κατέβαλαν στους υπαλλήλους τους; Έκαναν κάποιον έλεγχο να εντοπίσουν τους λόγους, για τους οποίους ο Α ή ο Β αδυνατεί να αποπληρώσει τα δάνειά του ή έχει καταφύγει στον νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά; Ανεζήτησαν ευθύνες από τους υπαλλήλους τους, οι οποίοι χορηγούσαν κάρτες και καταναλωτικά δάνεια ακρίτως και αδιακρίτως; Αν όχι γιατί; Μήπως επειδή αυτή ήταν η «γραμμή» που εκπορευόταν από τα ανώτατα κλιμάκια της τράπεζας; Κι’ αν περί αυτού πρόκειται, ασφαλώς και δεν μπορεί η τράπεζα να αναζητήσει ευθύνες, εκεί που δεν υπάρχουν.
Και με τα perpetuals; Τί έγινε μ’ αυτά; Τί επιμίσθιο έδιναν οι τράπεζες στους υπαλλήλους τους, οι οποίοι προωθούσαν αυτό το άκρως επικίνδυνο «προϊόν» [ομολογίες εκδιδόμενες από συγγενείς της τράπεζας εταιρείες με έδρα κάπου σε εξωτικά νησιά ή στο Delaware των πΗΠΑ και με όρους που για να γίνουν κατανοητοί απαιτούν μελέτη δύο εβδομάδων από δικηγόρους κατόχους εφτά διδακτορικών και πέντε μεταπτυχιακών τίτλων] εξαπατώντας τους πελάτες τους, με αποτέλεσμα να έχουν χάσει σήμερα οι πελάτες-επενδυτές το 70% των χρημάτων τους;
Τουλάχιστον το συνδικαλιστικό όργανο των τραπεζοϋπαλλήλων [ΟΤΟΕ] θα μπορούσε να εκπονήσει μελέτη αποδεικνύοντας πόσα δάνεια δόθηκαν με τον τρόπο αυτό και να καταγγείλει την πρακτική των τραπεζών να δανειοδοτούν τους πάντας αδιαφορώντας για τον ενδεχόμενο, αν όχι βεβαιότητα, να μην εισπράξουν ποτέ το λαβείν τους. Τουλάχιστον, όμως, να μας πει το συνολικό ποσό των bonus που δόθηκαν για την προσέλκυση πελατών. Η Blackrock το ερεύνησε αυτό; Ή ας μας πει η ΟΤΟΕ πόσα είναι τελικά τα δάνεια που έχουν χορηγήσει όλες οι τράπεζες συνολικά. Έτσι, για να συγκρίνουμε το ποσό με το ύψος των καταθέσεων που τώρα είναι € 160 δισ. ή, αν θέλετε, με τα € 210 δισ. που ήταν την 04.10.2009.
Αλήθεια, γιατί δεν μπορούν να ανακληθούν όλα αυτά τα bonus, όπως έχουν «ανακληθεί» οι συντάξεις και οι μισθοί σε μεγάλο μέρος, τα επιδόματα της κοινωνικής πρόνοιας και η εργασία 1,5 εκ. ανθρώπων; Ή όπως έχουν κουρευτεί τα προς τις τράπεζες χρέη των υπερχρεωμένων νοικοκυριών; Λέω εγώ τώρα, να ανακληθούν τα bonus αντί να κουρευτούν οι καταθέσεις, με τις οποίες έπαιζαν οι τράπεζες και οι υπάλληλοί τους και από τις οποίες προέρχονται όχι μόνον τα μικρά δάνεια των πολλών, αλλά και όλα αυτά τα bonus, κυρίως, όμως, τα θαλασσοδάνεια σε κόμματα και μεγαλόσχημα ολίγα παμφάγα λαμόγια. Δεν είναι τούτο μία ωραία μορφή bail-in;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
Υ.Γ. 1] Τώρα που η Εφορία άρχισε τις κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών για χρέη άνω των €300, μήπως θα γεμίσουν πάλι τα σεντούκια με μετρητά; Ο κ. Θεοχάρης το σκέφτηκε αυτό; Αν οι τράπεζες κινδυνεύσουν από μαζικές αναλήψεις, από ποιόν θα πάρουν οι κυβερνώντες χρήματα για να τις ξαναμανανακεφαλαιοποιήσουν;
2] Ο υπουργός Χατζηδάκης είχε δηλώσει προ καιρού ότι οι τράπεζες θα ρίξουν χρήμα στην αγορά, όταν αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη του Έλληνα πολίτη προς τις τράπεζες, οπότε αυτός θα επαναφέρει τις καταθέσεις του στις τράπεζες. Αυτό δεν έγινε και τώρα συζητείται το κούρεμα των υπαρχουσών καταθέσεων. Ο ίδιος υπουργός διέψευσε κατηγορηματικά το κούρεμα, το ίδιο και ο Προβόπουλος. Άρα, το κούρεμα είναι δρομολογημένο. Το είπε διαψεύδων ο υπουργός: «Οι τράπεζες λειτουργούν με βάση ορισμένους κανόνες κεφαλαιακής επάρκειας. Δανεισθήκαμε για να τις κεφαλαιοποιήσουμε. Αν τα κεφάλαια εξακολουθούν να είναι ανεπαρκή, τότε θα βάλει το χέρι στην τσέπη ο φορολογούμενος και ο καταθέτης. Αυτό όμως, δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει. Καμμία περίπτωση. Καμμία. Καμμία. Καμμία». Είναι τόσο εύκολο για τον κ. υπουργό να βαφτίζει «επενδυτές» τους φορολογούμενους και τους καταθέτες αφήνοντας στο απυρόβλητο τους μετόχους των τραπεζών που φέρουν την ευθύνη για τις επιλογές της διοίκησής των, την οποία μόνον αυτοί διορίζουν; Ερωτώ, λοιπόν, τον κ. υπουργό: «Αν μία γαλακτοβιομηχανία χαρίζει το προϊόν της σε εκατομμύρια συμπολιτών μας και πέσει έξω, θα κληθούν οι φορολογούμενοι και αγοραστές των προϊόντων της να την κεφαλαιοποιήσουν;».
3] Και μία απορία: ποιοί αγοράζουν σήμερα έντοκα γραμμάτια, ήτοι εξακολουθούν να δανείζουν το κράτος εν μέσω άγριων εξωτερικών δανεισμών και Μνημονίων; Μήπως οι τράπεζες που προικίσθηκαν με το ενεργητικό άλλων τραπεζών ή με κεφάλαια που έχουν αντληθεί με την εγγύηση του ελληνικού λαού; Ερωτώ, διότι έχω βαρεθεί τους ανεπάγγελτους αντιπροσώπους μας να προβαίνουν σε υποδείξεις τύπου «πρέπει να τη βγάζουμε με όσα έχουμε και όχι με δανεικά». Κι’ αν οι τράπεζες αγοράζουν αυτά τα γραμμάτια, τότε εξηγείται γιατί δεν έχουν ρευστό να ρίξουν στην αγορά.
4] Επειδή εξακολουθώ να ακούω ότι αν δεν παίρνουμε δανεικά από τους ξένους, δεν θα μπορούμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, διερωτώμαι αν με αυτά τα δανεικά πληρώνουμε και τις βουλευτικές αποζημιώσεις.
