.jpg)
Η Ελλάδα θα πρέπει να δημοσιοποιήσει το νέο Μεσοπρόθεσμο 2014-2016 μέχρι τα τέλη Απριλίου 2014 – Θα πρέπει να περιλαμβάνει τα μέτρα για την περίοδο μετά το τρέχον Μνημόνιο – Θα γίνουν τότε φανερές οι δεσμεύσεις της χώρας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο – Δεν το λέω εγώ, το λέει ο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής!
Γράφει ο Θάνος Τάκης
Ο Καθηγητής Παναγιώτης Λιαργκόβας τοποθετήθηκε στην θέση του επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, μετά από απόφαση να ανασυσταθεί το γραφείο, το οποίο ουσιαστικά είχε διαλυθεί το 2011, μετά από την παραίτηση της κ. Στέλλας Μπαλφούσια (και ουσιαστικά βίαιη αποπομπή της, από τον τότε Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και Υπουργό Οικονομικών, Ευάγγελο Βενιζέλο. Ο τελευταίος, εκνευρισμένος, αμφισβήτησε την εγκυρότητα του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, μετά την δημοσιοποίηση της έκθεσης η οποία αναδείκνυε ότι και με την πλήρη εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου ο λογαριασμός δεν έβγαινε και το χρέος θα βρισκόταν εκτός ελέγχου.
Σήμερα, ο κ. Λιάργκοβας, υπογράφει την νέα έκθεση, αναφέροντας, ότι με χρέος 170% του Α.Ε.Π. η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη – εγώ λέω για κλάματα. Να αναμένουμε νέα απόπειρα του κ. Βενιζέλου, να διώξει κι αυτόν, αφού πάλι αναφέρεται δυσθεώρητο και μη διαχειρίσιμο χρέος;
Η έκθεση είναι πολυσέλιδη. Υπάρχει σχετικό link στο τέλος, εάν θέλετε να την διαβάσετε ολόκληρη. Επειδή επιθυμώ να έχετε μια ιδέα για το πνεύμα της, και που βρίσκεται εκείνο το (δεδομένο) success story των κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλου, θα κάνω κάτι άλλο. Θα σας μεταφέρω όλα τα σημεία της έκθεσης, για τα οποία η συντακτική ομάδα έκρινε ότι εκτός της καταγραφής χρειάζεται έμφαση και τα έχει τυπώσει με στοιχεία bold. Τα bold, στον γραπτό λόγο, είναι σαν να μιλάς έντονα στον προφορικό. Προφανώς οι συντάκτες, δεν το έκαναν τυχαία. Απολαύστε υπεύθυνα, στιγμές από το νεοελληνικό μέλλον...
«Η ΝΕΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ - Οι μηχανισμοί εποπτείας και αλληλεγγύης υπό όρους μετά το Μνημόνιο»
1. Εισαγωγή
Οι εξελίξεις στην ΕΕ και την Ευρωζώνη ορίζουν σε μεγάλο βαθμό το νέο θεσμικό πλαίσιο, σαφώς πιοπεριοριστικό από αυτό που υπήρχε πριν το 2010.
Από το 2014 βρισκόμαστε σε μια διαφορετική ΕΕ και Ευρωζώνη, δηλαδή σε μια νέα κατάστασησυλλογικής εποπτείας για τη δημοσιονομική της πολιτική.
Ειδικότερα η νέα διαδικασία της αντίστροφης πλειοψηφίας καθιστά δυνητικά ακόμα πιο δύσκολο για τα μικρά κράτη μέλη να συγκεντρώσουν την απαιτούμενη στήριξη στο πλαίσιο του Συμβουλίου προκειμένου να αντιταχθούν σε σύσταση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Η παραμονή στην Ευρωζώνη οριοθετεί σήμερα τις δυνατότητες της χώρας με διαφορετικό τρόπο από το παρελθόν λόγω των θεσμικών (και άλλων) εξελίξεων.
2.2 Το νέο σύστημα διακυβέρνησης συνοπτικά.
Το σύστημα έγινε πολυπλοκότερο και το ερώτημα εξακολουθεί να αιωρείται αν και πώς θα λειτουργήσει.
Το νέο σύστημα αμοιβαίας εποπτείας διαφέρει σημαντικά από το προηγούμενο (προ κρίσης). Όσον αφορά τη δημοσιονομική πτυχή γίνεται πιο δεσμευτικό και συνδυάζεται με αυστηρότερες κυρώσεις καιευκολότερες διαδικασίες επιβολής τους.
Το νέο σύστημα εποπτείας λειτουργεί και προληπτικά...
Στο συντονισμό αυτόν ενισχύεται η εποπτική λειτουργία (άρα και δύναμη) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής...
Ο Ε.Μ.Σ. συμπληρώνει το οπλοστάσιο της ΕΕ και της Ζώνης του Ευρώ... Είναι ένας δημόσιοςχρηματοδοτικός θεσμός περίπου όπως το Δ.Ν.Τ. ... όποιο κράτος ζητήσει βοήθεια, θα τη λάβειμόνον αν δεχθεί όρους οικονομικής πολιτικής (αιρεσιμότητα, conditionality), δηλαδή αν δεχθεί να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και διατηρήσιμης δημοσιονομικής εξυγίανσης.Δεν θα μπορεί να γίνει τρόπον τινά μόνιμος πελάτης του Ε.Μ.Σ. για ολοένα και περισσότερα χρέη.
2.3 Η κριτική
Η κριτική αμφισβητεί τόσο την αποτελεσματικότητα των νέων κανόνων όσο και τους στόχους με τους οποίους συνυφαίνονται (δημοσιονομική εξυγίανση, ανταγωνιστικότητα).
Η οδυνηρή εμπειρία των τελευταίων ετών έχει επιβεβαιώσει την άποψη του Barro, αφού σχεδόν σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν αυξηθεί οι φόροι ενώ ταυτόχρονα έχουν μειώσει την πρόβλεψη για οικονομική ανάπτυξη.
Τέλος, οι πολιτικές προτεραιότητες μπορεί να αποδειχθούν αντιπαραγωγικές με την έννοια ότι η πτώση του ΑΕΠ δυσκολεύει τις μεταρρυθμίσεις και την επίτευξη μιας όχι προσωρινής αλλά διατηρήσιμης ισορροπίας των προϋπολογισμών με εξάλειψη πρωτογενών ελλειμμάτων (φαινόμενο της «χιονοστιβάδας»).
Η αρνητική επίπτωση που έχουν στο ΑΕΠ εξουδετέρωσε τα οφέλη από τη μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Γεγονός είναι ότι οι ρυθμοί μεγέθυνσης στην Ε.Ε. και στη Ζώνη του Ευρώ είναι αναιμικοί, ενώ η ανεργία διατηρείται σε υψηλά επίπεδα. Όμως, από την ταχύτερη ανάπτυξη θα εξαρτηθεί αν οι δημοσιονομικές και εξωτερικές ισορροπίες, που φαίνεται ότι επιτυγχάνονται, αποδειχθούν διατηρήσιμες ή όχι.
Από τα παραπάνω ξεχωρίζουμε τη θέση ότι δεν λύθηκε το ζήτημα του χρέους της Ελλάδας, της Πορτογαλίας κ.α.
Κράτη μέλη όπως η Ελλάδα (με το δημόσιο χρέος να παραμένει στα δυσθεώρητα ύψη του 170%) δεν έχουν την παραμικρή δυνατότητα να μειώσουν τα χρέη (σε απόλυτα μεγέθη και ως ποσοστό του ΑΕΠ) στο επίπεδο που απαιτούν οι νέοι δημοσιονομικοί κανόνες αποκλειστικά μόνο με εθνικές προσπάθειες.
Δεν πρέπει εδώ να παραλείψουμε την κριτική που ασκείται στην τάση για μεγαλύτερη παρέμβαση των κεντρικών θεσμών της Ένωσης (Επιτροπή, Συμβούλιο) στις εθνικές διαδικασίες κατάρτισης και εκτέλεσης των εθνικών προϋπολογισμών και των με αυτούς συνδεόμενων οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών. Αυτή η διείσδυση θέτει ζητήματα δημοκρατικής νομιμοποίησης κατά τον βαθμό που περιορίζει τα εθνικά Κοινοβούλια χωρίς να αναβαθμίζει τον ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
3. Οι νέοι περιορισμοί για την ελληνική δημοσιονομική πολιτική (και όχι μόνον αυτή).
Αυτό σημαίνει ότι οι χώρες αυτές, που είναι οι χώρες της περιφέρειας της Ε.Ε, πρέπει να έχουν κάθε χρόνο όχι μόνο ισοσκελισμένους αλλά πλεονασματικούς προϋπολογισμούς. Αν δεν επιτυγχάνεται αυτό, τότε επιβάλλεται πρόστιμο 0,2% του ΑΕΠ και ταυτόχρονα διακόπτεται η χορήγηση πόρων από τα ευρωπαϊκά ταμεία.
Η Ελλάδα θα πρέπει να δημοσιοποιήσει το νέο Μεσοπρόθεσμο 2014-2016 μέχρι τα τέλη Απριλίου 2014. Θα πρέπει να περιλαμβάνει τα μέτρα που θα διασφαλίσουν τη δημοσιονομική ισορροπία για την περίοδο μετά το τρέχον Μνημόνιο. Θα γίνουν τότε φανερές οι δεσμεύσεις της χώρας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο.
(σ.σ. Παραλείπω ορισμένα ‘εμφάσεις’ που αφορούν σε παρατιθέμενους πίνακες)
Αλλά κυρώσεις τέτοιου τύπου μπορεί να επιδεινώσουν την κατάσταση σε ένα κράτος μέλος. Η αιρεσιμότητα («βοήθεια υπό όρους») στην πολιτική συνοχής (των διαρθρωτικών ταμείων) και ειδικά για την σύνδεσή τους με προγράμματα οικονομικής προσαρμογής σε χώρες που θαπροσφεύγουν στον Ε.Μ.Σ. μπορεί να χειροτερεύσει την κατάσταση σε χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα, καθώς θα πρέπει να διαγράψουν επενδυτικά προγράμματα και μάλιστα σε περιόδους κρίσης.
Θα δούμε στην πράξη τα επόμενα χρόνια αν και σε ποιο βαθμό οι νέοι κανόνες θα έχουν ως αποτέλεσμα να περιορισθεί η «αρχή του ποτιστηριού».
5. Οικονομική ανάπτυξη εντός του νέου περιοριστικού πλαισίου;
Θετικότερα τώρα, το ερώτημα είναι αν μπορεί η πολιτική μας να βελτιωθεί εντός αυτού του όντως περιοριστικού πλαισίου. Η απάντηση είναι ναι, υπό προϋποθέσεις. Συνοπτικά, το σύστημα της ΕΕ δεν λειτουργεί μόνον περιοριστικά, αλλά προσφέρει και ευκαιρίες για την αναδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας (εφόσον αρθούν οι στρεβλώσεις που εμποδίζουν την αποτελεσματική λειτουργία των αγορών... Ο σχεδιασμός από ελληνικής πλευράς έχει ολοκληρωθεί. Η εφαρμογή παραμένει η μεγαλύτερη πρόκληση.
Τα κράτη μέλη θα πρέπει να εφαρμόζουν πολιτικές εξάλειψης των ανισορροπιών, να ανοίξουν τις αγορές δικτύου στον ανταγωνισμό, να εξαλείψουν μη αναγκαίους περιορισμούς στις υπηρεσίες και δυσκολίες στην έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας, να εκσυγχρονίσουν τη Δημόσια Διοίκηση, να αντιμετωπίσουν τις καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης κ.α. Είναι δηλαδή πολιτικές στις οποίες η χώρα μας παρουσιάζει φανερή υστέρηση, παρά τα πρόσφατα βήματα προόδου.
Η χώρα δεν θα μπορεί να αξιοποιεί αυτές και τις υπό εκκόλαψη41 δυνατότητες για δάνεια και βοήθεια αν αρνηθεί να ανταποκριθεί στους κανόνες και στις διαδικασίες της νέας οικονομικής διακυβέρνησης, και αν, σε ακραία περίπτωση, αποφασίσει μονομερώς διακοπή της εξυπηρέτησης του χρέους.
Τα προηγούμενα δείχνουν πως στην ΕΕ η αλληλεγγύη συνδέεται με ευκαιρίες και όχι μόνο με ασφυκτικούς κανόνες. Μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι η αλληλεγγύη είναι μικρή μπροστά στα οφέλη των πιο ισχυρών οικονομιών από την εσωτερική αγορά και το ευρώ, αλλά πάντως εξελίσσεται...
Πολλά είναι προς συζήτηση, από τα πιο πάνω, μα ένα το σημαντικότερο, για μένα: η ιδιαίτερα ανησυχητική παραδοχή των συντακτών της έκθεσης ότι αφενός η Ελλάδα θα πρέπει να δημοσιοποιήσει το νέο «Μεσοπρόθεσμο 2014-2016» μέχρι τα τέλη Απριλίου 2014 (άρα έρχονται νέα μέτρα) αφετέρου τότε θα γίνουν φανερές οι αναληφθείσες δεσμεύσεις της χώρας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο! Οι οποίες σήμερα, καίτοι υφιστάμενες, παραμένουν αφανέρωτες! Γιατί Αντώνη, Βαγγέλη, Γιάννη;
Σήμερα διάβασα, μετά από καιρό, μια λέξη όχι και τόσο συνηθισμένη. Αναφέρει ο Υπουργός κ. Καράογλου, ότι δούλεψε για τρεις θεατρικές παραστάσεις ως φιγκυράν. Κομπάρσος δηλαδή, αλλά επειδή, μοιραία, η λέξη “κομπάρσος” απέκτησε και μεταφορική σημασία ως κάποιος που διαδραματίζει ασήμαντο ρόλο σε μια υπόθεση, που δεν παίρνει αποφάσεις, στο θέατρο επικράτησε ο ‘απαλότερος’ ξενικός όρος.
Για τους πολίτες που αγνοούν τις αναληφθείσες δεσμεύσεις, παρότι τους αφορούν, και τούτο διότι προφανώς δεν συμφέρει την συγκυβέρνηση, ιδιαίτερα ενόψει εκλογών, ισχύει ο άλλος τίτλος.
Ψηφοφόρε κομπάρσε, ακούς;
Κατεβάστε την έκθεση από εδώ: http://diafaneia.
%20(3).jpg)
