Κομματικά αδιέξοδα με φόντο τις δημοτικές εκλογές στη Θεσσαλονίκη

του Δρ. Νικ.Μ. Παπαγιαννόπουλου, 

 Γναθοχειρουργού, πρώην Αντιδημάρχου Θεσσαλονίκης.

Το αδιαμφισβήτητα δημοκρατικό και αδούλωτο πνεύμα των Ελλήνων στάθηκε εύφορο έδαφος για τη στρεβλή ανάπτυξη των κομματικών ..

μηχανισμών, ιδίως μετά την παρένθεση της επτάχρονης δικτατορίας. Τα κόμματα ανδρώθηκαν απότομα, χωρίς να ζυμωθούν με τις αρχές που διεκήρυτταν και χωρίς να αξιολογήσουν τα στελέχη τους . Λειτούργησαν σαν μαζικοί ισοπεδωτικοί μηχανισμοί, που απλώθηκαν -έως καταπάτησαν- όλες τις μορφές κοινωνικής ζωής. Από το Συνδικαλισμό μέχρι τη Δικαιοσύνη και από τα Πανεπιστήμια και τα Λύκεια μέχρι τα… χρωματισμένα καφενεία! Εισέβαλαν αδιάκριτα στη ζωή μας, κατακτώντας ένα μεγάλο κομμάτι της σκέψης μας. Ακόμα και το λεξιλόγιο “έγκυρων” δημοσιογράφων επηρέασαν.

Έτσι, ακούμε για την “πλειοψηφία των δανείων” μέχρι και την “πλειοψηφία των κρουσμάτων της γρίπης”! Τα πάντα μετρημένα σε ψήφους! Τα πάντα ενταγμένα σε μία νοσηρή κομματική ή ψηφοθηρική λογική! Από αυτή τη λογική δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί η τοπική αυτοδιοίκηση. Άλλωστε οι τοπικοί άρχοντες είχαν άπειρες δυνατότητες βολέματος ημετέρων και κομματικών φίλων... Δεν θα άφηναν ποτέ τα κόμματα τους Δημάρχους να κινηθούν ανεξάρτητοι. Σε σπάνιες μόνο περιπτώσεις κάποιος χαρισματικός τοπικός παράγων κατάφερνε να ξεφύγει από τον κανόνα, εφόσον διέθετε -στην αρχή τουλάχιστον- πέραν του λαϊκού ερείσματος και ίδιους πόρους, για να τρέξει την προεκλογική του καμπάνια. Έτσι στερήθηκε από τις τοπικές κοινωνίες η δυνατότητα να αναδείξει τους δικούς της εκλεκτούς. Όλοι ζούσαν με την αγωνία της αναμονής για το κομματικό χρίσμα .

Δεδομένη η αλαζονική ισχύς των κομμάτων, δεδομένη και η “οπαδοποίηση” ή χειρότερα η “αγελοποίηση” των ψηφοφόρων. Και “όποιος βγει έξω από το μαντρί τον τρώει ο λύκος” έλεγε με περίσσεια χάρη δοκησίσοφος πολιτικός ηγέτης. Όμως ο καιρός έχει γυρίσματα και τα κόμματα έχουν εκπέσει από τους θώκους τους. Με την παρατεταμένη τους διαφθορά οδήγησαν την πατρίδα στα σημερινά της χάλια. Ο κόσμος ξύπνησε επιτέλους και τους γύρισε την πλάτη! 

Τώρα ο κομματικός τίτλος είναι βαριά μομφή, ασήκωτη! Το αντιλαμβάνονται πρώτα τα ίδια τα κόμματα. Γι αυτό και στις επικείμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές κρατούν αποστάσεις ασφαλείας και για πρώτη φορά είναι ανέτοιμα να προτείνουν τους υποψηφίους τους. Ας μην υπάρχουν όμως αυταπάτες ότι κατέκτησαν –επιτέλους- το αυτονόητο! Πρόσφατα, ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα διενέργησε δημοσκόπηση στη Θεσσαλονίκη για να μετρήσει τη δημοτικότητα των υποψηφίων δημάρχων… Μετά τη δημοσκόπηση ανακοινώθηκε ότι το κόμμα θα …. αφήσει τις τοπικές κοινωνίες να αναδείξουν τους τοπικούς άρχοντες!! Βέβαια, αν εκλεγεί κάποιος που ανήκει στο κόμμα ή στον ευρύτερο ιδεολογικό χώρο, υπάρχει καιρός να… προσεταιριστούν τη νίκη κατόπιν εορτής και στα σίγουρα... 

 Σε αυτό το περιβάλλον της κομματικής παρακμής και αμηχανίας αναπτερώνονται οι ελπίδες για πολιτική επιβίωση τοπικών αρχόντων που φυσιολογικά δεν θα είχαν καμία τύχη στις επερχόμενες εκλογές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρης. Ο συμπαθέστατος με ιδιόρρυθμη και εξωσυμβατική προσωπικότητα κ. Μπουτάρης, προσπάθησε να περάσει στην Θεσσαλονίκη ένα άλλο “εναλλακτικό” μοντέλο καθημερινότητας και ανάπτυξης, απαράδεκτο από τους Θεσσαλονικείς και αταίριαστο με τη φυσιογνωμία και την ιστορία της πόλης. 

Η Θεσσαλονίκη σήμερα είναι πιο σκοτεινή , πιο βρώμικη, πιο τριτοκοσμική και παρακμιακή από ποτέ! Ματαίως προσπάθησε ο κ. Μπουτάρης να της δώσει λάμψη με περιθωριακές εκδηλώσεις ή εξωτερικά ανοίγματα που πιθανόν να προωθούν και άλλα συμφέροντα…Όμως μέσα στη γενική απαξίωση των κομμάτων και την ελαττωμένη ζωτικότητα στις κοινωνικές δομές είναι πιθανό οι κουλτουριάρηδες, οι περιθωριακοί, οι αριστεριστές, οι δήθεν άνθρωποι της αγοράς και οι φίλοι του Αμερικανικού Προξενείου να τον ξαναβγάλουν Δήμαρχο Θεσσαλονίκης και αυτή τη φορά για πέντε χρόνια! 

Το βάσιμο αυτό ενδεχόμενο καταπολεμιέται με τρεις απαραίτητες προϋποθέσεις:

Η μία είναι, να καταλάβουν οι Θεσσαλονικείς ότι ο Δήμαρχός τους πρέπει να πληροί μία σειρά κριτηρίων όπως: γνώσεις , παιδεία, ήθος δοκιμασμένο, διοικητικές ικανότητες αποδεδειγμένες, διαδρομή στη ζωή, γνώσεις δημόσιας διοίκησης και να ενσαρκώνει σε ιδεολογικό επίπεδο το όραμα του θεσσαλονικιού για την πόλη του, την ιστορία της και το μέλλον της. 

Η δεύτερη προϋπόθεση είναι, να κατανοήσουν τα κόμματα της ευρύτερης παράταξης του υποψηφίου Δημάρχου, ότι πρέπει να κρατηθούν καθαρές αποστάσεις από τη διαδικασία χωρίς τρικλοποδιές. Η πολυδιάσπαση του εκλογικού σώματος σε μια γκάμα πολλών υποψηφίων , που τα κόμματα τούς “κλείνουν το μάτι” παρασκηνιακά, δουλεύει για τη λύση Μπουτάρη. 

Η τρίτη προϋπόθεση είναι εξίσου σοβαρή. Πρέπει όλοι οι πολίτες να πάνε να ψηφήσουν. Πρέπει να καταλάβουν όλοι οι ψηφοφόροι της ευρύτερης κεντροδεξιάς παράταξης ότι οι κουλτουριάρηδες, οι αριστεριστές, οι ουρανοκατέβατοι και οι περιθωριακοί είναι μικρή μειοψηφία στην κοινωνία, ενώ η πλειοψηφία σε αυτή την πόλη και αυτή την πατρίδα ανήκει στους νοικοκυραίους, τους πατριώτες, τους ανθρώπους του μόχθου, τους ανθρώπους που κρατούν ψηλά τις αξίες και τις παραδόσεις των Ελλήνων. 

Ας αναλάβουν τις ευθύνες τους!

δείτε και: Το μανιφέστο του Βενιαμίν Καρακωστάνογλου για το Δήμο Θεσσαλονίκης