Ας αφήσουν, λοιπόν, την εθνική ομοψυχία στην άκρη και ας φροντίσουν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Μόνον όταν όλα τα κόμματα υπηρετούν τα συμφέροντα του λαού, επιτυγχάνεται ομόνοια και ομοψυχία.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
[Εκατοστή τριακοστή δεύτερη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/ 2013/05/blog-post_7741.html), εκατοστή εικοστή τέταρτη από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης και εβδομηκοστή τρίτη από τη δημόσια καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες, επειδή δεν τους εξυπηρετούσε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων. Τί συνέβη; Δεν τηλεφωνούν πλέον οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].
Αυτή η ταλαίπωρη ομόνοια, ομοψυχία, συνεννόηση και όπως αλλοιώς θα μπορούσε κανείς να την αποκαλέσει έχει υποστεί τα πάνδεινα, αλλά εξακολουθούν πολλοί να την επικαλούνται. Ποιοί; Αυτοί που όταν τα πράγματα δεν είναι σκούρα, κάνουν του κεφαλιού τους αδιαφορώντας για το αποτέλεσμα των ενεργειών τους. Αρκεί που κάνουν αυτό που γουστάρουν, όταν γουστάρουν.
Όταν έλθουν, όμως, τα δύσκολα, αρχίζουν αυτοί οι ίδιοι να επικαλούνται τη συνεννόηση και την ομοψυχία. Προτάσσουν και τον επιθετικό προσδιορισμό «εθνική» και καθαρίζουν. «Τα πράγματα είναι δύσκολα και απαιτείται εθνική ομοψυχία» για να βγούμε από τα δύσκολα. Το λένε αυτοί που κυβερνούν και προκάλεσαν τα δύσκολα.
Νομίζω ότι η σωστή απάντηση στην έκκληση αυτή είναι μία και μόνη: αφού τα πράγματα είναι δύσκολα και αισθάνεσθε ότι δεν τα καταφέρνετε μόνοι, γιατί δεν αφήνετε τους άλλους να δοκιμάσουν που πιστεύουν ότι θα τα καταφέρουν μόνοι;
Αυτά σκεφτόμουν ακούγοντας σχετικές φωνές εντός της Βουλής, αλλά και έξω από αυτήν. Όπως π.χ. του κ. Νταβρή που απεχώρησε από τους ΑΝ.ΕΛ. και άρχισε να μιλάει για εθνική ομοψυχία για να βγούμε από την κρίση. Όσο ήταν στους ΑΝ.ΕΛ. δεν απαιτείτο εθνική ομοψυχία; Και αυτομάτως διερωτήθηκα: Τί είναι αυτό που δεν μπορούμε να καταφέρουμε παρά ομονοώντας; Γιατί, δηλαδή, ο ομόνοια και η ομοψυχία θα επιφέρουν το ποθούμενο αποτέλεσμα της απαλλαγής π.χ. από τα Μνημόνια; Κι’ όταν οι ίδιοι οι κυβερνώντες αφήνουν να διαρρεύσει ότι είπαν στους τροϊκανούς «αν δεν μας κάνετε τα χατίρια, θα φάτε στη μάπα τον Τσίπρα» ή «με αυτά που ζητάτε θα πέσει η κυβέρνηση και θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ» τί θέλουν να πουν; Ότι θα έρθει ο Τσίπρας και θα βρουν οι τροϊκανοί κακό μπελά; Κι’ αν τα πράγματα είναι έτσι, τί κόφτει τους κυβερνώντες, αν οι τροϊκανοί βρούν κακό μπελά; Τίνων τα συμφέροντα υπηρετούν; Του ελληνικού λαού ή των τροϊκανών;
Ας αφήσουν, λοιπόν, την εθνική ομοψυχία στην άκρη και ας φροντίσουν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Μόνον όταν όλα τα κόμματα υπηρετούν τα συμφέροντα του λαού, επιτυγχάνεται ομόνοια και ομοψυχία. Η ομοψυχία, η ομόνοια, η εθνική συνεννόηση δεν μπορεί να θεραπεύσει την ανικανότητα, το «βλέποντας και κάνοντας», το βόλεμα των «ημετέρων» με το βλέμμα πάντοτε στραμμένο στις επόμενες εκλογές και την εξαθλίωση του λαού με ταυτόχρονη εξυπηρέτηση των προνομιούχων.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση