Είναι το χρέος βιώσιμο ή όχι; Το ερώτημα αιωρείται με επιχειρήματα υπέρ και κατά. Το σκεφτόμουν καθώς παρακολουθούσα το πρώτο μέρος της εκπομπής τού ν. Χατζηνικολάου την 10.02.2014 και άκουγα τον Μπογιόπουλο να τσακίζει με αδιάψευστα νούμερα τα κυβερνητικά νούμερα. Και τότε μου ήλθε η φλασιά που λέει η νεολαία. Τί θα πει βιώσιμο;
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
[Εκατοστή τριακοστή όγδοη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7741.html), εκατοστή τριακοστή από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης και εβδομηκοστή ένατη από τη δημόσια καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες, επειδή δεν τους εξυπηρετούσε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων. Τί συνέβη; Δεν τηλεφωνούν πλέον οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].
Είναι το χρέος βιώσιμο ή όχι; Το ερώτημα αιωρείται με επιχειρήματα υπέρ και κατά. Το σκεφτόμουν καθώς παρακολουθούσα το πρώτο μέρος της εκπομπής τού ν. Χατζηνικολάου την 10.02.2014 και άκουγα τον Μπογιόπουλο να τσακίζει με αδιάψευστα νούμερα τα κυβερνητικά νούμερα. Και τότε μου ήλθε η φλασιά που λέει η νεολαία. Τί θα πει βιώσιμο;
Βιώσιμο είναι κάτι που μπορεί να συνεχίσει να ζη γράφει ο Μπαμπινιώτης. Ο όρος χρησιμοποιείται για σχέδια, όπως αυτά για το Κυπριακό, για κυβερνήσεις και για επιχειρήσεις. Πράγματι, όταν μία επιχείρηση έχει δανεισθεί χρήμα από μία τράπεζα, η τράπεζα που παρακολουθεί την εξυπηρέτηση του χρέους και δεν αναρωτιέται, αν το χρέος της επιχείρησης είναι βιώσιμο, αλλά αν η ίδια η επιχείρηση είναι βιώσιμη, ώστε να είναι σε θέση να αποπληρώσει το δάνειο. Κάνει αναλύσεις και διαπιστώνει με βάση τα μεγέθη [παραγωγή, μερίδιο αγοράς, κύκλος εργασιών, λοιπές υποχρεώσεις] αν η δανειοδοτημένη επιχείρηση θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στις δανειακές υποχρεώσεις της. Αν διαπιστώσει ότι κάτι δεν πάει καλά με την επιχείρηση, ζητεί πρόσθετες εξασφαλίσεις ή νέο επιχειρηματικό σχέδιο [business plan που λένε οι μορφωμένοι]. Αν τίποτε από τα δύο δεν είναι εφικτό, αποφασίζει είτε να κηρύξει το δάνειο ληξιπρόθεσμο και να κλείσει την επιχείρηση εκτιμώντας τον κίνδυνο να μην εισπράξει το σύνολο του λαβείν της είτε να παράσχει στην επιχείρηση περαιτέρω διευκολύνσεις, ώστε να μπορέσει η επιχείρηση να συνεχίσει να αποπληρώνει το δάνειο. Άρα, δεν είναι το δάνειο που μπορεί να είναι βιώσιμο ή μη, αλλά η επιχείρηση. Το δάνειο δεν μπορεί παρά να είναι εξυπηρετήσιμο ή όχι. Το χρέος πρέπει να είναι θνητό, δηλαδή αποπληρώσιμο και εξαφανίσιμο. Όχι βιώσιμο.
Ας δούμε τώρα ποιόν όρο χρησιμοποιούν οι αγγλοσάξονες για τα εξυπηρετήσιμα δάνεια. Ο όρος είναι sustainable από το ρήμα sustain που σημαίνει αντέχω, σηκώνω, υποφέρω, στηρίζω, υποβαστάζω. Δηλαδή, ένα βάρος μπορεί κάποιος να το αντέξει, οπότε το βάρος είναι sustainable, ή να μην το αντέξει, οπότε το βάρος είναι unsustainable. Γράφουν, λοιπόν, οι του ΔΝΤ ότι το χρέος της χώρας μας δεν είναι sustainable, πράμα που σημαίνει ότι η χώρα δεν μπορεί να το σηκώσει, να το αντέξει, δεν μπορεί να το εξυπηρετήσει. Άρα, αυτό που στην ουσία λένε είναι ότι η χώρα μας δεν είναι βιώσιμη, επειδή δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος. Δεν είναι το χρέος που δεν είναι βιώσιμο.
Και ποιο είναι το αντίθετο του όρου «βιώσιμη επιχείρηση»; «Προβληματική επιχείρηση», όπως μας δίδαξαν οι πράσινοι λυμεώνες, οι οποίοι αφαίρεσαν τις μη βιώσιμες επιχειρήσεις από τους προβληματικούς ιδιοκτήτες τους και τις ξέσκισαν ως επί το πλείστον. Στην καλλίτερη περίπτωση φόρτωσαν στον λαό τα χρέη των επιχειρήσεων και τις απέδωσαν «καθαρές» και βιώσιμες στους ίδιους ή άλλους επιχειρηματίες.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τη χώρα μας σήμερα. Δεν είναι το χρέος της που δεν είναι βιώσιμο. Είναι η χώρα που δεν είναι βιώσιμη, είναι η χώρα που είναι προβληματική, επειδή διοικείται από προβληματικούς ανθρώπους. Κι’ έρχεται η τρόικα, κάτι σαν τον αλήστου μνήμης «Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων», που παίρνει στα στιβαρά της χέρια την προβληματική χώρα, για να την ανασυγκροτήσει φορτώνοντας στον λαό της ένα σωρό μη εξυπηρετήσιμα δάνεια. Κατ’ αναλογία, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν είναι παρά οι πράσινοι Διοικητές που διόριζαν οι πράσινοι λυμεώνες στη διοίκηση των προβληματικών επιχειρήσεων.
Πάντως, στον κανόνα αυτόν υπάρχει μία εξαίρεση. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν εξυπηρετούν τα δάνειά τους, εξ ου και αυτά δεν είναι εξυπηρετήσιμα, αλλά τα ίδια τα κόμματα θεωρούν εαυτά απολύτως βιώσιμα, αν και εξόχως προβληματικά.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
Υ.Γ. Δεν θα εκπλαγώ καθόλου, αν ψηφίσουν ντροπολογία, με την οποία θα επιτρέπεται και σε πολιτικά κόμματα να υπάγονται στο άρθρο 44, ώστε να γλυτώσουν τα δάνεια. Θα πρέπει, όμως, να αποδείξουν στο δικαστήριο ότι είναι βιώσιμα, ενώ τώρα μπορούν απλώς να το ισχυρίζονται. Εκτός αν η ντροπολογία προβλέπει ότι η υπαγωγή γίνεται επί τη απλή αιτήσει του κώματος. Τίποτε δεν αποκλείεται σ’ αυτόν τον τόπο.
