«Αθώες» τροπολογίες ψηφίζονται νύκτωρ, προκειμένου να διασωθεί το σάπιο εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικό σύμπλεγμα, αλλά τα έγκυρα κανάλια, ραδιόφωνα και έντυπα δεν ενημερώνουν τον λαό. Έτσι, ο ψηφοφόρος λαός εστιάζει την προσοχή του στα ψίχουλα που θα του επιστρέψει το σύστημα για να αντιμετωπίσει το ελάχιστο των φορολογικών και άλλων υποχρεώσεών του στον καθημερινό πλέον αγώνα της επιβίωσης.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
[Εκατοστή εβδομηκοστή πέμπτη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7741.html), εκατοστή εξηκοστή έβδομη από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης και εκατοστή δωδέκατη από τη δημόσια καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες, επειδή δεν τους εξυπηρετούσε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων. Τί συνέβη; Δεν τηλεφωνούν πλέον οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].
Επανέρχομαι στον όρο «πλυντηροβούλιο» που έχω κατά καιρούς χρησιμοποιήσει για να χαρακτηρίσω τη Βουλή και τα καμώματα των μελών της. Όρο που προκαλεί αντιδράσεις ως μη εύηχος. Εγώ, πάντως, επιμένω ότι ο όρος είναι ταιριαστός, επειδή η Βουλή όλα τα ξεπλένει, όλα τα κάνει κάτασπρα. Ας παρακολουθήσουμε άλλη μία πλύση.
«Αθώες» τροπολογίες ψηφίζονται νύκτωρ, προκειμένου να διασωθεί το σάπιο εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικό σύμπλεγμα, αλλά τα έγκυρα κανάλια, ραδιόφωνα και έντυπα δεν ενημερώνουν τον λαό. Έτσι, ο ψηφοφόρος λαός εστιάζει την προσοχή του στα ψίχουλα που θα του επιστρέψει το σύστημα για να αντιμετωπίσει το ελάχιστο των φορολογικών και άλλων υποχρεώσεών του στον καθημερινό πλέον αγώνα της επιβίωσης. Μιλάμε, βέβαια, για το 80% του λαού, αφού το 20% είναι βολεμένο και ψηφίζει σταθερά ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, όπως και αν το ενημερώσεις για τις ασχήμιες και παληανθρωπιές των εν λόγω κομμάτων.
Κάποιοι, όμως, περιθωριακοί χαρακτηριζόμενοι, δημοσιογράφοι, όχι αμέμπτου πολιτείας κατ’ ανάγκην, βγάζουν την είδηση, την οποία θα διαβάσουν μερικές χιλιάδες συμπατριωτών. Και μετά; Μετά τίποτε! Την παίρνει κι’ αυτήν το ποτάμι του Σταύρου, όχι απαραιτήτως του Θεοδωράκη.
Διάβασα λοιπόν αρθρίδιο του Κ. Βαξεβάνη για λαυράκι που έβγαλε η Επιτροπή, η οποία ελέγχει το «πόθεν έσχες» των υπουργών από το 1974 και δώθε. Πρόκειται, λέει, για σημαντικό υπουργό της κυβέρνησης, τον οποίο δεν κατονομάζει ο δημοσιογράφος, αφού γνωρίζει ότι αν τον κατονομάσει θα τρέχει μια ζωή στα δικαστήρια για να αποδείξει το αυταπόδεικτο και οι πόρτες θα είναι ερμητικά κλειστές για τα στοιχεία που αποδεικνύουν την ακρίβεια της είδησης.
Με τον ν. 4065/2012 που λέτε συνεστήθη ειδική Επιτροπή για να ελέγξει την περιουσιακή κατάσταση όσων διετέλεσαν υπουργοί από το 1974 και μετά και να διαπιστώσει ενδεχόμενες αποκλίσεις που καταδεικνύουν παράνομο πλουτισμό. [ΣΗΜ: θυμίζω ότι ο Σαμαράς είχε υποσχεθεί ότι θα ελέγξει όλες τις δημόσιες συμβάσεις από το 1974 και δώθε και όχι τους υπουργούς. Η υπερκοστολόγηση των συμβάσεων θα έδειχνε τους υπουργούς, δημάρχους, νομάρχες κ.λπ. Βέβαια, οι οπαδοί του θα μου υπενθυμίσουν ότι δεν διαθέτει αυτοδυναμία, εξ ου και αδυνατεί να υλοποιήσει όσα είχε υποσχεθεί. Αν έτσι είναι, γιατί το παίζει πρωθυπουργός; Μη μου πείτε «για να σώσει την Ελλάδα μαζί με τον Βενιζέλο», διότι δεν θα σας πιστέψω]. Η Επιτροπή έλαβε αρκετές παρατάσεις για την ολοκλήρωση του έργου της και τώρα πήρε άλλη μία. Μέχρι 31.12.2014.
Ας δούμε τί ορίζει το άρθρο 1§2 ν. 4065/2012:
«2. Ο επανέλεγχος ή και ο αρχικός έλεγχος των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης από την Επιτροπή του άρθρου 21 του ν. 3023/2002 (Α` 146) περιλαμβάνει, πέραν της διαπίστωσης του αληθούς περιεχομένου αυτών, τη συγκριτική ανάλυση της εν γένει οικονομικής κατάστασης των ανωτέρω προσώπων, καθώς και των συζύγων και ανηλίκων τέκνων τους, δύο (2) έτη πριν, καθ` όλη τη διάρκεια κτήσης της ιδιότητας, καθώς και για δύο (2) έτη μετά την, για οποιονδήποτε λόγο, παύση της ιδιότητας, καθώς και τη διακρίβωση, εάν κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα, η απόκτηση νέων ή η επαύξηση υφιστάμενων περιουσιακών στοιχείων από τα ανωτέρω πρόσωπα, δικαιολογείται από το ύψος των πάσης φύσεως εσόδων τους, σε συνδυασμό με τις δαπάνες διαβίωσης τους.»
Η διαταξούλα αυτή ορίζει ότι ο έλεγχος θα καταλαμβάνει τα δύο χρόνια που προηγούνται της ανάληψης υπουργικών καθηκόντων, τη διάρκεια της υπουργικής θητείας και τα δύο χρόνια που έπονται της απώλειας της υπουργικής καρέκλας. Προφανώς έχουν υπολογίσει οι πολιτικοί ότι η λαμογιά μπορεί να γίνει σε διάστημα που αρχίζει δύο χρόνια πριν καταληφθεί η καρέκλα και τελειώνει στο τέλος δύο ετών από την απομάκρυνση από την καρέκλα. Άρα, παίρνει το δώρο ο προαλειφόμενος για υπουργός και μόλις γίνει υπουργός δίνει το αντίδωρο ή δίνει το δώρο όσο είναι υπουργός και παίρνει το αντίδωρο εντός διετίας από της αποϋπουργοποιήσεως. Αυτή η προθεσμία των δύο χρόνων μου θυμίζει κάτι σαν παραγραφή. Συνήθως το αντίδωρο θα το πάρει το πολύ εντός δύο ετών από την εγκατάλειψη της καρέκλας; Αποκλείεται να το πάρει στα τρία χρόνια ή στα δύο χρόνια και μία εβδομάδα; Το ορθόν θα ήτο λοιπόν να μην υπάρχει χρονικός περιορισμός, αλλά ως φαίνεται τα πολιτικά ήθη και έθιμα του τόπου επιτάσσουν, ώστε τα δωράκια να τα παίρνουν οι υπουργοί κατά κανόνα λίγο πριν την υπουργοποίηση, εν πάση δε περιπτώσει όχι δύο χρόνια πριν από αυτήν, ή εντός δύο ετών από την αποϋπουργοποίηση. Υπάρχουν, άραγε, στατιστικά δεδομένα;
Με αυτόν τον χρονικό περιορισμό πορευόταν η Επιτροπή μέχρι που προ ημερών ψηφίσθηκε μια τροπολογιούλα, εκπροθέσμως κατατεθείσα, με την οποία ο έλεγχος δεν θα έχει ως αφετηρία τα δύο χρόνια πριν από την ανάληψη καθηκόντων, αλλά την ημερομηνία ανάληψης των καθηκόντων. Αλήθεια, ποιο σκοπό εξυπηρετούσε ο έλεγχος των δύο ετών πριν από την ανάληψη των καθηκόντων, ο οποίος εξέλιπε πλέον; Πάντως ο περιορισμός των 2 ετών μετά την αποϋπουργοποίηση παρέμεινε.
Η περίφημη αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας σημειώνει ότι κατά τον διεξαγόμενο έλεγχο ανέκυψαν δυσχέρειες, οι οποίες δεν εξειδικεύονται, ενώ επισημαίνεται ότι με την τροπολογία αντιμετωπίζονται οι μη εξειδικευόμενες δυσχέρειες, ώστε ο έλεγχος να είναι πιο λειτουργικός και αποτελεσματικός και να μπορεί, προφανώς, να υπερβεί τις δυσχέρειες που ανέκυψαν. Είναι δε πιο λειτουργικός και αποτελεσματικός, όταν ο έλεγχος αφορά σε περίοδο που αρχίζει από την ανάληψη των καθηκόντων και όχι νωρίτερα. Γι’ αυτό και απλοποιείται, ώστε να συνδέεται με τον χρόνο ανάληψης των καθηκόντων. Τόσο απλά. Τόσο αγνά. Τόσο όμορφα και παστρικά. Σχεδόν τα κάνει αόρατα.
Τη διάταξη καταψήφισε από τη συμπολίτευση ο Απόστολος Κακλαμάνης, όπως πληροφορήθηκα, αλλά όχι για την κατάργηση της διετίας προ της ανάληψης των καθηκόντων. Την καταψήφισε, επειδή δίνονται συνεχείς παρατάσεις στο έργο της Επιτροπής. Βιάζεται αυτός ο άνθρωπος, ενώ γνωρίζει, και λόγω ηλικίας, ότι το καλό το πράμα αργεί να γίνει. Ασ’ το να βράσει σε σιγανή φωτιά ρε Απόστολε, μη γίνει καμμιά στραβή και πεταχτεί το καπάκι.
Αναλογίζομαι πόσο πιο υποφερτή θα ήταν η ζωή μας, αν μία τέτοια είδηση την «έπαιζαν» και την «ξαναέπαιζαν» επί ημέρες πρώτη-πρώτη όλα τα κανάλια και όλα τα ραδιόφωνα, μέχρι που να αναγκασθεί η κυβέρνηση να αναιρέσει την τροπολογία και να αποκαλυφθεί το όνομα του υπουργού που κατελήφθη κλέπτων οπώρας. Αλλά αφού αυτό δεν γίνεται, θα μπορούσαμε να αρκεσθούμε σε κάτι λιγότερο, ώστε να ομορφύνει λιγουλάκι η ζωή μας. Πόσο πιο ωραία θα ήταν και πάλι η ζωή μας, αν έστω και ένα μέλος της Επιτροπής υπέβαλλε την παραίτησή του εξηγώντας την κυβερνητική μεθόδευση και δημοσιοποιώντας το όνομα του αρχιλαμογίου!
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
.png)
