Καμία αναδιάρθρωση υγείας δεν θα πετύχει ποτέ, αφού ο ιατρικός χώρος ήταν αντίθετος ακόμα και στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση.
Αν το ιατρικό σώμα δεν θέλει τομές και η ηγεσία του υπουργείου..
είναι στη μόνιμη κομπλεξική κόντρα με τους γιατρούς, δεν θα δούμε επιτυχία ποτέ γιατί, πρώτον δεν υπάρχει συνέχεια στα νομοσχέδια και δεύτερον είναι σε λάθος κατεύθυνση.
ΠΦΥ (πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας) σε αστικά κέντρα δεν χρειάζονται. Θέλεις δίκτυο από συμβεβλημένους ιδιώτες που να μην αμείβονται όμως με 6,40 ευρώ την επίσκεψη, διαρκή ηλεκτρονικό έλεγχο θεραπειών και εργαστηριακών, διαγνωστικών εξετάσεων, εξυπηρέτηση στα ιατρεία και μόνο όταν χρειάζεται παραπομπή στα εσωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων.
Και εδώ φτάνουμε σε αυτό που πονάει πιο πολύ: Το χάος των κρατικών νοσοκομείων.
Η διαφορά με τα ιδιωτικά είναι ουσιώδης, γιατί στα ιδιωτικά επικρατεί τάξη, ενώ στα κρατικά το απόλυτο χάος. Υπάρχουν μέρες που δεν ακούω ούτε το τηλέφωνο στην τσέπη μου!
Αν υπήρχε πολιτική βούληση θα έφτιαχνε και το σύστημα των εφημεριών. Χρειάζονται συγχωνεύσεις στους τομείς, όπως και ένας έλεγχος στον αριθμό εφημεριών. Δεν μπορεί να εφημερεύει κάποιος διψήφιο αριθμό, είναι συνθήκες Αφρικής...
Πως θα διορθωθούν αυτά; Σίγουρα με ρίξεις, γιατί δυστυχώς η ελληνική κοινωνία εκτός από λαϊκισμό, έχει και μία φοβία στην καινοτομία. Εν τω μεταξύ είναι κρίμα, γιατί η ιατρική σαν επιστήμη βασίζεται στην μελέτη, έρευνα και στην καινοτομία.
