Μέχρι και ο Μπουμπούκος είπε ότι «οι τροϊκανοί δεν είναι και τα καλλίτερα παιδιά». Αυτός ο αρχιψευταράς που μετά τις εκλογές του 2012 διεκήρυσσε ότι όλα θα πάνε καλά, ενώ ήξερε ότι δεν θα πάνε, όπως ομολόγησε.
[Εκατοστή εξηκοστή δεύτερη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/
Χαμός στο ίσιωμα. Ανθίσταται σθεναρώς η κυβέρνηση στις «εξωφρενικές» αξιώσεις της τρόικα. Μέχρι και ο Μπουμπούκος είπε ότι «οι τροϊκανοί δεν είναι και τα καλλίτερα παιδιά». Αυτός ο αρχιψευταράς που μετά τις εκλογές του 2012 διεκήρυσσε ότι όλα θα πάνε καλά, ενώ ήξερε ότι δεν θα πάνε, όπως ομολόγησε.
Εκεί που αγανάκτησαν και βγήκαν από τα ρούχα τους ακόμη και οι υπουργοί που είναι οι πιο σκληροπυρηνικοί υπέρ του Μνημονίου, ήταν όταν η τρόικα τους ζήτησε 2.000 απολύσεις το 2015. Εκεί οι υπουργοί τα στύλωσαν κυριολεκτικά. Ακούς εκεί να θέλει η τρόικα να διώξουμε τα παιδιά μας και να χάσουμε 6-7.000 ψήφους. Αν είναι δυνατόν. Δεν αγανάκτησαν, όταν τους ζήτησαν περικοπές μισθών και συντάξεων, διάλυση της Υγείας και της Παιδείας, αύξηση της ύφεσης και διάλυση της κοινωνίας. Ευτυχώς που δεν τους ζήτησαν τάχιστη διερεύνηση των εμβασμάτων της λίσταςLagarde.
Το διαδίκτυο και ο Τύπος έχουν κατακλυσθεί και από την πληροφορία ότι οι απαράδεκτοι τροϊκανοί απαιτούν να κηρύσσονται απεργίες μόνον με πλειοψηφία του όλου αριθμού των εγγεγραμμένων στη συνδικαλιστική οργάνωση μελών. Τί λες ωρέ! Ζητούν τέτοιο πράγμα τα τσόλια και η κυβέρνηση το αρνείται; Για να κάνουμε μια αναδρομή στο πολύ πρόσφατο παρελθόν.
10 Φεβρουαρίου του 2013 και οι ειδήσεις λένε
«Τέλος εποχής για τις «απεργίες μειοψηφιών», τα ανεξέλεγκτα δικαιώματα συνδικαλιστών, την υφιστάμενη οργάνωση των συνδικάτων, αλλά και «επιστροφή-επαναφορά» του απαγορευμένου εργοδοτικού δικαιώματος της ανταπεργίας, γνωστού και ως «λοκ άουτ». Η κυβέρνηση γυρίζει σελίδα στον τρόπο λειτουργίας του συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας και στην άσκηση του δικαιώματος της απεργίας έπειτα από 30 χρόνια ισχύος του πλέον φιλελεύθερου συνδικαλιστικού νόμου της Ευρώπης, του 1264/1982. ΄Ηδη στα συρτάρια του υπουργείου Εργασίας υπάρχουν διαμορφωμένες προτάσεις για αναμόρφωση του συγκεκριμένου συνδικαλιστικού νόμου, γεγονός που θεωρείται αναγκαιότητα πρώτης προτεραιότητας κατά τη σημερινή κρίσιμη συγκυρία για τη χώρα.
Απόλυτα διασταυρωμένες πληροφορίες φέρουν την κυβέρνηση αποφασισμένη να προχωρήσει στην αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου ως το τέλος του 2013, αφού προηγηθεί ολιγόμηνος διάλογος με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. «Δεν μπορεί να υποχρεωνόμαστε σε συνεχείς επιστρατεύσεις απεργών για να λειτουργήσει η κοινωνία και την ίδια στιγμή να διατηρούμε τη δυνατότητα ολιγομελών σωματείων να ακινητοποιούν δημόσιες επιχειρήσεις» τόνιζε κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης.
Απόλυτα διασταυρωμένες πληροφορίες φέρουν την κυβέρνηση αποφασισμένη να προχωρήσει στην αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου ως το τέλος του 2013, αφού προηγηθεί ολιγόμηνος διάλογος με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. «Δεν μπορεί να υποχρεωνόμαστε σε συνεχείς επιστρατεύσεις απεργών για να λειτουργήσει η κοινωνία και την ίδια στιγμή να διατηρούμε τη δυνατότητα ολιγομελών σωματείων να ακινητοποιούν δημόσιες επιχειρήσεις» τόνιζε κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης.
Οι κεντρικοί άξονες των αλλαγών αφορούν στον υφιστάμενο τρόπο κήρυξης μιας απεργιακής κινητοποίησης, τη σύσταση - συγκρότηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, όπως και την οργάνωση του κινήματος σε νέες βάσεις, που να ανταποκρίνονται στις σημερινές συνθήκες. Ακόμη και την επανεξέταση των δικαιωμάτων των συνδικαλιστών, όπως είναι οι συνδικαλιστικές άδειες. Ταυτοχρόνως συζητείται η επαναφορά της ανταπεργίας (κλείσιμο της επιχείρησης από τον εργοδότη σε περιπτώσεις απεργιών διαρκείας των εργαζομένων), την οποία προέβλεπε ο νόμος 330/1976 (του τότε υπουργού Εργασίας Κωνσταντίνου Λάσκαρη) και την απαγόρευσε ο νόμος 1264 το 1982, επί υπουργίας κ. Απ. Κακλαμάνη.
Αναφέρεται χαρακτηριστικά το γεγονός ότι ένα μικρό σωματείο του μετρό (μηχανοδηγοί) ή της ΔΕΗ μπορεί να ακινητοποιήσει ολόκληρη την επιχείρηση.
Στις «ιδέες» που έχουν ακουσθεί περιλαμβάνεται και το «περίφημο άρθρο 4» του νόμου 1365/1983 για τις «κοινωνικοποιήσεις» των δημοσίων επιχειρήσεων Κοινής Ωφελείας επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου και υπουργού Οικονομίας κ. Γ. Αρσένη, το οποίο δεν εφαρμόστηκε ποτέ, εξ ου και καταργήθηκε με τον ν. 1766/1988*. Το άρθρο 4 προέβλεπε για τη λήψη απόφασης την απόλυτη πλειοψηφία (50% + 1) των εγγεγραμμένων στο πρωτοβάθμιο σωματείο μιας ΔΕΚΟ.
Σημειωτέον ότι στις ΔΕΚΟ όλοι οι εργαζόμενοι είναι εγγεγραμμένοι από την πρόσληψή τους στο σωματείο. Ως εκ τούτου, η επίτευξη τέτοιας πλειοψηφίας είναι μάλλον αδύνατη. Το υπουργείο Εργασίας πάντως αναζητεί μια ρύθμιση που «δεν θα επιτρέπει την "εύκολη απόφαση" ούτε θα οδηγεί στην "αδύνατη λήψη" της.
Ι. Βρούτσης
«Ωρα να ανοίξει η συζήτηση»
Ο σημερινός υπουργός Εργασίας κ. Ι. Βρούτσης ούτε διέψευσε ούτε επιβεβαίωσε το ενδεχόμενο αλλαγής του συνδικαλιστικού νόμου δηλώνοντας ότι «δεν υπάρχει τίποτα σχετικό αυτή τη στιγμή». Ωστόσο διατύπωσε τον προβληματισμό ότι «έχουν περάσει 30 χρόνια από τη θέσπιση του υφιστάμενου νόμου και οι εποχές, οι συνθήκες, αλλά και οι ανάγκες του συνδικαλιστικού κινήματος επιβάλλουν - τουλάχιστον - να ανοίξει η συζήτηση».
Αυτά για να ενισχυθεί η μνήμη εκείνων που την έχουν ασθενή [και όχι κοντή που λένε οι μορφωμένοι] τη μνήμη.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
*Το ΠΑΣΟΚ της διαφάνειας, της προόδου, του εκσυγχρονισμού, της αλλαγής και δεν συμμαζεύεται, κυρίως όμως της αρπαχτής, έβλεπε ότι πλησιάζει το τέλος της κυριαρχίας του και φρόντισε να καταργήσει τη σχετική διάταξη, μη τυχόν και τη βρει η ΝΔ και την εφαρμόσει. Όπως άλλαξε και τον εκλογικό νόμο, για να μην μπορεί να κυβερνήσει άλλος κανείς εκτός από το ΠΑΣΟΚ.
