Του ΒΕΝΙΑΜΙΝ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΝΟΓΛΟΥ
ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Οι επικείμενες εκλογές για το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο αποκτούν για την...
Ελλάδα κρίσιμη σημασία καθώς συμπίπτουν με το τέλος της περιόδου της δημοσιονομικής σταθεροποίησης και των μνημονίων και την έναρξη της σταδιακής πορείας της χώρας προς την ανάπτυξη.
Σ` αυτή την κρίσιμη καμπή οι πολίτες καλούνται να αξιολογήσουν τα δύσκολα βήματα που έγιναν τους τελευταίους είκοσι δύο μήνες για την αποφυγή της κατάρρευσης της οικονομίας της χώρας και τα οποία απαίτησαν σκληρές θυσίες και οδυνηρές αλλά εξυγιαντικές αποφάσεις. Καλούνται να διαλέξουν ανάμεσα στη συνέχιση του υπεύθυνου χειρισμού των ζητημάτων της πατρίδας, που ήδη αποδίδουν χειροπιαστά αποτελέσματα και στην ακατάσχετη δημαγωγία, το λαϊκισμό και τους ανεύθυνους μαξιμαλισμούς υποσχέσεων παροχών.
Η απόφασή τους θα είναι καθοριστική για το μέλλον της χώρας. Οι θυσίες δεν πρέπει να πάνε χαμένες! Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρέθηκε αρχικά απροετοίμαστη απέναντι στην ελληνική χρεοκοπία. Η αντιμετώπιση ήταν εσπευσμένη και συνοδεύτηκε και από λανθασμένες επιλογές. Η διεύρυνση του προβλήματος –με διαφορετική έμφαση και οξύτητα- και σ` άλλες χώρες, κυρίως του ευρωπαϊκού νότου, επέτεινε το πρόβλημα και ανέδειξε το έλλειμμα σύγκλισης και συνοχής απ` το οποίο πάσχει η ευρωπαϊκή ενοποίηση. Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ήταν μια πρώτη ικανοποιητική απάντηση, αλλά ο συνδυασμός του με τα μέτρα που απαίτησε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προκάλεσε αναταράξεις σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, που ανήκει στην αναπτυγμένη Ευρωπαϊκή Ήπειρο.
Σήμερα πάντως, επιτεύχθηκε ένα μικρό αλλά ουσιαστικό πρωτογενές πλεόνασμα και η χώρα άρχισε ξανά τα πρώτα βήματα του διεθνούς δανεισμού της. Έχει δρομολογηθεί και αναμένεται και μια γενναία απόφαση για τη βιωσιμότητα του χρέους της, ενώ η ανεργία άρχισε να παρουσιάζει μικρή μείωση. Κανείς δεν θα ισχυριστεί βέβαια ότι η πορεία εξυγίανσης έγινε χωρίς οριζόντιες λογικές που προκάλεσαν αδικίες και υπερβολές. Δυστυχώς, οι μηχανισμοί ελέγχου και είσπραξης του δημοσίου ήταν ασθενική και αυτό δεν αίρεται βραχυπρόθεσμα, ίσως ούτε μεσοπρόθεσμα. Έτσι μικρά και μεσαία εισοδήματα, ιδίως μισθωτών και συνταξιούχων, δέχθηκαν εντονότερα τα πλήγματα των περικοπών την ώρα που υψηλά εισοδήματα του ιδιωτικού τομέα και αποταμιεύσεις (ιδίως στο εξωτερικό) διέφυγαν, παροδικά ελπίζουμε, το φορολογικό έλεγχο. Αυτή η ανισότητα δημιούργησε γενικευμένη αίσθηση αδικίας. Παράλληλα η αρρυθμία και η υπερφόρτωση της Δικαιοσύνης επέτεινε τη συμφόρηση της οικονομικής ζωής.
Μέσα σ` αυτό το αρνητικά φορτισμένο πλαίσιο οι Έλληνες πολίτες άντεξαν, επιδεικνύοντας υψηλού επιπέδου σοβαρότητα, υπομονή, υπευθυνότητα και σύνεση. Όταν μάλιστα οι «Σειρήνες» της δημαγωγίας τους προκαλούσαν υποσχόμενες εύκολη διέξοδο από τα προβλήματα και, με καταστροφολογική γλώσσα, ισοπέδωναν τη δύσκολη προσπάθεια εξυγίανσης. Ο λαός μας άντεξε και μέσω των δημοσκοπήσεων δείχνει τη σταθερή επιλογή του για παραμονή στην ενωμένη Ευρώπη και τη ζώνη του ευρώ, αναδεικνύοντας τη Ν.Δ ως τη σταθερή πρώτη επιλογή των πολιτών, παρά τα πολλά μη δημοφιλή μέτρα που λήφθηκαν.
Η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, βαθιά διαιρεμένη στο θέμα της Ευρώπης, ουσιαστικά προσπαθεί να ισορροπήσει τις συχνά αντιευρωπαϊκές αντιλήψεις της με το κοινό αίσθημα των πολιτών που επιμένει για ευρωπαϊκή λύση της κρίσης.
Μέσα από την κάλπη της 25ης Μαΐου οι Έλληνες πολίτες καλούνται να επιβεβαιώσουν την ευρωπαϊκή πορεία που άρχισε η χώρα το 1963 όταν ο Κων/νος Καραμανλής υπέγραψε τη συμφωνία σύνδεσης της Ελλάδος με την ΕΟΚ, που μετατράπηκε σε καθεστώς πλήρους ένταξης το 1981.
Βεβαίως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μια στατική κατάσταση αλλά ένας δυναμικός χώρος σύνθεσης απόψεων και συμφερόντων και συνεχούς αγώνα. Η πρόσφατη μακρά οικονομική κρίση ανέδειξε προβλήματα που η Ευρώπη πρέπει να αντιμετωπίσει άμεσα και αποφασιστικά. Ήδη το έπραξε και καλείται να ολοκληρώσει τις δομές και τις πολιτικές της για μεγαλύτερη σύγκλιση και συνοχή, θεσμική και οικονομική. Αυτή είναι η πεμπτουσία του Ευρωπαϊκού ενωσιακού εγχειρήματος, που αποτελεί τη μεγαλύτερη ανάλογη προσπάθεια στην ιστορία της Ανθρωπότητας.
Σ` αυτό το σύνθετο και πολυσχιδές οικοδόμημα των 28 κρατών και των 500 εκατομμυρίων πολιτών, ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι σπουδαιότατος καθώς αποτελεί τη δημοκρατική νομιμοποίηση της ενωσιακής διαδικασίας, που με την άμεσα εκλογή των 751 εθνικών αντιπροσώπων δημιουργεί ένα νομοθετικό και ελεγκτικό σώμα που συναποφασίζει με το Συμβούλιο της Ε.Ε σε ολοένα περισσότερα και σημαντικότερα ζητήματα.
Η Ελλάδα από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 έχει αποκρυσταλλώσει την υποστήριξή της στην ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με ομοσπονδιακό περιεχόμενο και διάσταση. Η κεντρική θέση της Ελλάδος έκτοτε ήταν υπέρ της εμβάθυνσης της ενοποίησης με τρία βασικά στοιχεία:
1) Ισχυρούς, κεντρικούς ,υπερεθνικούς θεσμούς
2)ολοκληρωμένες, αναδιανεμητικές, κοινές πολιτικές και προϋπολογισμό για την Ένωση.
3) ισχυρή κοινή εξωτερική πολιτική και κοινή άμυνα, που θα λειτουργεί ως συλλογικό σύστημα ασφάλειας.
Η Ελλάδα υποστηρίζει επίσης την ολοκλήρωση της διεύρυνσης στα Δυτικά Βαλκάνια και υπό προϋποθέσεις, στην Τουρκία.
Κατά την άποψή μου, κρίσιμες προϋποθέσεις για την ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η διασφάλιση της εθνικής ιδιοπροσωπίας, της πολιτισμικής και θρησκευτικής ταυτότητας κάθε ευρωπαϊκού λαού, καθώς και δικλείδων ασφαλείας για τα κυριαρχικά συμφέροντα κάθε ευρωπαϊκού κράτους μέλους.
Το κοινό ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα προέλθει από τη διατήρηση, την αξιοποίηση και τη σύνθεση του εθνικού και πολιτισμικού πλούτου κάθε ευρωπαϊκού έθνους και λαού με θεμέλιο τον τεράστιο πλούτο της ευρωπαϊκής ιστορίας. Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός, παρά τα μικρά ποσοτικά στοιχεία τους στην Ευρώπη, έχουν συμβάλλει καθοριστικά στο κοινό αξιακό και πολιτισμικό υπόβαθρο της ευρωπαϊκής ηπείρου (όπως άλλωστε και ολόκληρης της υφηλίου), γεγονός που πρέπει να αναδειχθεί και να αποτελέσει κοινή συνείδηση όλων των ευρωπαίων και αιχμή της ελληνικής συμμετοχής στην Ενωμένη Ευρώπη.
Η Ελλάδα εκτός της Ευρώπης θα είναι πολύπλευρα ευάλωτη, καθώς αναδύθηκαν και αναδύονται νέοι ισχυρότατοι πόλοι παγκοσμίως. Ιδίως η Ελληνική οικονομία και η ασφάλεια ενισχύονται από την ευρωπαϊκή συμμετοχή μας, χωρίς αυτό όμως να είναι αυτόματο αλλά κερδίζεται συνεχώς και βέβαια χωρίς να οδηγεί σε εθνική αδράνεια και εφησυχασμό, όπως απέδειξε η πρόσφατη οικονομική κρίση. Μπορούμε να παραδειγματιστούμε από τα θετικά επιτεύγματα της Ευρώπης , να εισφέρουμε το δικό μας πλούτο σ` αυτήν και να διεκδικούμε καθημερινά στους θεσμούς και τα όργανά της (με τις απαραίτητες συμμαχίες με άλλα κράτη –μέλη) την εξασφάλιση και προώθηση των εθνικών μας συμφερόντων μέσα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
