Οποιοσδήποτε πολίτης, και όχι αναγκαίως νομικός, αν παρακολουθήσει μία ποινική δίκη, θα διαπιστώσει ότι η ετυμηγορία του δικαστηρίου είναι πάντοτε σύμφωνη με όσα και εκείνος έχει αποκομίσει από την ακροαματική διαδικασία. Και τούτο, διότι οι δικαστές δεν έχουν έλθει από τον Άρη.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
[Εκατοστή ενενηκοστή πέμπτη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7741.html), εκατοστή ογδοηκοστή έβδομη από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης και εκατοστή τριακοστή δεύτερη από τη δημόσια καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες, επειδή δεν τους εξυπηρετούσε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων. Τί συνέβη; Δεν τηλεφωνούν πλέον οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].
Οποιοσδήποτε πολίτης, και όχι αναγκαίως νομικός, αν παρακολουθήσει μία ποινική δίκη, θα διαπιστώσει ότι η ετυμηγορία του δικαστηρίου είναι πάντοτε σύμφωνη με όσα και εκείνος έχει αποκομίσει από την ακροαματική διαδικασία. Και τούτο, διότι οι δικαστές δεν έχουν έλθει από τον Άρη. Είναι άνθρωποι που ζουν στην κοινωνία, γνωρίζουν τα προβλήματά της, πολλά των οποίων είναι και δικά τους, και έχουν εμπειρία που τους επιτρέπει να διαπιστώσουν αν κάποιος μάρτυρας ή κατηγορούμενος ψεύδεται, ώστε να καταλήξουν σε δίκαιη δικανική κρίση.
Έτσι, με τη δημοσιότητα των συνεδριάσεων των δικαστηρίων, την οποίαν επιβάλλει το Σύνταγμα, ελέγχεται από τον λαό και η δικαστική κρίση. Τα πράγματα αρχίζουν να διαφοροποιούνται, όταν η δικανική κρίση εκφέρεται μυστικώς και όχι δημοσίως, όπως συμβαίνει π.χ.
με τα απαλλακτικά βουλεύματα. Εκεί αρχίζουν οι αμφιβολίες, αφού οι δικαστικές κρίσεις που εκφέρονται μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητος [και για τον πρόσθετο λόγο ότι με τον τρόπο αυτό προστατεύονται τα δικαιώματα του κατηγορουμένου], δεν μπορούν να ελεγχθούν. Ό,τι διαβάσει ο καθένας από όσα θα γράψει κάποιος κονδυλοφόρος με βάση όσα εκείνος έχει καταλάβει από όσα του είπαν.
Έχοντας υπόψη όλα αυτά προσπαθώ να είμαι προσεκτικός κάθε φορά που ασχολούμαι με τη Δικαιοσύνη. Λόγω επαγγέλματος μπορώ να πω ότι τη Δικαιοσύνη υπηρετούν πάρα πολλά διαμάντια που μοχθούν πραγματικά, προκειμένου να εκφέρουν ορθή και αμερόληπτη δικανική κρίση «για την κατίσχυση του δικαίου και της νομιμότητας» [αξίζει να διαβάσει κανείς το άρθρο-ύμνο του Αντεισαγγελέως Εφετών Π. Παναγιωτόπουλου για τον αείμνηστο Εισαγγελέα Στυλιανό Μπούτη, ο οποίος επόπτευε της ανάκρισης για την υπόθεση της δολοφονίας του βουλευτή Γρ. Λαμπράκη, στο νομικό περιοδικό Ποινική Δικαιοσύνη, έτος 2014, σελ. 79 επ.]. Παρατηρείται, όμως, το φαινόμενο να εκδίδονται αποφάσεις που αφορούν επώνυμους, οι οποίες προκαλούν αμφιβολίες. Και αμέσως ο πολίτης σκέφτεται ότι υπάρχει κάποιος δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας προς επηρεασμό της δεύτερης από την πρώτη.
Αυτό, όμως, είναι κάτι που δεν είναι σε θέση να το αποδείξει. Εικασίες μόνον μπορεί να διατυπώσει και φόβους. Το μόνο αποδεικτικό στοιχείο που υπάρχει μέχρι σήμερα είναι η συνομιλία Μπαλτάκου-Κασσιδιάρη που έχει αποτυπωθεί στη σχετική ταινία που σπάει τα Ταμεία και εκθέτει καιρίως της Δικαιοσύνη.
Μετά την προβολή αυτής της ταινίας και τις δηλώσεις Κασσιδιάρη στη Βουλή, διάβασα στις εφημερίδες ότι κάποιος δικαστικός, οπαδός του Παναθηναϊκού, ο οποίος «φωτογραφίζεται» από τον Κασσιδιάρη, δήλωσε ότι ουδέποτε συνομίλησε με τον πρωθυπουργό. Εγώ, όμως, θυμάμαι ότι ο Κασσιδιάρης είπε πως ο πρωθυπουργός τηλεφώνησε σε κάποιον και του είπε «πες στον Παναθηναϊκάκια να κάνει το και το» και όχι ότι ο πρωθυπουργός μίλησε απ’ ευθείας με τον «Παναθηναϊκάκια» και του είπε να κάνει το και το. Γιατί, λοιπόν, βγήκε ο «Παναθηναϊκάκιας» και διέψευσε ότι μίλησε ποτέ με τον πρωθυπουργό; Αυτό και μόνον δεν δημιουργεί εντυπώσεις που βλάπτουν την εικόνα της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης; Και γιατί ο «Παναθηναϊκάκιας» δεν δήλωσε πολύ απλά «ουδείς παρενέβη ποτέ στο έργο μου οποθενδήποτε, αλλά και αν τολμούσε να παρέμβει θα ελάμβανε τη δέουσα απάντηση όσο ψηλά και αν ευρίσκεται»;
Επίσης, ο υπουργός Δικαιοσύνης παρεδέχθη ότι τηλεφώνησε σε μία ανακρίτρια, για να πληροφορηθεί πώς πάει η ανάκριση. Είναι αυτή η δουλειά του; Γιατί χρειαζόταν αυτή την πληροφορία; Γιατί δεν τηλεφώνησε π.χ. στον Ειρηνοδίκη Ταμινέων να ρωτήσει πώς πάει η προκαταρκτική εξέταση επί μηνύσεως της μανάβισσας κ. Τουρλογλούτου κατά του περιβολάρη κ. Σκορδοπούτσογλου για εξύβριση, επειδή την αποκάλεσε «κουφάλα»;
Ας πάμε λίγο πιο πίσω. Ο Πεπόνης είχε καταγγείλει εγγράφως ότι ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Mr. Dildo τον είχε «παρακαλέσει» να τελειώσει γρήγορα με την υπόθεση του Αντρίκου και των CDS. Ουδείς τόλμησε να τον διαψεύσει. Υπήρχε λόγος να υποβάλει ο κ. υπουργός αυτή την παράκληση στον Οικονομικό Εισαγγελέα που τον επισκέφθηκε για να του ζητήσει ενίσχυση της Οικονομικής Εισαγγελίας με υλικοτεχνική υποδομή; Μοιραίως δε αναρωτιέται κανείς: «Παράκληση ή υπόδειξη;». Μάλλον υπόδειξη. Ο Πεπόνης, όμως, δεν μάσησε, εξ ου και δεν ανανεώθηκε, δυστυχώς, η θητεία του.
Τώρα βλέπουμε ότι ο υπουργός Δημόσιας Τάξης έστειλε στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου διάφορα δημοσιεύματα σχετικά με τη ΧΑ, ευθύς ως βγήκε στους κινηματογράφους η προαναφερθείσα ταινία μικρού μήκους. Και αμέσως μετά η κ. Εισαγγελεύς εξέδωσε ανακοίνωση, με την οποία υπενθυμίζει ότι η παράνομη υποκλοπή συνομιλιών είναι κακούργημα και, όταν πρόκειται για αυτόφωρο κακούργημα, συλλαμβάνονται ακόμη και βουλευτές, όπως είχε γνωματεύσει, ορθώς, ο προκάτοχός της.
Γιατί, άραγε, έπρεπε να το υπενθυμίσει αυτό η κ. Εισαγγελεύς και δεν μπορούσε να το κάνει ο υπουργός ΠΡΟ-ΠΟ ή ο υπουργός Δικαιοσύνης; Απλώς για να προστεθεί και το άρθρο 157 ΠΚ στο άρθρο 370Α ΠΚ; Μα αυτό μπορούσε να το κάνει και ένας υπουργός, οποιοσδήποτε υπουργός. Προ πάντων ο υπουργός Δικαιοσύνης που είχε υπηρετήσει στη Δικαιοσύνη μέχρι και την ανώτατη βαθμίδα της, άρα γνωρίζει κατά τεκμήριο πολύ περισσότερα νομικά από όλους μας.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος
