Το υπέρτερο δημόσιο συμφέρον

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Δημόσιο συμφέρον. Αόριστη νομική έννοια χρήζουσα εξειδικεύσεως αναλόγως τη περιπτώσεως που κατάγεται προς κρίση. Την ακούω τούτες τις μέρες που βρίσκει την κορύφωσή της η ακατάπαυστη διαμαρτυρία των καθαριστριών του Υπ Οικονομικών που διεκδικούν την επαναπρόσληψή τους. Στον Άρειο Πάγο που απεφάσισε την αναστολή εκτέλεσης της πρωτόδικης απόφασης, το Δημόσιο ...

επικαλέσθηκε για πολλοστή φορά το δημόσιο συμφέρον, το οποίο υπερτερεί του ατομικού συμφέροντος των καθαριστριών. Για να σωθούν 11.000.000 Έλληνες, ασφαλώς και πρέπει να υποχωρήσει το ατομικό συμφέρον των καθαριστριών.

Όταν το ΣτΕ έκρινε συνταγματικό το πρώτο Μνημόνιο, στήριξε την κρίση του στο υπέρτερο δημόσιο συμφέρον που υπηρετείται με το Μνημόνιο, εξ ου και έπρεπε να υποχωρήσουν τα συμφέροντα διαφόρων επαγγελματικών τάξεων που το αντιμάχονταν, αν και το Μνημόνιο αφορούσε σε κάθε Έλληνα πολίτη.

Όταν η Χρυσή Αυγή προσέφυγε στο ΣτΕ με αίτημα την ακύρωση της υπουργικής απόφασης που ανέστελλε την κρατική χρηματοδότηση του κόμματος εις εκτέλεση σχετικού νόμου, το Ελληνικό Δημόσιο επικαλέσθηκε λόγους δημόσιου συμφέροντος οι οποίοι, επιτάσσουν την άμεση εκτέλεση της επίμαχης υπουργικής απόφασης για αναστολή της χρηματοδότησης της ΧΑ, προκειμένου να αποτραπεί το ενδεχόμενο άμεσης ή έμμεσης κατάχρησης της κρατικής χρηματοδότησης και οικονομικής ενίσχυσης για τη στήριξη εγκληματικών δράσεων και τρομοκρατικών πράξεων.

Τα Μνημόνια, αλλά και τον νόμο περί αναστολής χρηματοδότησης της ΧΑ, ψήφισαν οι ίδιοι βουλευτές που «κατά λάθος» κατάργησαν μία διάταξη του Ποινικού Κώδικα με αποτέλεσμα να ευνοηθούν χιλιάδες καταχραστές του Δημοσίου χρήματος. Εκεί δεν θυμήθηκαν το υπέρτερο δημόσιο συμφέρον που επιτάσσει να τιμωρηθούν όσοι άρπαξαν τον ιδρώτα του ελληνικού λαού. Το Δημόσιο Συμφέρον χρησιμοποιείται επιλεκτικά.

Αυτά ήλθαν στο νου μου καθώς διάβαζα το βιβλιάριο του Σωτηρίου Γκοτζαμάνη με τίτλο «Κατοχικό δάνειον και δαπάναι Κατοχής». Πρόκειται για τον κατοχικό υπουργό Οικονομικών που καταδικάσθηκε ερήμην εις θάνατον ως δωσίλογος, για να αμνηστευθεί εν συνεχεία το 1954 και να επανέλθει στην Ελλάδα, για να συνεχίσει την πολιτική δράση του. Τελειώνοντας την ανάγνωση αναρωτήθηκα, αν διαφέρει σε κάτι η τότε εποχή από τη σημερινή. Ας παραθέσω μερικά αποσπάσματα του εκ 31 σελίδων βιβλιαρίου του. Ίσως το πόνημα αυτό να αποτελεί απολογία του απέναντι στον ελληνικό λαό και στην ιστορία, αλλά ορισμένες εξιστορήσεις είναι αξιοπρόσεκτες.

«ΠΡΩΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ» – 18.11.1942 «Την παρατηρηθείσαν κατ’ αυτάς πτώσιν των τιμών των τροφίμων ηκολούθησε αυτομάτως η πτώσις των τιμών των υφασμάτων και υποδημάτων υπολογιζομένη εις 30-50%. Αλλά και κάτι άλλο συνέβη. Οι κύριοι έμποροι, οι οποίοι επί μήνας ωρκίζοντο ότι είχον εξαντλήσει τα εμπορεύματά των, εκθέτουν τώρα εις τα προθήκας των υφάσματα και υποδήματα, τα οποία διαφημίζουν δια πινακίδων ως ευρωπαϊκά, προπολεμικά και τα τοιαύτα, ωσάν να εσταμάτησε ο πόλεμος δια να εισαγάγουν αυτοί εμπορεύματα εκ του εξωτερικού. Ενώ προ τίνος υπεδέχοντο με βλοσυρότητα τους πελάτας, τώρα ήρχισαν να υποκλίνωνται, να μειδιούν και να παρακαλούν.» - 25.11.1942 «Πού ήσαν λοιπόν κρυμμένα τα τόσα τρόφιμα που κατακλύζουν τώρα την αγοράν και τα πεζοδρόμια; Πού ευρέθησαν τόσα λάδια, τόσα μακαρόνια, τόσα όσπρια, τόσες πατάτες, τόση ζάκχαρις; Όλα τα αγαθά του μαγειρείου; Οι Μαυραγορίτες είναι βέβαιον ότι με πόνον ψυχής τα εκθέτουν προς πώλησιν».

«Ταυτοχρόνως επεδίωξα μετά πείσματος να συμμετάσχη το ελληνικό Δημόσιον εις την διαχείρισιν των κονδυλίων, ώστε να αφαιρεθή από τους ξένους και ημετέρους λυμαιώνας του ελληνικού χρήματος το ασύδοτον».

«Κατά την εκτέλεσιν των έργων να λαμβάνωνται όλα τα μέτρα προς επίτευξιν πάσης δυνατής οικονομίας. Να εκτελούνται ταύτα από εργολάβους επί ωρισμένη τιμή, να μη επιτρέπεται αύξησις των προϋπολογισθεισών δαπανών». [ΣΗΜ: δεν εγνώριζα ότι η περίφημη «αναθεώρηση τιμών» της μεταπολίτευσης χρονολογείται έκτοτε].

«Δια των μέτρων τούτων, εκτός των οικονομιών, επεδίωξα και επέτυχα να διασπάσω τον κλοιόν τον δημιουργηθέντα εις βάρος του ελληνικού λαού και Δημοσίου δια της συνεργασίας ξένων και ημετέρων εκμεταλλευτών, ώστε να καταστή δυνατόν να εισδύση το ελληνικό Δημόσιον εις την διαχείρισιν των παρεχομένων πιστώσεων, εις τα μυστικά και άδυτα της συντελουμένης απογυμνώσεως της χώρας».

«Μετά την επιστροφήν μου εσταμάτησα τας προκαταβολάς, απηγόρευσα εις τα δημόσια ταμεία και τας τραπέζας να πληρώνουν χορηγητάς και προμηθευτάς μέχρι νεωτέρας διαταγής μου. Κλαυθμός και οδυρμός εις τας τάξεις των ασυνειδήτων κερδοσκόπων και εκμεταλλευτών της ελληνικής τραγωδίας. Εκινήθησαν προς όλας τας κατευθύνσεις. Και αφού δεν κατώρθωσαν να με αναγκάσουν δια της παρεμβάσεως των ξένων να μεταβάλω αποφάσεις και τακτικήν, κατέφυγον εις τα τοπικά μέσα. Εκινητοποίησαν γνωστούς και φίλους. Πολιτευταί πάσης ολκής και κόμματος ανεβοκατέβαιναν τας κλίμακας του υπουργείου δια να μεσολαβήσουν υπέρ των εργολάβων και προμηθευτών, οι οποίοι εν τω μεταξύ εχρησιμοποίουν πάσαν συκοφαντίαν, διαβολήν και κακοήθειαν, δια να παραστήσουν τα μέτρα μου ως σαμποτάρισμα κατά των στρατιωτικών αρχών».

Ανέκαθεν, λοιπόν, το δημόσιο συμφέρον ήτο στην ευνομούμενη αυτή πολιτεία υπέρτερο του ατομικού συμφέροντος οποιασδήποτε καθαρίστριας. Ανέκαθεν το δημόσιο συμφέρον υποχωρούσε μόνον προ του ατομικού συμφέροντος των εργολάβων και των συνδαιτυμόνων λακέδων τους.

Πότε είπαμε ότι απελευθερωθήκαμε από τον γερμανικόν ζυγόν;

Σωτήριος Καλαμίτσης

Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος