Απογευματάκι της 06ης Ιουνίου 2014. Ένα πανηγυράκι εκτυλίσσεται στις ακτές της Νορμαδίας εις ανάμνηση της συμμαχικής απόβασης της 06.06.1944 που αποτέλεσε την αρχή του τέλους του ναζιστικού καθεστώτος. Εκεί όπου άφησαν την τελευταία τους πνοή χιλιάδες αμερικανών στρατιωτών για την ελευθερία της Ευρώπης...
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Απογευματάκι της 06ης Ιουνίου 2014. Ένα πανηγυράκι εκτυλίσσεται στις ακτές της Νορμαδίας εις ανάμνηση της συμμαχικής απόβασης της 06.06.1944 που αποτέλεσε την αρχή του τέλους του ναζιστικού καθεστώτος. Εκεί όπου άφησαν την τελευταία τους πνοή χιλιάδες αμερικανών στρατιωτών για την ελευθερία της Ευρώπης [9.837 για την ακρίβεια, όπως είπε ο Πρόεδρος των πΗΠΑ]. Στρατευμένοι απ’ όλες τις γωνιές των ΗΠΑ έπεσαν σε έναν άγριο πόλεμο που δεν είχε καμμία σχέση με τη νιρβάνα που βίωναν μακρυά από τη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη. Αγνοώντας ότι οι πατεράδες τους ή οι πατεράδες των γειτόνων τους κατείχαν μετοχές αμερικανικών εταιρειών που με τη σειρά τους κατείχαν μετοχές στις πολεμικές βιομηχανίες του Χίτλερ, οι οποίες απέδιδαν ικανοποιητικό μέρισμα και τόνους αίματος.
Το πανηγυράκι είχε μοντέρνα χορευτικά και προβολή εικόνων από γεγονότα της αντίστασης, από μάχες, βομβαρδισμούς, από την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα κ.λπ. Τα ολιγομελή στρατιωτικά αγήματα χαλαρά με ελάχιστο συντονισμό. Ο Πρόεδρος Ομπάμα παρακολουθούσε μασώντας τσίχλα. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες σοβαροί, προ πάντων ο Πούτιν. Η Μέρκελ ελαφρώς γλαρωμένη.
Το κερασάκι ήταν η εμφάνιση ενός Γάλλου και ενός Γερμανού στρατιώτη που είχαν πάρει μέρος στη μάχη μετά την απόβαση. Η συμφιλίωση. Και στο τέλος ο ύμνος της ΕΕ [πωρδή της χαράς] και η σημαία της. Οι λαοί ενωμένοι εξορκίζουν τον κακό Χίτλερ και τιμούν την ελευθερία που απολαμβάνουν σήμερα χάρη στη γενναιότητα εκατομμυρίων στρατιωτών.
Ελεύθεροι εντελώς κάτω από τη μπότα των αγορών απολαμβάνουν οι λαοί τη Ευρώπης τα αγαθά της ελευθερίας της αγοράς.
Ωραία παραστασούλα εκεί στις αμμουδιές της Νορμανδίας. Θα έτριζαν τα κόκκαλα των νεκρών.
Εδώ, η δυστυχία μονίμως εγκατεστημένη. Δεν θα γίνει ποτέ καμμία γιορτή για τη θυσία των Ελλήνων να σώσουν την ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία υπό τη στιβαρή ηγεσία του Μπένι.
Και για να μη νομίσετε πως υπερβάλλω, παραθέτω απόσπασμα από την αιτιολογική έκθεση του ν. 4050/2012 για το PSI.
«Παρά το γεγονός ότι η Χώρα και οι πολίτες της κατέβαλαν τεράστια προσπάθεια σταθεροποίησης σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα, η προσπάθεια εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών και μείωσης του ελλείμματος προσέκρουσε στην επιδείνωση της ύφεσης της ελληνικής οικονομίας, η οποία ταλανίζει τη Χώρα, μειώνοντας τα έσοδα σε σχέση με τα εκάστοτε προσδοκώμενα και αυξάνοντας το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Συγκεκριμένα, το δημόσιο χρέος ανήλθε στα 299 δισ. ευρώ το 2009, ή 129.3% του ΑΕΠ, αυξήθηκε στα 329 δισ. ευρώ το 2010, ή 144,9% του ΑΕΠ, ενώ το 2011, σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία, σημειώνει περαιτέρω επιδείνωση, φτάνοντας τα 368 δισ. υπερβαίνοντας το 169% τουΑΕΠ. Το μεγαλύτερο ποσοστό του χρέους λήγει εντός των αμέσως επομένων ετών, γεγονός που καθιστά τις άμεσες ταμειακές ανάγκες του Δημοσίου επιτακτικές και ζήτημα ζωτικής σημασίας για την εθνική οικονομία. Οι δυσοίωνες προοπτικές της ελληνικής οικονομίας αποτυπώνονται εμφανώς στις αγοραίες τιμές τίτλων εκδοθέντων ή εγγυημένων από το Ελληνικό Δημόσιο. Αυτές οι ιστορικά πρωτόγνωρα χαμηλές τιμές αντικατοπτρίζουν την εκτίμηση των επενδυτών ότι η πλήρης εξυπηρέτηση του χρέους στο σύνολό του, από το Ελληνικό Δημόσιο, μπορεί να καταστεί αδύνατη.
Η δυναμική του χρέους, η οποία αναπτύσσεται σε περιβάλλον αρνητικών ρυθμών μεγέθυνσης της ελληνικής οικονομίας για τέταρτη συνεχή χρονιά το 2012 και σε περιβάλλον παγκόσμιας οικονομικής ανασφάλειας, επιβάλλει τη λήψη άμεσων μέτρων προς την κατεύθυνση της ελάφρυνσής του.
Συγκεκριμένα, επιβάλλεται μια ουσιαστική αναδιάταξη του δημόσιου χρέους για να καταστεί το δημόσιο χρέος βιώσιμο τόσο βραχυπρόθεσμά όσο και μακροπρόθεσμα. Η έλλειψη μιας τέτοιας αναδιάταξης θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες για την ελληνική οικονομία και τον ελληνικό λαό, τους πιστωτές και το ευρύτερο διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα. Στην περίπτωση που η Χώρα αδυνατούσε να συνεχίσει τις πληρωμές, οι πιστωτές θα έχαναν σχεδόν το συνολικό μέρος, αν όχι όλη την αξία των επενδύσεών τους, γεγονός που θα απαιτούσε την άμεση στήριξη ορισμένων πιστωτών από τις εθνικές κυβερνήσεις. Η μετάδοση των συνεπειών θα επιδείνωνε την κρίση χρέους σε άλλα δημοσιονομικά αδύναμα κράτη της Ευρωζώνης. Οι δυσμενείς συνέπειες θα ήταν απρόβλεπτες για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία.»
- oι πιστωτές [κυρίως τράπεζες] θα έχαναν «σχεδόν το συνολικό μέρος» [sic], αν όχι όλη την αξία των επενδύσεών τους,
- αν την έχαναν, θα έπρεπε οι κυβερνήσεις τους [=οι λαοί της χώρας τους] να τους στηρίξουν, [στην Ελλάδα την έχασαν και η κυβέρνησή τους δεν τους στήριξε, αν δεν ήταν τράπεζες]
- οι συνέπειες θα επιδείνωναν την κρίση χρέους σε άλλα κράτη της ευρωζώνης,
- και θα ήταν απρόβλεπτες και για την παγκόσμια οικονομία.
Αυτός είναι ο λόγος που όλος ο κόσμος περίμενε με αγωνία τα αποτελέσματα των εκλογών της 06.05.2012. Έτρεμε στην ιδέα ότι η χώρα μας θα αποκτούσε αντιμνημονιακή κυβέρνηση, η οποία θα χρησιμοποιούσε το υπερόπλο που είχαμε στα χέρια μας.
Ευτυχώς που ο ελληνικός λαός είναι σώφρων και προτίμησε να καταστραφεί ο ίδιος παρά να προκαλέσει πρόβλημα στους άλλους ακολουθώντας τη γνωστή Τζαβέλλειο ρήση: «Αν πρόκειται να σωθεί η Ευρώπη, ας καταστραφεί η Ελλάδα». Μια ζωή αυτοθυσίες ο μαλάκας με τους προδότες ηγέτες που «διαλέγει», οι οποίοι και τον πουλάνε μια ζωή.
Πάντως, θα προτιμούσα για τον εορτασμό της 70ής επετείου της απόβασης στη Νορμανδία να έβλεπα μια μεγαλοπρεπή στρατιωτική παρέλαση σαν αυτήν που πραγματοποιήθηκε την 09.05.2014 στη Μόσχα για την επέτειο της συντριβής των Γερμανών. Αλλά τί λέω εγώ τώρα! Αυτά είναι μιλιταριστικά πράματα. Προάγουν το μίσος. Είναι παρωχημένα. Παρελάσεις και ζητωκραυγές επιτρέπονται μόνον στα χρηματοπιστωτικά μέσα και στους χρηματομεσίτες.
Και οι ηττημένοι Γερμανοί εξακολουθούν να νικούν ως φίλοι των κατοχικών δωσίλογων, οι απόγονοι των οποίων εξακολουθούν να μας κυβερνούν.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος
