Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν κρύφτηκε πίσω από τις ευθύνες του

Κείμενο Περιφερειακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Θεσσαλονίκης
Με την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, τη σταθεροποίηση των βασικών οικονομικών δεικτών και τη διάνοιξη της προοπτικής ελάφρυνσης του χρέους, κλείνει για τη χώρα ένας δραματικός..
πολιτικός κύκλος. Ένας κύκλος που σημαδεύτηκε από την άσκηση μιαςπρωτόγνωρα σκληρής περιοριστικής πολιτικής, η οποία είχε ως ανεπιθύμητη παρενέργεια τη διόγκωση της ανεργίας και την πτώση του βιοτικού επιπέδου ευρέων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Υπό την αυστηρή επιτήρηση της τρόϊκα, που δεν διακρίθηκε ούτε για την ορθότητα των σχεδιασμών ούτε για την ευστοχία των προβλέψεων, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κλήθηκε να αντιμετωπίσειτην πιο δύσκολη ίσως μεταπολεμικά συγκυρία για τη χώρα. Ανέλαβε να διαχειριστεί το δημοσιονομικό εκτροχιασμό της, για τον οποίο την κύρια ευθύνη φέρει η διακυβέρνηση της χώρας από τη Ν.Δ. κατά την περίοδο 2005-2009. Επωμίσθηκε λάθη άλλων.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν κρύφτηκε πίσω από τις ευθύνες του. Αντιθέτως, τις ανέλαβε πλήρως, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως επρόκειτο να πληρώσει βαρύ πολιτικό και εκλογικό κόστος. Για την ακρίβεια, αναδέχθηκε ευθύνεςπερισσότερες από όσες του αναλογούσαν, αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν ήταν το ίδιο, αλλά η Ν.Δ. που προξένησε και όξυνε την κρίση, η αναπότρεπτηεκδήλωση της οποίας συνέπεσε με την κυβερνητική θητεία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Επεδίωξε τη διαμόρφωση μείζονος συναίνεσης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, προκειμένου να αντιμετωπιστεί από κοινού και με τη μεγαλύτερη δυνατή νομιμοποίηση η κρίση. Αλλά ακόμα και όταν η προσπάθειά του προσέκρουσε σε μικροπολιτικούς σχεδιασμούς αποφυγής ανάληψης ευθύνης, πορεύθηκε μόνο του, υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες, πιστό στις επιταγές μιας εθνικά υπεύθυνης στάσης. Δεν εγκατέλειψε το σκάφος, όταν τα σύννεφα στον ορίζοντα πύκνωσαν.

Η αποτροπή της πτώχευσης, σημαντικό επίτευγμα της πολιτικής του ΠΑ.ΣΟ.Κ., σκιάζεται σήμερα από τη δυσμενή οικονομική κατάσταση, θα του πιστωθεί όμως,όταν η χρονική απόσταση από τα πράγματα επιτρέψειμια ψύχραιμη αποτίμηση των εξελίξεων. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα δικαιωθεί ιστορικά για τη στάση που κράτησε. Για την επιλογή του να πορευθεί πάνω στη δύσβατη οδό της εθνικής ευθύνης, όχι ρητορικά και αναίμακτα, αλλά μέσα από την βιωμένη εμπειρία των μνημονίων. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. απέδειξε την ιστορική του συνέχεια και συνέπεια, κατέδειξε τη διαχρονικά σημαντική συμβολή του ως ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ. Ως παράταξη, που μπορεί να υποτάξει το στενό πολιτικό της συμφέρον στις υπέρτερες ανάγκες διάσωσης της χώρας και, βεβαίως, των πολιτών της.

Η πολιτική ΠΑ.ΣΟ.Κ. της τελευταίας περιόδου,ασύμβατη κατ΄ αρχήν με την ιδεολογία του και ξένη στα μάτια στελεχών, φίλων και ψηφοφόρων του,επιχειρήθηκε να εξηγηθεί με το δόγμα της «διάσωσης».Με το –ορθό κατά βάση- επιχείρημα ότι η σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή ήταν αναγκαία για τη διάσωση της χώρας και κατ’ επέκταση των πολιτών της. Οι τελευταίοι θα βίωναν ακόμα χειρότερες καταστάσεις από αυτές που αντιμετώπισαν ως αποτέλεσμα της δραστικής συρρίκνωσης των εισοδημάτων τους, της ύφεσης και της ανεργίας. Το επιχείρημα αυτό ωστόσο έχει πλέον, εν όψει των νέων συνθηκών που διαμορφώνονται, εξαντλήσει την πολιτική του ισχύ και πειστικότητα. Η χώρα «σώθηκε», αυτό μαρτυρούντουλάχιστον η παραμονή της στη ζώνη του Ευρώ, η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, η δειλή έξοδος στις αγορές, η προοπτική της ανάκαμψης που αρχίζει νααχνοφαίνεται. Η χώρα όμως «σώθηκε» με τεράστιο κοινωνικό κόστος. Οι δημοσιονομικοί δείκτεςαποτυπώνουν μια λογιστικά αποδεκτή εικόνα. Δεν απηχούν όμως την κατάσταση στην πραγματική οικονομία, τη δύσκολη καθημερινότητα που αντιμετωπίζουν πολίτες και νοικοκυριά. Εδώ πρέπει τώρα να εστιάσουμε.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η χώρα έχουν ανάγκη από μια νέα αφήγηση, που δεν θα αναθεματίζει, ούτε θα διαγράφει την ως τώρα πολιτική μας, αλλά θα την αποκαθιστά στη σωστή της θέση. Θα την αναδεικνύει ως ενδιάμεσο σταθμό μιας πορείας που οδηγεί στην οικονομική και κοινωνική ομαλότητα. Το σύνθημά μας πρέπει τώρα να είναι η αποκατάσταση της κοινωνίας, η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. Η μετάβαση από τη δημοσιονομική εξυγίανση στην κοινωνική αποκατάσταση, που δικαιώνει αναδρομικά την πολιτική της οικονομικής σταθεροποίησης ως αναγκαία συνθήκη μιας κοινωνικά προοδευτικής και δίκαιης πολιτικής. Αυτό δεν σημαίνει επάνοδο στην εποχή της αμεριμνησίας, ιδίως της περιόδου 2005-2009. Η υγιής κοινωνική αποκατάσταση στηρίζεται σε στέρεη δημοσιονομική βάση, όχι στηνπλασματική αναδιανομή δανεικών.

Κοινωνική αποκατάσταση σημαίνει πρωτίστωςσήμερα, άρση της υπερφορολόγησης των πολιτών και επιστροφή σε αυτούς, σταδιακά, όσο οι συνθήκες το επιτρέπουν, μέρους της χαμένης αγοραστικής τους δύναμης. Σημαίνει άρση των κοινωνικών αδικιών της πολιτικής που ακολουθήθηκε. Σημαίνει λήψη άμεσων μέτρων, που θα ανακουφίσουν πολίτες και νοικοκυριάκαι θα επιτρέψουν στην οικονομία να ανασάνει, μέχρις ότου ο μακρόπνοος και δυσεπίτευκτος ούτως ή άλλωςστόχος της ανάπτυξης αποδώσει απτά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της ανεργίας και την πραγματική οικονομία.

Το αποτέλεσμα των πρόσφατων Ευρωεκλογών καιαυτοδιοικητικών εκλογών εξέπληξε δυσάρεστα όσους απεργάζονταν την αποδόμηση και απαξίωση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Η ψήφος σε αυτό διαμέσου της ΕΛΙΑΣ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ, του εξασφάλισε την πρωτοβουλία των κινήσεων στο χώρο της Κεντροαριστεράς, του ανέθεσε πρωταγωνιστικό ρόλο στις διεργασίες ανασυγκρότησης της μείζονος δημοκρατικής παράταξης. Η τελευταία δεν υπάρχει χωρίς ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ερήμην αυτού. Τον ρόλο αυτό το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πρέπει να τον αποδεχθεί, να τον τιμήσει και να τον ασκήσει με ρεαλισμό και σύνεση. Χωρίς ηγεμονισμούς και μικρομεγαλισμούς, που απορρέουν από παραστάσεις άλλων εποχών. Από την άλλη πλευρά όμως, χωρίς μεμψιμοιρία και ηττοπάθεια και κυρίως χωρίς ενοχές. Με πνεύμα ανοιχτό, με διάθεση συνεργασίας προς όλες τις συγκλίνουσες δυνάμεις, με ειλικρίνεια και σεβασμό προς όλους τους συνομιλητές.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ως οικοδεσπότης της Κεντροαριστεράς, προτού απευθύνει προσκλήσεις προς άλλους, οφείλει, μέσα στην τρέχουσα συγκυρία και εν όψει της νέας κατάστασης που διαμορφώνεται, νααποσαφηνίσει το ιδεολογικό του στίγμα και να εκσυγχρονίσει την πολιτική του πρόταση. Πρέπει να δηλώσει ξανά τα στοιχεία της ταυτότητάς του. Ναδιατυπώσει μια αποτίμηση για το ΠΡΙΝ, μια ερμηνεία για το ΤΩΡΑ, μια πρόταση για το ΜΕΤΑ. Να πει με σαφήνεια ποιες ομάδες εκφράζει, ποιους θέλει να προστατέψει, ποιες είναι οι κοινωνικές του συμμαχίες. Να εκθέσει το πολιτικό του πρόγραμμα για την πορεία της χώρας στη μετά μνημόνιο εποχή. Να χαράξει διαχωριστικές γραμμές και μέτωπα με άλλες δυνάμεις του πολιτικού φάσματος. Να θέσει, βάσει των προγραμματικών του επεξεργασιών, τις προϋποθέσεις επικοινωνίας και συνεργασίας με άλλους χώρους. Να διακηρύξει ως άμεσο στόχο την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. Να εκπονήσει ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, με αιχμή την παραγωγικότητα, την ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή, το σύγχρονο και αποτελεσματικό Κράτος. Να ανοίξει τη συζήτηση για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο πολιτικό σύστημα και τις αναγκαίες προσαρμογές του εκλογικού συστήματος στις τρέχουσες συνθήκες του πολυκομματικού κοινοβουλευτισμού.

Πάνω σε αυτή τη βάση μπορεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να οργανώσει συνθήκες συνεννόησης και εποικοδομητικού διαλόγου. Διαφορετικά, θα πρόκειται για μια προσχηματική, τεχνική και εν τέλει τεχνητή πρόσκληση σε διάλογο, στην οποία δεν θα προέχει το πολιτικό στοιχείο. Αν ο διάλογος για τη μεγάλη Κεντροαριστερά βασιστεί πάνω στη «γυμνή», χωρίς ιδεολογικό, πολιτικό και προγραμματικό υπόβαθρο, λογική της «άθροισης δυνάμεων», δεν θα καταλήξει πουθενά. Δεν θα αποφέρει πάντως τίποτα περισσότερο, από μια συνήθη διευθέτηση προσώπων και ρόλων. Αυτό δεν το έχει ανάγκη ούτε η Κεντροαριστερά ούτε η ελληνική κοινωνία.

Η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη από μια σύγχρονηΚεντροαριστερά, που θα συμπυκνώνει τις πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού και του πολιτικού φιλελευθερισμού. Η προσυνεδριακή διαδικασία και το Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα δώσουν την ευκαιρία στο Κίνημα να συμβάλει ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά στο μεγάλο στόχο της ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ.