Η συζήτηση για το χρέος είναι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Όλοι συζητάνε για μία λύση ώστε να καταστεί το χρέος βιώσιμο και να μην βουλιάξει την χώρα λειτουργώντας ως πέτρα στον ..
λαιμό.
Ας κάνουμε μία μικρή αναδρομή στην ιστορία του χρέους.
Λέγεται ότι η χούντα το 1974 παραδίδει ένα εξυπηρετούμενο χρέος της τάξης των 330 εκατομμυρίων. Υποτίθεται ότι υπήρχε βιομηχανική και αγροτική ανάπτυξη. Ίσως και αυτό να εντάσσεται στα παράδοξα της Ελληνικής φυλής. Ίσως να δικαιώνεται ο ανώνυμος που είπε «Α, ρε χούντα που σας χρειάζεται»…
Ο Καραμανλής μετά από τα πρώτα 7 χρόνια της μεταπολίτευσης, αυξάνει το χρέος σε 7 δις.
Ο Ανδρέας, ο οποίος φέρνει «νέα πνοή» στα οικονομικά και κοινωνικά δρώμενα της χώρας (εν μία νυκτί αυξήσεις μισθών - εισφορών και απεργιών), «καταφέρνει» να κλείσει μεγάλες βιομηχανίες (ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΛΙΝΤΑ, ΠΕΙΡΑΙΚΗ - ΠΑΤΡΑΪΚΗ, ΧΡΩΠΕΙ κτλ), άλλες φεύγουν μόνες τους (Goodyear) και άλλες περνάνε στο κράτος. Στο τελευταίο βέβαια απλά ολοκληρώνει αυτό που είχε ξεκινήσει ο «Εθνάρχης»...
Μας μαθαίνει στο χρήμα, στο εύκολο χρήμα το οποίο βέβαια είναι άκρως τοξικό καθώς πρόκειται για δανεικά με μεγάλους τόκους. Καταναλώνουμε περισσότερα από ότι παράγουμε. Και μάλιστα δεν είναι και δικά μας.
Ερχόμενος ο Μητσοτάκης προσπαθεί και αυτός να βάλει το λιθαράκι του στην απίστευτη καταστροφή που συντελείται. Φαίνεται ότι η μόνη έννοια του είναι να ιδιωτικοποιήσει (χαρίσει) τις προβληματικές ΔΕΚΟ και γενικότερα δημόσιες εταιρίες αλλά τον προλαβαίνουν τα γεγονότα.
Αναλαμβάνει ο Σημίτης, ο οποίος προκειμένου να μην χαλάσει το «πάρτι» και να συνεχίσουμε την προοδευτική μας πορεία, μας βάζει στο ευρώ με την δημιουργική του λογιστική. Ακολουθεί πρακτικές άλλων προηγμένων κρατών (swap) για να καλύψει το χρέος, αλλά είναι σαν να προσπαθείς να κρύψεις ελέφαντα σε ντουλάπα…
Βέβαια η Goldman Sachs (που έκανε το deal) καθώς και οι Ευρωπαίοι τα γνωρίζουν όλα αυτά, αλλά έκαναν τα στραβά μάτια.
Αφενός η Ελλάς δεν είναι ανταγωνιστική βιομηχανικά χώρα, αφετέρου τα χρήματα που μας δάνειζαν, έπαιρναν το κεφάλαιο πίσω σχεδόν άμεσα ως ενίσχυση των δικών της μέσων παραγωγής (αυτοκίνητα, οπλικά συστήματα, κλπ).
Στην Ελλαδίτσα θα έμεναν… οι τόκοι αποπληρωμής. Κανονική πλην νομιμότατη κερδοσκοπία.
Αφού κατάφεραν να φαλιρίσουν το κράτος, έπρεπε να βρεθούν χρήματα. Έπρεπε να βρουν τρόπο να πάρουν πίσω αυτά που μας έδιναν εύκολα τα προηγούμενα χρόνια.
Έτσι ήρθε το χρηματιστήριο, όπου και η κουτσή Μαρία είχε μετοχές…
Φαγωθήκανε τα λεφτά...
Εθισμένοι όμως στο χρήμα, όλοι προστρέξαμε στις τράπεζες οι οποίες τω καιρώ εκείνο ήταν υπερβολικά ευδιάθετες στο να μας δανείσουν. Από τα πατροπαράδοτα στεγαστικά, περάσαμε στα διακοποδάνεια (τα θυμάστε;) και πιστωτικές κάρτες για τις οποίες μας έπαιρναν τηλέφωνο οι τράπεζες ότι βγήκαν στο όνομα μας !!
Που βρισκόμαστε τώρα;
Ένα καταχρεωμένο κράτος και μία καταχρεωμένη κοινωνία.
Και επειδή «ενός κακού, μύρια έπονται» το 2009 αρχίζει η παγκόσμια κρίση και μας βρίσκει πραγματικά ξεβράκωτους.
Οι πολιτικοί μας των οποίων η ικανότητα πρόβλεψης τους καθώς και η ικανότητα να διαβάζουν τα παγκόσμια γεγονότα μάλλον δεν ξεπερνάει αυτής που έχει ένα τρίχρονο, τσακώνονται και διαλαλούν ότι «λεφτά υπάρχουν»,
Έλλειψη ικανότητας από ανοησία ή δόλο;
Η Ελληνική (;) Κυβέρνηση (;) σε μία ιστορική κρίση ειλικρίνειας ομολογεί από μόνη της ότι τα στοιχεία για το έλλειμμα της Ελλάδας δεν είναι πραγματικά.
Τα υπόλοιπα είναι σχετικά φρέσκα.
Παγκόσμια διαπόμπευση της χώρας μας.
Μας χαρακτηρίζουν από κλέφτες και απατεώνες της Ευρώπης έως και τεμπέληδες.
Εδώ που τα λέμε λίγο (τεμπέληδες) είμαστε. Πολύ μαλάκες δεν είμαστε.
Και ενώ δεν χρωστάμε περισσότερα από ΗΠΑ και Ιαπωνία, ούτε καν από άλλες χώρες της Ευρώπης (η Ιταλία χρωστάει 1,4 ΤΡΙΣ, η Ισπανία 1,1 ΤΡΙΣ, κτλ) μας έστειλαν επιβλέποντες από χώρες που χρωστάνε περισσότερα από εμάς (Βέλγιο, Ολλανδία) !!!
Εξάντλησαν όλη την αυστηρότητα πάνω μας.
Για τιμωρία;
Για παραδειγματισμό;
Για απώτερους σκοπούς (ορυκτό πλούτο, εθνικά θέματα κλπ);
Την απάντηση θα την δώσει η ιστορία.
Εις το επανιδείν
Ο Ανένταχτος
