Αγαπητο κράτος,
Oνομαζομαι Κων/να Παπανικολοπουλου και ειμαι 19 ετων. Γεννήθηκα στη Θεσσαλονικη. Πηγα σχολειο στην Αθηνα , οπου και κατοικω. Μετα από τις πιεστικές και δυσκολες πανελληνιες καταφερα ...
να μπω στο πανεπιστημιο Αθηνων στο τμημα πολιτικης επιστημης και δημοσιας διοικησης. Επειδη τοσα χρονια μου δινεις και εγω όλο απορροφάω , απορροφάω, θέλω να σε ευχαριστήσω για κάποια πράγματα.
Θελω να σε ευχαριστησω που με έκανες να εργαζομαι απο μικρη ωστε να μπορω να ανταπεξερχομαι στη ζωη μου και στο σπιτι. Θελω να σε ευχαριστησω που αυτή τη στιγμη το μελλον μου έχει καταστραφει ήδη και το μόνο που μου έμεινε είναι η σχολη. Ευχαριστώ που από του χρόνου θα μπούνε δίδακτρα στα πανεπιστήμια και υποχρεωτικές παρακολουθήσεις. Από αυτό σε ευχαριστώ για δύο πράγματα. Πρώτον γιατί ή θα αναγκαστώ να μη δουλεύω και να είμαι μόνο στη σχολή και δεύτερον γιατί θα αναγκαστώ να μην είμαι στη σχολή και να δουλεύω για να πληρώνω τα δίδακτρα. Οπότε έτσι και αλλιώς ή θα χάσω τη δουλειά ή τη σχολή. Ευχαριστώ που με διευκολύνεις να χάσω και τα δύο.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ από μένα και από όλα τα παιδιά , όσα συμφωνούν, που μας έκανες να φοβόμαστε στην ίδια μας τη χώρα μήπως και μας χτυπήσει, κλέψει ή ξυλοκοπήσει κανείς [από άγνωστό ή και.....Γνωστό!] αδίκως ή λόγω νεύρων ή λόγω δοσμένης εντολής. Ευχαριστώ που μου κλείνεις το στόμα καθημερινώς και φροντίζεις καλά για αυτό ώστε να μην μπορώ να πω αυτό που πιστεύω πάνω σε αυτά που κάνεις Ευχαριστώ που διαφθείρεις τη δημοκρατία τόσα χρόνια και που σε κυβερνάνε μονάρχες. Ευχαριστώ που αύξησες την εγκληματικότητα και καταστρέφεις καθημερινά το πολιτισμό μου, τη χώρα μου , πράγματα τα οποία με πονάνε.
Ευχαριστώ που υποθήκευσες το κράτος και την Ακρόπολη, ΠΟΥ ΜΕ ΑΙΜΑ , ΔΑΚΡΥΑ , ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ οι πρόγονοι μου κατάφεραν να διατηρήσουν στο έπακρο αυτό το μνημείο αγέρωχο, άθικτο. Ευχαριστώ που με αγοράζεις κια με πουλάς. Ευχαριστώ που με έκανες να σε αμφισβητώ σιγά σιγά και να βρίσκομαι σε απόγνωση. Ευχαριστώ που με εξαναγκάζεις λόγω των περιστάσεων να φύγω να μείνω σε άλλη χώρα κάνοντάς με μετανάστρια σε λίγα χρόνια. Ευχαριστώ που ρουφάς την τσέπη μου καθημερινά να ρουφάς το αίμα της οικογένειάς μου και όλων των οικογενειών. Ευχαριστώ που είσαι αναίσθητο, Τέλος σε ευχαριστώ που με έκανες να χάσω πάσα ιδέα και να λυπάμαι για τις στάχτες που θα δημιουργθούν από το κάψιμο του παρόντος και του μέλλοντος.
Αφού λοιπόν σε ευχαρίστησα για όλα αυτά , καιρός να σου πω και κάτι ακόμα. Μπορεί εγώ να καταστράφηκα και όλοι εμείς της γεννιάς μου αλλά να ξέρεις κάτι αγαπητό κράτος. ΌΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΠΑΤΑΣ ΑΣ ΜΕ ΠΟΝΑΣ. ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙΣ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΩ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΟΥ. ΠΟΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙς ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΛΕΨΩ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΑΥΤΑ. ΕΣΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΣΕ ΑΝΤΙΚΡΟΥΩ.
Καλό βράδυ αγαπητό κράτος,
Άλλο ένα ανήσυχο βράδυ για τον ελληνικό λαό και ένα αβέβαιο και ανύπαρκτο αύριο για εμάς
