Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Όλοι έχουμε παρατηρήσει ότι άνθρωποι που έχουν ασκήσει εξουσία, είτε μικρή είτε μεγάλη, αρχίζουν τον καταγγελτικό λόγο, αφού, ή λίγο πριν, πάρουν τη συνταξούλα τους από το Δημόσιο. Μέχρι τότε κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένο για να μη χάσουν τη θέση και τη σύνταξη που ...
θα έλθει μετά βεβαιότητος. Τί κι’ αν με τις πράξεις και παραλείψεις τους ταλαιπωρούν τον συμπολίτη, τί κι’ αν επιβραβεύουν τις αδικίες και συγκαλύπτουν τους πάσης φύσεως επίορκους όσο είναι εν ενεργεία.
Έτσι ακριβώς και ο Κάρολος. Κοντεύει 9,5 χρόνια στον Προεδρικό θώκο και ενόψει αποχώρησης αφ’ ενός μάς έδωσε μερικά μαθήματα Δημοκρατίας αφ’ ετέρου προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Είναι δε τόσο αναξιοπρεπής που δεν τόλμησε να βάλει στη θέση της ούτε την κυβερνητική ψεύτρα Βούλτεψη, η οποία είχε το θράσος να ερμηνεύσει τα λόγια του με τρόπο αήθη. Ούτε μια ανακοίνωση από την Προεδρία τύπου «τί λέτε μανδάμ που θα πείτε ότι εννοούσα πως υποχώρησε η αντίληψη για τη Δημοκρατία και όχι η Δημοκρατία! Υποχωρημένης αντίληψης είσαι συ και όλο σου το σόι».
Μεταξύ των όσων διδακτικών, τα οποία ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα, μας είπε ο Κάρολος είναι και τούτο.
«Προσωπικά, δέχθηκα αρκετές φορές κριτική για τις υπογραφές που έβαλα. Το Σύνταγμα οριοθετεί σαφώς τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας και ήταν συνειδητή η απόφασή μου να σεβαστώ το Σύνταγμα, που έχει πολύ ταλαιπωρηθεί τα τελευταία χρόνια, και να μην παραβιάσω τη θεσμική τάξη, προκαλώντας πολιτικές εντυπώσεις ή και πολιτική κρίση, μόνο και μόνο για να αποφύγω το πολιτικό κόστος.»
Άρα, αφουγκραζόταν ο Πρόεδρος τον λαό που στέναζε και αναφωνούσε «Μα γιατί δεν κάνει κάτι ο Πρόεδρος;».
Τί μας είπε εις απάντηση, τώρα που αποσύρεται οριστικώς; Μας είπε ότι οι συνταγματικές εξουσίες του είναι περιορισμένες. Σωστόν. Διαπιστώνει, όμως, στη συνέχεια ότι θέλησε να σεβαστεί με τις υπογραφές του το Σύνταγμα, το οποίο έχει ταλαιπωρηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Αλήθεια, ποιός το ταλαιπώρησε και τί είδους ταλαιπωρίες υπέστη αυτό; Δεν μπορεί να μην γνωρίζει. Κι’ αφού είχε διαπιστώσει ότι το Σύνταγμα ταλαιπωρείται, τί έκανε γι’ αυτό; Είπε κάτι σε κάποιον; Παρ’ όλο, λοιπόν, που το Σύνταγμα ταλαιπωρήθηκε, εκείνος, ο υπ’ αριθμόν ΕΝΑ ταγμένος να το «φυλάττει», όχι απλώς να το τηρεί, δεν έκανε τίποτε. Αντιθέτως, συνέχισε να το σέβεται [πώς;], αδιαφορώντας για κάποιους που δεν το σέβονται. Και πώς το σεβάσθηκε; Μα μη παραβιάζοντας τη «θεσμική τάξη». Δηλαδή; Όταν ο ίδιος διαπιστώνει ότι ο λαός υποφέρει, ότι ο λαός δέρεται και ψεκάζεται ανηλεώς, επειδή διαμαρτύρεται στους δρόμους, όταν βλέπει ότι ο λαός ισοπεδώνεται, δεν μπορεί να κάνει τίποτε; Ασφαλώς και μπορεί να κάνει. Διότι το Σύνταγμα ορίζει στο άρθρο 42 τα εξής:
«Άρθρο 42 - 1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκδίδει και δημοσιεύει τους νόμους που έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή μέσα σε ένα μήνα από την ψήφιση τους. Μέσα στην προθεσμία που προβλέπεται στο προηγούμενο εδάφιο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να αναπέμψει στη Βουλή νομοσχέδιο που έχει ψηφιστεί από αυτή, εκθέτοντας και τους λόγους της αναπομπής.
2. Πρόταση νόμου ή νομοσχέδιο που έχει αναπεμφθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη Βουλή εισάγεται στην Ολομέλεια της και, αν επιψηφιστεί και πάλι με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών κατά τη διαδικασία του άρθρου 76 παράγραφος 2, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας το εκδίδει και το δημοσιεύει υποχρεωτικά μέσα σε δέκα ημέρες από την επιψήφισή του.»
Άρα, μπορούσες Κάρολε να αναπέμψεις στη Βουλή όλα τα μνημονιακά νομοσχέδια που ψηφίσθηκαν εξηγώντας τους λόγους. Μπορούσες να ισχυρισθείς βασίμως ότι είναι αντισυνταγματικά. Αυτά που λες τώρα καθώς οδεύεις προς την έξοδο από το Προεδρικό Ανάκτορο είναι για νήπια. Έπρεπε να πεις ότι δεν τα υπογράφεις, διότι παραβιάζουν την αρχή του Συντάγματος κατά την οποία όλοι εισφέρουν στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους και όχι μόνον οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Παραβιάζουν την αρχή ότι τα πάντα πρέπει να στοχεύουν στην ευτυχία και όχι στη δυστυχία του λαού. Έπρεπε να αρνηθείς να υπογράψεις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, αφού δεν συνέτρεχαν έκτακτες και απρόβλεπτες περιστάσεις που απαιτεί το Σύνταγμα για την έκδοση τέτοιων Πράξεων. Έπρεπε να πεις ότι η κυβέρνηση δεν ελέγχει την οικονομική ελίτ, την οποίαν εσύ ικετεύεις με το μήνυμά σου να κάνει κάτι. Είπες στο μήνυμά σου:
«Το τέλος της ελληνικής κρίσης θα επηρεαστεί από την ευρωπαϊκή και διεθνή συγκυρία αλλά κυρίως εξαρτάται από τις ελληνικές δυνάμεις και τον τρόπο που θα δουλέψει το πολιτικό σύστημα, η οικονομική ελίτ, ο κόσμος της εργασίας. Να πει κανείς πάλι για εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης είναι μια μονότονη επανάληψη, που χάνει την ουσία της όσο εξαγγέλλεται χωρίς να υλοποιείται».
Ώστε μετά από τόσα χρόνια σοσιαλιστικής αλλαγής, εκσυγχρονισμού και μεταρρύθμισης από την παράταξή σου, υπάρχει οικονομική ελίτ, η οποία δεν αναλαμβάνει τις υποχρεώσεις που της αναλογούν; Και συ Κάρολε δεν μιλάς τόσον καιρό; Έχεις αντιθέτως το θράσος να μιλάς για τον τρόπο που θα δουλέψει ο κόσμος της εργασίας; Αυτόν τον κόσμο της εργασίας δεν κατέστησε άνεργο το πολιτικό σύστημα και η οικονομική ελίτ; Αυτόν τον κόσμο της εργασίας γιατί δεν προστάτευσες αναπέμποντας στη Βουλή όλα τα νομοσχέδια που ψήφιζαν οι ανεκδιήγητοι Ταμήλοι και Σηφουνάκηδες; Γιατί δεν τους τα έστελνες πίσω, για να τα ξαναψηφίσουν μετά από προσεκτική μελέτη, ώστε να μην έχουν μετά να λένε ότι δεν κατάλαβαν τί ψήφισαν; Λίγες φορές άκουσες βολευτές να διακηρύσσουν ότι δεν κατάλαβαν τί ψήφισαν ή ότι δεν διάβασαν τίποτε από αυτά που ψήφισαν;
Κάρολε, είσαι μέρος του εργολαβοπολιτικού συμπλέγματος. Ένας απλός [υπο]γραφεύς που προσχωρούσες σε όποιο ανοσιούργημα ψήφιζαν οι βολευτές ή σου πάσαραν τα κώματα υπό μορφήν ΠΝΠ. Δεν είπες λέξη για τους διαδηλωτές που έτρωγαν το ξύλο της αρκούδας από τα ΜΑΤ. Δεν είπες τίποτε για τους αυτόχειρες, τους άστεγους, τους πεινασμένους, τους συνομήλικούς σου που στερούνται ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, αλλά και των στοιχειωδών προς το ζην με τις πετσοκομμένες συντάξεις. Και τώρα μας λες ότι υπογράφοντας αυτά τα ανοσιουργήματα ήθελες να δείξεις ότι αναλαμβάνεις το πολιτικό κόστος. Ποιό πολιτικό κόστος ρε Κάρολε; Ήσουν ή δεν ήσουν ανεύθυνος κατά το Σύνταγμα; Ποιος θα σου έλεγε ότι ανέλαβες πολιτικό κόστος αρνούμενος να βάλεις την υπογραφή σου κάτω από τόσα νομοθετικά εκτρώματα; Έχει πολιτικό κόστος ο Πρόεδρος Κάρολε; Κανένα τέτοιο κόστος δεν έχει. Το μόνο που έχει είναι το συνειδησιακό κόστος. Και συ ενσυνειδήτως άφησες τον λαό σου έρμαιο στις ορέξεις των λακέδων των ξένων και της οικονομικής αλήτ.
Υπήρξες ένα γρανάζι του άθλιου πολιτικού συστήματος. Ουδέποτε υπήρξες Πρόεδρος των Ελλήνων. Μία γλάστρα ήσουν και δανειστής του Αντρέα για να καταστρατηγήσει τους φορολογικούς νόμους. Άμεσος συνεργός στη φοροδιαφυγή του υπήρξες Κάρολε. Αυτού του ηγέτη, τον οποίον αναγνωρίζουν πλέον οι πάντες και τον αποκαλούν «αείμνηστο». Αείμνηστη για μένα θα είναι η τετραπληγική που έχασε τη μίζερη ζωή της, επειδή της έκοψε η ΔΕΗ το ρεύμα. Δεν σε είδα να τηλεφωνείς στον Αρθούρο απλώς για να πληροφορηθείς τί έγινε. Να δείξεις ενδιαφέρον για μία «παράπλευρη απώλεια» της κωλο-θεσμικής Νέας Τάξης που υπηρέτησες πιστά και δουλικά. Στα τσακίδια!
Και μη μου πει κανείς ότι προσβάλλω τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας διαπράττων πλημμέλημα. Τον Κάρολο προσβάλλω, αν μπορεί κανείς να πει ότι έχει συναίσθηση της λέξης «προσβολή».
Σωτήριος Καλαμίτσης – ουχί υποχωρημένης αντιλήψεως περί τη Δημοκρατία
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος
