Ελληνική χολέρα, επεισόδιο πρώτο : Το ανεκδιήγητο δημόσιο

Γράφει ο Γιάννης Τσιαμήτρος

Και να λοπόν η μεγάλη στιγμή, η στιγμή που η Ελλάδα του περίφημου «Τσοβόλα δώστα όλα», την οποία εγώ δε γνώρισα, αλλά ακούω να μου διηγούνται σαν λαικό μύθο πλέον, πρέπει να αξιολογηθεί. Αλλά βέβαια η ιστορία της ξεφτίλας αρχίζει πολύ πριν την αξιολόγηση. Και να λοιπόν η στιγμή που..

χιλιάδες ανίκανοι και τεμπέληδες που μπήκαν από τα παράθυρα και μονομιποιήθηκαν νύχτα πρέπει να ξιολογηθούν και ενεδεχομένως να φύγουν, αλλά βέβαια δε φταίνε αυτοί. Ακούω λοιπόν μέσα στην καταιγίδα τη φράση « δε δεχόμαστε να ξιολογηθούμε ». Αυτό κι αν είναι είδηση, όλο αυτό το προαναφερθέν τσούρμο αρνείται να αξιολογηθεί, είτε στην τοπική αυτοδιοίκηση, είτε στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και βγαίνει και κάποιος υπουργός και λέει πως δε χρειάζονται απολύσεις. Είμαστε για τα πανηγύρια.

Ασφαλώς ο δημόσιος τομέας μας είναι για τα πανηγύρια, είναι πιθανόν χειρότερος ακόμα και από αυτόν της Ινδίας, απίστευτα δυσλειτουργικός και αδιάφορος προς τον πολίτη, απερίγραπτα δαπανηρός και η φωλιά πολλές φορές των μεγαλύτερων τεμπέληδων που γέννησε η Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Πολλοί πιστεύουν ότι το πρόβλημα του ελληνικού δημοσίου είναι ποσοτικό και προτείνουν μεγάλο αριθμό απολύσεων, σιγανά φυσικά, γιατι άμα το φωνάξουν κινδυνεύουν να κλειδωθούν σε κανα γραφείο για μια εβδομάδα από τους δημοκράτες συνδικαλιστές. Εγώ πιστεύω πως είναι εν μέρει ποσοτικό και κατά κύριο λόγο ποιοτικό. Πολλά κράτη έχουν μεγάλο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων, όπως η Σουηδία για παράδειγμα. Αν συγκρίνουμε την ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρουν με το δικό μας δημόσιο πρέπει να αφήσουμε όλοι γένια και να πέσουμε στη θάλασσα. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι το ανθρώπινο δυναμικό του δημοσίου τομέα, αυτοί που τον στελεχώνουν, είναι ποιοτικό και όχι ποσοτικό.

Φυσικά αυτό πρέπει να αλλάξει κάποια στιγμή και οι χιλιάδες ανίκανοι και πλαστογράφοι που πληρώνονται από το δύστυχο ιδιωτικό τομέα να πάνε σπίτι τους με συνοπτικές διαδικασίες. Και ενώ έρχεται η άγια λέξη που λέγεται αξιολόγηση, δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Φυσικά και αυτή πρέπει να γίνει με σωστό τρόπο αλλά οπωσδήποτε να γίνει. Η αξιολόγηση στο δημόσιο τομέα είναι άκρως απαραίτητη μήπως και αρχίσει και λειτουργεί. Πρέπει να γίνει γρήγορα με διαφάνεια και αυστηρότητα μέχρι και στον τελευταίο δημόσιο υπάλληλο αλλά και να απολύεται άμεσα όποιος αρνείται να αξιολογηθεί ανεξαρτήτως τι θέση κατέχει, σε ποιον τομέα του δημοσίου είναι ή αν είναι μπατζανάκης του υπουργού. Αυτό το αίσχος που λέγεται ελληνικό δημόσιο – φυσικά υπάρχουν πάρα πολλοί αξιόλογοι υπάλληλοι ανάμεσα στους κηφήνες που μάλλον χάρη σ αυτούς λειτουργεί ακόμα το δημόσιο – ήρθε η ώρα να αλάξει και να γίνει επιτέλους φιλικό και λειτουργικό προς αυτούς που το πληρώνουν για όνομα του Θεού, προς τους πολίτες. Αξιολόγηση λοιπόν εδώ και τώρα για όλους, να τελειώσει άμεσα αυτή η τραγωδία με τη μονιμότητα, ακούς εκεί μονιμότητα, και όποιος δεν πληρεί τα κριτήρια να μας αφήνει για το σπίτι του. Ας δούμε επιτέλους την Ευρωπαική Ελλάδα που κάποιοι ίσως αφελείς έχουμε ονειρευτεί να γίνεται πράξη. Κι όμως κανείς δεν τολμάει να εφαρμόσει μια πραγματική αξιολόγηση, όλο λέμε λέμε και ακόμα τίποτα σε αυτήν τη χώρα. Βλέπετε το πολιτικό κόστος μιας τέτοιας απαραίτητης κάθαρσης είναι πολύ πιο σημαντικό από την Ελλάδα που ονειρευόμαστε κάποιοι.