Το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο καταπολέμησης πιθανών ρατσιστικών εγκλημάτων έχει ικανοποιητική επάρκεια και ήταν πρωτοποριακό σε παγκόσμιο επίπεδο το 1979, οπότε και το θέσπισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Άλλωστε, το Ελληνικό νομοθετικό πλαίσιο βρίσκεται μέσα στα όρια της σχετικής Απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και πολύ σωστά το νομοσχέδιο δεν θεσπίζει ιδιώνυμο αδίκημα, σε αντίθεση με το άθλιο νομοσχέδιο Ρουπακιώτη του 2013, το οποίο περιόριζε σοβαρά την ελευθερία του λόγου.
Η Αριστερά, για έμμονες ιδέες και ιδεολογικούς λόγους, τους οποίους δεν σέβομαι και δεν απηχούν κατά κανέναν τρόπο τις ανάγκες της Ελληνικής κοινωνίας, αλλά ξένες αντιλήψεις και συμφέροντα, προτιμά τη θέσπιση ιδιώνυμου αδικήματος με τέτοιο τρόπο ώστε οποιοσδήποτε τολμήσει να αμφισβητήσει π.χ. τη λαθρομετανάστευση, να διώκεται για δήθεν ρητορική μίσους. Ο νοών, νοήτω.
Το νομοσχέδιο του 2013 ορθώς αποσύρθηκε, διότι περιόριζε την ελευθερία του λόγου κατά παραβίαση του Συντάγματος και δεν εξυπηρετούσε τους Έλληνες.
Στο προκείμενο νομοσχέδιο περιλαμβάνονται μικρές τροποποιήσεις στο υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο χωρίς να παραβιάζεται η ελευθερία του λόγου και της επιστημονικής έρευνας.
Ένα μόνο στοιχείο του νομοσχεδίου προκαλεί μεγάλη αναστάτωση και προβληματισμό.
Κατάγομαι από τη Μικρά Ασία και πολλοί συγγενείς των παππούδων μου ήταν θύματα της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου από τους Τούρκους.
Πώς είναι δυνατόν να ονοματίζουμε μόνο μία συγκεκριμένη υπαρκτή γενοκτονία, αυτήν των Εβραίων από τους Γερμανούς, και να μην ονοματίζουμε τις άλλες εξίσου υπαρκτές γενοκτονίες των Ελλήνων Μικρασιατών και Ποντίων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, τουλάχιστον στον βαθμό που έχουν αναγνωριστεί από την Βουλή των Ελλήνων;
Ποιος Έλληνας, που σέβεται τον εαυτό του, μπορεί να το αποδεχθεί;
Η Βουλή των Ελλήνων ανήκει στους Έλληνες ή όχι;
Πρέπει να γίνει γνωστό ότι αν δεν είχαν διαπραχθεί οι γενοκτονίες των αυτοχθόνων Χριστιανικών πληθυσμών της Τουρκίας την περίοδο 1915-1923, δεν θα είχε γίνει ποτέ και η γενοκτονία των Εβραίων κατά τον Β’ ΠΠ.
Κατά συνέπεια, η εθνική μας αξιοπρέπεια επιβάλλει την καταδίκη των αρνητών της γενοκτονίας του μικρασιατικού Ελληνισμού, και να θεσπιστεί ότι:
«Τιμωρείται ο εγκωμιασμός, η επιδοκιμασία, και η κακόβουλη άρνηση της σημασίας των εγκλημάτων γενοκτονίας που έχουν αναγνωριστεί από το Ελληνικό Κοινοβούλιο».
Πέραν τούτου, εφόσον, όπως φαίνεται, γίνεται - ορθότατα - αναφορά στα ναζιστικά εγκλήματα, εξ αιτίας των οποίων μισό εκατομμύριο Έλληνες έχασαν τη ζωή τους στην κατοχή, ίσως να πρέπει να γίνει αναφορά και στα κομμουνιστικά εγκλήματα του Στάλιν, του Μάο Τσε Τουνγκ και των Ερυθρών Χμερ, τα οποία αποτελούν αιώνια στίγματα για την ανθρωπότητα.
Τα εγκλήματα του Στάλιν αποκαλύφθηκαν από κομμουνιστές, όπως ο Χρουστσώφ και πρόσφατα από τον Πούτιν για την απερίγραπτη σφαγή των Πολωνών στο Κατίν. Τα εγκλήματα του Μάο είχαν ακόμη περισσότερα θύματα.
Αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι τα εγκλήματα αυτής της μορφής δεν βαραίνουν όλους τους κομμουνιστές παρά μόνο εκείνους που θα τολμήσουν σήμερα να τα δικαιολογήσουν.-
