Η πρώτη φορά που θυμάμαι να φορολογήθηκε η ακίνητη περιουσία αυτή καθ’ εαυτήν ήταν το 1992 με τον νόμο ...
2019/1992 που επέβαλε «Έκτακτη Εφάπαξ Εισφορά» επί της «φωτιζόμενης επιφάνειας» των ακινήτων, την οποίαν εισέπραττε η ΔΕΗ για λογαριασμό του Δημοσίου. Η εισφορά ήταν δίκαιη, αφού π.χ. απάλλασσε τα ακίνητα που έκειντο σε Κοινότητες με πληθυσμό μικρότερο των 800 κατοίκων και τις κατοικίες των οικογενειών με 4 παιδιά, μείωνε στο 50% την εισφορά σε ακίνητα που έκειντο σε Κοινότητες με κατοίκους 801-10.000, υπό την προϋπόθεση ότι το ακίνητο είχε επιφάνεια μικρότερη των 200 μ2, ενώ προσαύξανε κατά 50% την εισφορά σε ακίνητα που βρίσκονταν στις λεγόμενες περιοχές πολυτελείας [βόρεια και νότια προάστεια Αθηνών κ.λπ.].
Στη συνέχεια, επειδή ο Σημίτης είχε πει ότι θα πρέπει να πληρώνουν οι «έχοντες και κατέχοντες», επέβαλε τον «Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας» [ν. 2459/1997], με βάση τον οποίο απαλλάσσονταν οι έχοντες ακίνητη περιουσία τότε αντικειμενικής αξίας € 300.000 προσαυξανόμενης αναλόγως του αριθμού των τέκνων. Στην πορεία προς τον εκσυγχρονισμό θυμήθηκε ότι υπάρχουν και off-shore ιδιοκτήτριες ακινήτων και τις φορολόγησε με ειδικό φόρο 15% ετησίως επί της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου των ,ε άρθρο 15 ν. 3091/2002. Είναι ο ίδιος νόμος που επέτρεπε πλέον να μετέχεις σε αύξηση κεφαλαίου ανώνυμης εταιρείας ή να ιδρύεις εν γένει μία επιχείρηση, χωρίς να σε ρωτάει κανείς πού βρήκες τα λεφτά. Πλυντήριο κανονικό. Πώς να εξηγήσεις στον Έφορο ότι θησαύρισες «παίζοντας» π.χ. «Γενικές Αποθήκες» στο Χρηματιστήριο το 1999 σε βάρος χιλιάδων κορόιδων;
Ο Καραμανλής κατήργησε τον ΦΜΑΠ με το αιτιολογικό ότι δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, αντί να αυξήσει τον συντελεστή του φόρου ή, έστω, να μειώσει το αφορολόγητο. Με τον ίδιο νόμο [3634/2008] κατήργησε, όλως παραδόξως, τον φόρο κληρονομιών και γονικών παροχών, και εισήγαγε το «Ενιαίο Τέλος Ακινήτων» [ETAK], το οποίο στη συνέχεια μετονομάσθηκε σε «Φόρο Ακίνητης Περιουσίας» [ΦΑΠ] από τον Γιωργάκη [27 ν. 3842/2010], τη θέση του οποίου πήρε το «΄Εκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών» του Μπένι [ΕΕΤΗΔΕ - ν. 4021/2011], το οποίο μετονομάσθηκε σε ΕΕΤΑ [«Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ακινήτων»] με τον ν. 4152/2013 για να καταλήξουμε στον ΕΝΦΙΑ [«Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων»] με τον ν. 4223/2013. Και όλα αυτά με βάση την αρχή «ουδέν μονιμώτερον του προσωρινού». Έκτακτο το ένα, έκτακτο το άλλο, καταλήγει μοιραίως να είναι τακτικό το έκτακτο. Πέντε έκτακτα = ένα τακτικό. Έκτακτα!!!!!!!!!!!!!!
2019/1992 που επέβαλε «Έκτακτη Εφάπαξ Εισφορά» επί της «φωτιζόμενης επιφάνειας» των ακινήτων, την οποίαν εισέπραττε η ΔΕΗ για λογαριασμό του Δημοσίου. Η εισφορά ήταν δίκαιη, αφού π.χ. απάλλασσε τα ακίνητα που έκειντο σε Κοινότητες με πληθυσμό μικρότερο των 800 κατοίκων και τις κατοικίες των οικογενειών με 4 παιδιά, μείωνε στο 50% την εισφορά σε ακίνητα που έκειντο σε Κοινότητες με κατοίκους 801-10.000, υπό την προϋπόθεση ότι το ακίνητο είχε επιφάνεια μικρότερη των 200 μ2, ενώ προσαύξανε κατά 50% την εισφορά σε ακίνητα που βρίσκονταν στις λεγόμενες περιοχές πολυτελείας [βόρεια και νότια προάστεια Αθηνών κ.λπ.].
Στη συνέχεια, επειδή ο Σημίτης είχε πει ότι θα πρέπει να πληρώνουν οι «έχοντες και κατέχοντες», επέβαλε τον «Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας» [ν. 2459/1997], με βάση τον οποίο απαλλάσσονταν οι έχοντες ακίνητη περιουσία τότε αντικειμενικής αξίας € 300.000 προσαυξανόμενης αναλόγως του αριθμού των τέκνων. Στην πορεία προς τον εκσυγχρονισμό θυμήθηκε ότι υπάρχουν και off-shore ιδιοκτήτριες ακινήτων και τις φορολόγησε με ειδικό φόρο 15% ετησίως επί της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου των ,ε άρθρο 15 ν. 3091/2002. Είναι ο ίδιος νόμος που επέτρεπε πλέον να μετέχεις σε αύξηση κεφαλαίου ανώνυμης εταιρείας ή να ιδρύεις εν γένει μία επιχείρηση, χωρίς να σε ρωτάει κανείς πού βρήκες τα λεφτά. Πλυντήριο κανονικό. Πώς να εξηγήσεις στον Έφορο ότι θησαύρισες «παίζοντας» π.χ. «Γενικές Αποθήκες» στο Χρηματιστήριο το 1999 σε βάρος χιλιάδων κορόιδων;
Ο Καραμανλής κατήργησε τον ΦΜΑΠ με το αιτιολογικό ότι δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, αντί να αυξήσει τον συντελεστή του φόρου ή, έστω, να μειώσει το αφορολόγητο. Με τον ίδιο νόμο [3634/2008] κατήργησε, όλως παραδόξως, τον φόρο κληρονομιών και γονικών παροχών, και εισήγαγε το «Ενιαίο Τέλος Ακινήτων» [ETAK], το οποίο στη συνέχεια μετονομάσθηκε σε «Φόρο Ακίνητης Περιουσίας» [ΦΑΠ] από τον Γιωργάκη [27 ν. 3842/2010], τη θέση του οποίου πήρε το «΄Εκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών» του Μπένι [ΕΕΤΗΔΕ - ν. 4021/2011], το οποίο μετονομάσθηκε σε ΕΕΤΑ [«Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ακινήτων»] με τον ν. 4152/2013 για να καταλήξουμε στον ΕΝΦΙΑ [«Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων»] με τον ν. 4223/2013. Και όλα αυτά με βάση την αρχή «ουδέν μονιμώτερον του προσωρινού». Έκτακτο το ένα, έκτακτο το άλλο, καταλήγει μοιραίως να είναι τακτικό το έκτακτο. Πέντε έκτακτα = ένα τακτικό. Έκτακτα!!!!!!!!!!!!!!
Τελικά, όποιος είχε αποκτήσει ακίνητο πριν από το 1992, πρέπει να το έχει πληρώσει διπλό. Μία φορά στον πωλητή και μία φορά στο Δημόσιο. Διαχρονική αξία το ακίνητο δικέ μου! Μόνο για την επιβολή φόρων, αφού η εμπορική του αξία έχει σήμερα εξανεμισθεί. Είναι κάτι σαν την από διαθέσεως αξία που δεν έχει χρηματικό αντίκρυσμα, αλλά υπερκορεσμένη συναισθηματική αξία κατά το δοκούν του ιδιοκτήτη. Πώς να πουλήσω το σπίτι που μεγάλωσα αντί € 10.000 για να πληρώσω μέρος των χρεών μου; Για μένα αξίζει € 1.000.000. Άρα, θα συνεχίσω να πληρώνω φόρο επί αντικειμενικής αξίας € 300.000.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν ομόκελλος σε φυλακές τύπου Γ΄
