Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Τί να γράψει κανείς πια για να εκτονωθεί; Όλα είναι τόσο συνηθισμένα που σε κυριεύει ανία. Σταθερότητα, ανάπτυξη, φως στο τούνελ, μείωση ανεργίας, επενδύσεις, εκατοντάδες χιλιάδες θέσεων εργασίας οσονούπω. «Τα παραδέχονται και οι ξένοι». Σκίζουμε τα Μνημόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ...
συμφορά, δεν θα περικοπούν οι συντάξεις που θα περικοπούν, δεν θα μειωθούν οι μισθοί που θα ισοπεδωθούν, θ’ ανέβει το βιοτικό επίπεδο που θα κατέβει, δεν θα επιβληθούν νέοι φόροι που θα επιβληθούν, ο λαός έχει κάνει θυσίες και οι θυσίες δεν πρέπει να πάνε χαμένες και άλλα πολλά. Η πολιτική έχει καταντήσει μία γελοιότητα. Όλα βαίνουν όπως ανέκαθεν. Το μπάχαλο συνεχίζεται με απόλυτη ομαλότητα.
΄Εχω βαρεθεί να γράφω για τέτοια πράγματα, κι’ είπα να γράψω για κάτι ταπεινό. Για «το εξώδικο» εξ αφορμής του εξωδίκου που έστειλε η Ραχήλ Μακρή στον Πρόεδρο του κόμματός της Π. Καμμένο. Η είδηση έκανε το γύρο της χώρας. Δεν δόθηκαν λεπτομέρειες για το περιεχόμενο του εξωδίκου. Κάτι γράφτηκε για παραβίαση από τον Πρόεδρο των αρχών του κόμματος. Αρκούσε το ότι απεστάλη εξώδικο, για να καταγραφεί στο υποσυνείδητο του πολίτη μια πολύ φορτισμένη και σοβαρή κίνηση. Το περιεχόμενο του εξωδίκου αδιάφορο. Για να στείλει εξώδικο, κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει, σκέφτεται ο μέσος πολίτης. Κάτι σαν να έτριψε η Ραχήλ τη μούρη του Καμμένου.
Τί είναι, όμως, το εξώδικο; Για τον μέσο πολίτη είναι ένα χαρτί που πήγε από κάποιον σε κάποιον άλλο με τη μεσολάβηση του δικαστικού επιμελητή. Και επειδή ο δικαστικός επιμελητής επιδίδει αγωγές και κάνει κατασχέσεις, ήτοι δυσάρεστα πράγματα, εξ ίσου δυσάρεστο πρέπει να είναι και το εξώδικο που επιδίδει. Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα;
Εν πρώτοις η λέξη «το εξώδικο» αποτελεί ουσιαστικοποίηση του όρου «εξώδικος δήλωση», ήτοι δήλωση, η οποία εκφράζεται εκτός δίκης. Συνήθως η επικεφαλίδα είναι «ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΡΧΗΣ ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΔΗΛΩΣΗ-ΟΧΛΗΣΗ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΜΕ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ». Χρόνια τώρα βλέπω αυτό το λεκτικό και τρελλαίνομαι. Αφού μία εξώδικος κινείται εκτός δίκης, ήτοι εκτός δικαστηρίου, τί νόημα έχουν οι λέξεις «ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ»; Αν δεν γραφούν αυτές οι λέξεις, υπάρχει περίπτωση να αποφανθεί κάποιο δικαστήριο ότι δεν λαμβάνει υπόψη του τη δήλωση που εμπεριέχεται σε έγγραφο επιδοθέν εξωδίκως; Όχι βέβαια. Κι’ αφού η δήλωση εκφράζεται εκτός δίκης, για να χρησιμοποιηθεί ενδεχομένως σε μία δίκη, ποίο το νόημα τω λέξεων «ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΣΗΣ ΑΡΧΗΣ»; Ας υποθέσουμε, όμως, ότι η δήλωση χρησιμοποιείται αύριο ενώπιον κάποιας Αρχής. Υπάρχει περίπτωση να αρνηθεί η Αρχή να τη λάβει υπόψη της, επειδή στην προμετωπίδα της δήλωσης δεν υπάρχουν οι λέξεις αυτές; Όχι βέβαια. Τέλος, οι λέξεις «ΔΗΛΩΣΗ-ΟΧΛΗΣΗ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΜΕ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ» αποτελούν απλώς περιττό τίτλο της δήλωσης σχετικό με το περιεχόμενό της.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι σημασία έχει το περιεχόμενο της εξωδίκου και όχι ο πομπώδης τίτλος της που μεταφέρεται κατ’ άκριτον αντιγραφή από γενεά σε γενεά δικηγόρων. Το δικαστήριο, στο οποίο θα προσκομισθεί μία εξώδικη δήλωση, δεν θα εξετάσει τον τίτλο της, αλλά το περιεχόμενό της. Αν η δήλωση έχει τη μορφή επιστολής χωρίς τον προαναφερθέντα πομπώδη τίτλο, με την οποία ο Α οχλεί τον Β και του ζητεί αποπληρωμή του δανείου, αυτό είναι που θα μετρήσει και όχι η λέξη «όχληση» στον τίτλο. Όταν, λοιπόν, ακούμε για «εξώδικο», δεν πρόκειται για κάτι τραγικό. Αν, βεβαίως, ακούσουμε ότι ένας βουλευτής έστειλε εξώδικο στον Πρόεδρο του κόμματός του, θα πρέπει να σκεφτούμε ότι ο βουλευτής πρέπει να είναι σαλταρισμένος. Και τούτο, διότι αν έστελνε την επιστολή είτε ηλεκτρονικώς είτε με courier είτε ταχυδρομικώς είτε τηλεομοιτυπικώς, δεν νομίζω ότι θα ηρνείτο ο Πρόεδρός της την παραλαβή της επιστολής, ώστε να αποφασίσει ο βουλευτής να την επιδώσει με δικαστικό επιμελητή, για να έχει αποδεικτικό στοιχείο πέρα πάσης αμφιβολίας ότι η επιστολή έφτασε στον προορισμό της. Πράγματι, το μόνο που προσφέρει η επίδοση δηλώσεως με δικαστικό επιμελητή είναι η εξασφάλιση της έκθεσης επίδοσης που συντάσσει ο δικαστικός επιμελητής και η οποία αποτελεί δημόσιο έγγραφο που δεν μπορεί να προσβληθεί παρά μόνον για πλαστότητα. Άρα, αν η έκθεση του δικαστικού επιμελητή περί επιδόσεως κάποιου εγγράφου δεν είναι μαϊμού, αυτή αποτελεί ατράνταχτο στοιχείο ότι το έγγραφο με το συγκεκριμένο περιεχόμενο παρεδόθη στον παραλήπτη του, ο οποίος και δεν μπορεί παρά να έλαβε γνώση του περιεχομένου του.
Ηθικόν δίδαγμα: δεν υπογράφουμε δηλώσεις απευθυνόμενες σε τρίτους που φέρουν τον παπαροειδή τίτλο «ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΡΧΗΣ ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΔΗΛΩΣΗ-ΟΧΛΗΣΗ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΜΕ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ», για να μη γελοιοποιούμεθα. Ούτε γράφουμε στο τέλος της εξωδίκου «Αρμόδιος δικαστικός επιμελητής εντέλλεται να επιδώσει την παρούσα στον τάδε αντιγράφοντάς την ολόκληρη στην έκθεση επιδόσεως, ώστε να λάβει γνώση αυτής και να επέλθουν οι νόμιμες συνέπειες».
Και τούτο, διότι
α] δεν υπάρχουν αρμόδιοι και αναρμόδιοι δικαστικοί επιμελητές, όλοι είναι αρμόδιοι,
β] το περιεχόμενο της δήλωσης θα το αντιγράψει ο επιμελητής στην έκθεσή του είτε του το πούμε είτε όχι,
γ] η επίδοση γίνεται για να λάβει γνώση του περιεχομένου της δήλωσης ο παραλήπτης της, άρα είναι περιττό να του υπενθυμίσουμε ότι προβαίνουμε στην επίδοση για να λάβει γνώση του περιεχομένου του εγγράφου, και
δ] η επίδοση θα επιφέρει αυτομάτως συγκεκριμένες συνέπειες που ορίζει ο νόμος, οι οποίες θα επέλθουν είτε το υπενθυμίσουμε στον παραλήπτη του εγγράφου είτε όχι. Αρκεί λοιπόν η απλή εντολή «Δικαστικός επιμελητής να επιδώσει».
Δεν ξέρω τί απ’ όλα έχει γραφεί στο εξώδικο της Ραχήλ. Ενδιαφέρον θα ήταν, όμως, να πληροφορηθούμε το περιεχόμενό του.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος σε φυλακές τύπου Γ΄
