Ο αξιοπρεπής μικρός Γκαίμπελς και η αναξιοπρεπής μεγάλη Ντίνα

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Το πόνημα

Αλίευσα στο διαδίκτυο την 20.06.2014 πόνημα αγνώστου πατρός, με το οποίο επιχειρείται να ..

αποδομηθεί ο αγώνας των απολυμένων καθαριστριών που μάχονται για την επαναπρόσληψή τους.

Η πρώτη πληροφορία είναι ότι πρόκειται για «περίπου 531 μόνιμες 4ωρες καθαρίστριες διαφόρων κτιρίων του ΥΠΟΙΚ».

Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι «οι γνωστοί «τυμβωρύχοι»-λαϊκιστές της αριστεράς και της προόδου φυσικά υποστηρίζουν και καπελώνουν τον «αγώνα» των καθαριστριών για «αξιοπρέπεια». Κολλάει και μερικές φωτογραφίες τους με πανώ και τη φάτσα του Τσε Γκεβάρα.

Το τρίτο στοιχείο είναι ότι οι εν λόγω «καθαρίστριες μονιμοποιήθηκαν στο Δημόσιο με το επαίσχυντο Προεδρικό διάταγμα Πάκη Παυλόπουλου το 2009 με το οποίο μονιμοποιήθηκαν χιλιάδες συμβασιούχοι (καθαρίστριες, διοικητικοί υπάλληλοι ΑΕΙ κτλ). Αυτό το διάταγμα σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ και όλη την αντιπολίτευση καταγγέλλεται ως ο ορισμός των πελατειακών σχέσεων. Και ορθότατα, γιατί αυτό ακριβώς ήταν. Ωστόσοτώρα που κάποιοι από αυτούς που προσελήφθησαν με πελατειακή σχέση(=καθαρίστριες) είναι να απομακρυνθούν από το κράτος η ιδεοληψία και η πολιτικός κυνισμός της αριστεράς της «προόδου» σπεύδει να χαϊδέψει τα αυτιά των καθαριστριών, όπως κάνει για κάθε συντεχνία ή ομάδα ΔΥ που θίγεται.» Ακολούθως παίρνει η μπάλα του αρθρογράφου τους «λαϊκιστές και ψυχοπονιάρηδες» Ελίζα Βόζενμπεργκ και  Φαήλο Κρανιδιώτη που πήραν το μέρος των καθαριστριών.

Εν συνεχεία ο αρθρογράφος δηλώνει ότι ο αγώνας των καθαριστριών «δεν περιέχει ούτε στάλα αξιοπρέπειας. Και αυτό διότι δεν θεωρώ αξιοπρεπές ενώ ο εργοδότης σου λέει «δεν σε χρειάζομαι άλλο» εσύ να κατασκηνώνεις όπου γουστάρεις επί μήνες έξω από τα γραφεία του πρώην εργοδότη, και να προκαλείς στημένες συγκρούσεις με τα ΜΑΤ για να προσελκύσεις το ενδιαφέρον αλλά και την συμπάθεια της κοινής γνώμης. Αν είχες αξιοπρέπεια θα την έπαιρνες και θα πήγαινες να εργαστείς αλλού για να προσπαθήσεις να αμειφθείς με περισσότερα χρήματα. Η μήπως οι συγκεκριμένες μπορούν να καθαρίζουν μόνο δημόσια κτίρια και όχι ιδιωτικά;»

Και μετά μπαίνουμε στα «μαθηματικά της υπόθεσης τα οποία και δεν επιδέχονται αμφισβητήσεως, εκτός βέβαια και αν μιλάμε για βαριές, ανίατες υποθέσεις ψεκασμού»,[ΣΗΜ: όπως είναι η δική μου].

(1) το μηνιαίο όφελος από το outsource του καθαρισμού = € 209.000 τον μήνα = € 2,508 εκ. τον χρόνο, τουλάχιστον.

(2) τα στοιχεία του ΥΠΟΙΚ  αφήνουν τον ανυποψίαστο άναυδο.

Οι εν λόγω καθαρίστριες για 4 ώρες εργασία αμείβονταν κατά μέσο όρο με 1.066€ μεικτά. Αυτό σημαίνει ότι 1 καθαρίστρια αμειβόταν με όσα χρήματα θα έπαιρναν 3,6 αντίστοιχοι 4ωροι υπάλληλοι στον ιδιωτικό τομέα.

1.066€ η 4ωρη εργασία στο Δημόσιο, 293€ η αντίστοιχη αμοιβή αν είσαι ιδιώτης. Εκπληκτικό;

Ο τραγέλαφος είναι ότι υπάρχουν και καμιά 30αριά 8ωρες καθαρίστριες οι οποίες δεν είναι σε διαθεσιμότητα. Συνεχίζουν να καθαρίζουν το ΥΠΟΙΚ αμειβόμενες με € 2400 μεικτά.
Μιλάμε για € 2.400 οι 8ωρες και 1.066€ οι 4ωρες μετά από τις περικοπές στο Δημόσιο που έλαβαν χώρα τα τελευταία χρόνια.

Εύλογο βέβαια το ερώτημα: Αν τώρα κερδίζουν τόσα, πόσα έπαιρναν πριν τις περικοπές;

Είναι απίστευτη, τερατώδης πρόκληση να αμείβει το ημιθανές οικονομικά Δημόσιο υπαλλήλους Υ.Ε. για καθαρισμό με τέτοιους υψηλότατους μισθούς.

Πέραν των ανωτέρω εξοργιστικών στοιχείων, ακούσαμε και διαβάσαμε για μισθούς «πείνας».

«Δεν παίρνουν χιλιάρικα, να 900€ παίρνουν» ή «να ορίστε, παίρνουν 450€ καθαρά» λένε οι προπαγανδιστές (ή οι στόκοι). Πρόκειται περί απύθμενου θράσους και στρεψοδικίας. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα εκκαθαριστικά μισθοδοσίας που δημοσιεύτηκαν στην Ελευθεροτυπία, για να πειστούμε ότι οι μισθοί τους είναι χαμηλοί, ωστόσο δεν μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν τα εκκαθαριστικά και έτσι πέτυχαν το τέλειο αυτογκόλ.

Να γιατί:

Μια προσεκτικότερη ματιά στα δημοσιευθέντα εκκαθαριστικά καταδεικνύει την αλήθεια: ο μεικτός μισθός είναι 900€. Ωστόσο αφορά μόνο το 75% του κανονικού μισθού διότι οι καθαρίστριες είναι σε διαθεσιμότητα. Άρα ο κανονικός της κυρίας που έδωσε το εκκαθαριστικό της στην Ελευθεροτυπία είναι 1.200€.
Το ξαναγράφω για να μην το ξεχνάμε: ΓΙΑ 4 ΩΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑ.

Τα καθαρά της είναι μόνο 450€ όπως ισχυρίζονται διάφοροι; Όχι δεν είναι μόνο τόσα. Η συγκεκριμένη κυρία ήταν τόσο καλά αμειβόμενη που είχε πάρει στεγαστικό δάνειο ενδεχομένως από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων(στα εκκαθαριστικά εμφανίζεται πάνω δεξιά με κωδικό ΤΠΔ) η δόση του οποίου βεβαίως, αφαιρείται αυτομάτως από τα καθαρά.

Άρα δεν μιλάμε για 450€ αλλά για 700€ καθαρά που και πάλι είναι το 75% όσων έπαιρναν πριν μπουν σε διαθεσιμότητα. Τα καθαρά στον πλήρη μισθό της θα ήταν 930€.
Ας το επαναλάβω: ΓΙΑ 4 ΩΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑ.

(3) Τελικά χρειαζόμασταν αριθμητικά τόσες καθαρίστριες στο ΥΠΟΙΚ;

Και απαντά ο αρθρογράφος με ένα παράδειγμα: Το κτίριο του ΥΠΟΙΚ στην Καραγεώργη Σερβίας είναι 2.900τμ. Σε αυτό απασχολούνταν 40 καθαρίστριες. Σε κάθε καθαρίστρια αναλογούσαν 73τμ καθαρισμού! Εσείς οι αναγνώστες, πόσα λεπτά κάνετε στο σπίτι σας για να καθαρίσετε 73τμ; 20 λεπτά; Μισή ώρα; Μία ώρα;;;
Και όμως το Δημόσιο μας, επειδή σέβεται τα χρήματα των φορολογούμενων, ήθελε 1 καθαρίστρια ανά 73 τμ, κάθε μέρα για 4 ώρες. Την συνέχιση αυτής της αθλιότητας, υποστηρίζει σύσσωμη η αντιπολίτευση αλλά και διάφοροι της «λαϊκής» δεξιάς.

Το θέμα δεν είναι μόνο ηθικό (σε σχέση με την υπερφορολόγηση αλλά και την ανεργία που υφίσταται ο ιδιωτικός τομέας) αλλά και πρακτικό. Το Δημόσιο θα μπορούσε για παράδειγμα με τα χρήματα που εξοικονομούνται από τις απολύσεις και το outsource να προσλάβει νοσηλευτές, γιατρούς ή οποιαδήποτε άλλη σημαντική ειδικότητα χρειάζεται. Σε κάθε περίπτωση όταν μια επιχείρηση κάνει περικοπές προσωπικού, ξεκινάει από τους λιγότερο απαραίτητους για αυτό που λέμε run the business».

Η θέση μου

Εν πρώτοις παρατηρείται ότι ο αρθρογράφος  είναι της Σχολής Κυριάκου που είχε προτρέψει τις καθαρίστριες να ιδρύσουν δικές τους εταιρείες και να αναλάβουν εργολαβικώς τον καθαρισμό. Να πάνε, δηλαδή, να βρουν δουλειά εκεί που δεν υπάρχει. Διότι δεν μπορώ να φανταστώ ότι το υπουργείο θα προτιμούσε την εταιρεία των καθαριστριών και όχι την εταιρεία των κολλητών. Αν είχαν, λοιπόν, τσίπα οι καθαρίστριες, θα έλεγαν στον εργοδότη τους «ευχαριστούμε αγά μου που μας έσφαξες» και θα πήγαιναν παρακάτω. Αυτό επιτάσσει η αξιοπρέπεια του αρθρογράφου.

Αιχμή του δόρατος, λοιπόν, της συρρίκνωσης των κρατικών δαπανών οι καθαρίστριες, οι οποίες είναι αναξιοπρεπείς, επειδή κατασκηνώνουν έξω από το ΥπΟικ και ζητούν την επαναπρόσληψη  έχοντας και μια δικαστική βούλα την κωλότσεπη. Είναι μεγάλο το κόστος τους για το Δημόσιο όμως. Ο αρθρογράφος δεν εντόπισε άλλο αχρείαστο κόστος. Δεν εντόπισε μίζες και ξέσκισμα του λαού με τις καθημερινές ρεμούλες και αρπαχτές. Δεν εντόπισε καμμία σπατάλη. Σκέφθηκε απλώς ότι αφού εγώ μπορώ να καθαρίσω το 73 μ2 σπίτι μου σε 20΄, γιατί να πληρώνω παραδουλεύτρα για 8ωρο; Σωστόν. Δεν μας είπε, όμως, αν τα 73μ2 καθαρίζονται άπαξ ή διαρκώς στη διάρκεια της ημέρας. Αν π.χ. στα 73μ2 υπάρχει και τουαλέτα, η οποία έχει ανάγκη της φροντίδος μου διαρκώς και όχι μία φορά την ημέρα κ.λπ. κ.λπ.

Εν πάση περιπτώσει αντιπαραθέτω δημοσίευμα της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ» για την αναξιοπρεπή απολυμένη καθαρίστρια Ντίνα, ώστε να μην πολυλογώ.

            «Η 48άχρονη Ντίνα ….. είναι μια καθαρίστρια, εργαζόμενη μητέρα, που στα 36 της χρόνια αποφάσισε να τελειώσει το σχολείο και δέκα χρόνια μετά κατάφερε να πάρει πτυχίο στην Κοινωνική Ανθρωπολογία από το Πάντειο. Σήμερα διαβάζει Φιλοσοφία και Ιστορία, Φουκό και Αριστοτέλη. Γνώρισε από μικρή τι σημαίνει δουλειά. Στα δεκατρία της έγινε γαζώτρια σε εργοστάσιο ενδυμάτων. Τρία χρόνια μετά, ξεκίνησε να καθαρίζει σπίτια. Παντρεύτηκε στα 18 και άρχισε να μεγαλώνει τα παιδιά της, αλλά μόνο όταν έγιναν μαθητές στο Γυμνάσιο, αποφάσισε να τελειώσει κι εκείνη το σχολείο. Κόντρα σε στερεότυπα, αλλά και σε πραγματικές δυσκολίες. Δουλειά, παιδιά, σχολείο κι αγώνας για επιβίωση - όλα μαζί. Δεν τα παράτησε! Εκστασιάστηκε με το «Δώρο» του Μαρσέλ Μος, ξενυχτούσε με τον Μαλινόφκσι ως φοιτήτρια και γνώρισε από πρώτο χέρι το ρατσισμό ως «καθαρίστρια». Αναμενόμενο σε μια κοινωνία που δίνει αξία όχι στον άνθρωπο, αλλά στη θέση, στο αξίωμα και στον κάθε λογής τίτλο που τον συνοδεύει. Λες και μετράει πραγματικά εάν σε αποκαλούν διευθυντή, βουλευτή ή υπουργό - αυτό, όμως, γίνεται. Λες κι έχουν αξία τα πτυχία, όταν δεν συνοδεύονται από τη γνώση. Λες και προσδίδει κύρος το επάγγελμα.

            Παραμένει καθαρίστρια η ίδια και το κάνει συνειδητά. Ζει με τα 270 ευρώ μηνιάτικο, αλλά πάνω απ' όλα παραδίδει μαθήματα αξιοπρέπειας σε όλους. Κέρδισε το στοίχημα της γνώσης, καταλαβαίνει τον κόσμο και πώς κινούνται τα πράγματα στην κοινωνία του ωφελιμισμού, της αμετροέπειας και του δήθεν. ΄Εσπασε τα καλούπια και απέδειξε ότι οι νοοτροπίες αλλάζουν μόνο μέσα από τη γνώση. Και μόνο σε ανθρώπους που αποφασίζουν να μάθουν, όσο δύσκολο κι αν φαντάζει. ΄Οσο υπάρχουν άνθρωποι σαν την Ντίνα κι όσο περισσότεροι γίνουν, υπάρχει ελπίδα. Μόνο αυτοί θα αξιώσουν ένα καλύτερο μέλλον. Οι άλλοι θα συνεχίσουν να συρρέουν στα βουλευτικά γραφεία - ζητώντας ρουσφέτια και διορισμούς από το παράθυρο - και θα προσμένουν σωτήρες.»

            Η Ντίνα, λοιπόν, είναι αναξιοπρεπής, επειδή κατασκήνωσε έξω από τα γραφεία τού εργοδότη της ζητώντας την επαναπρόσληψη. Αντιθέτως αξιοπρεπή είναι όλα τα κοράκια που ροκανίζουν τα ΕΣΠΑ για να δημιουργήσουν μια θέση εργασίας. Όχι για τη Ντίνα. Για το γιο του Ζαγορίτη ή του Δακρυοχοΐδη. Ίσως και για τον αδελφό της ξαδέλφης της γκόμενας του οδηγού του τάδε εργοστασιάρχη που είναι κολλητός του δείνα υπουργού. Ποιος ξέρει; Είναι, βλέπεις, αναξιοπρεπές να παρακολουθείς την αλληλογραφία και τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις των πάσης φύσεως κρατούντων και λιστάρχων, για να μάθεις πώς γίνονται οι αλλαξοδουλειές. Άσε που προσβάλλεις και τα προσωπικά δεδόμενά τους ή, επί το ακριβέστερον, τα προσωπικά «δοσμένα» τους που λένε οι μορφωμένοι με τις χοντρές πουράκλες και τους ευτραφείς γλουτούς.

Σωτήριος Καλαμίτσης

Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος σε φυλακές τύπου Γ΄