Εκσυγχρονισμός του γύψου
«Ότι η χώρα είναι πάλι σε γύψο… σιγά το νέο που μας είπες»,
απάντησε ο Γιάννης Μπουτάρης στον εκπρόσωπό μας, όταν αναφέρθηκε στις διόλου τυχαίες αναλογίες που υπάρχουν μεταξύ του «γύψου» του δικτάτορα Παπαδόπουλου, και της «θεραπείας-σοκ» που μας έχει επιβάλει η Γερμανική Ευρώπη. Πολιτική βία, τότε, πολιτική επιβολή, κοινωνική και οικονομική βία τώρα. Το πρόβλημα είναι ότι σε αντίθεση με εκείνους που τότε πρόταξαν τα στήθια τους, σήμερα ο δήμαρχος μας καλεί να βρούμε τον λιγότερο επώδυνο τρόπο για να «σωθούμε». Αντιλαμβάνεστε τι χάσμα χωρίζει από την λογική του, από αυτό που ο Νίκος Σβορώνος ονόμασε «αντιστασιακή υφή του ελληνισμού»…
«Όλα έχουν μια τιμή»
Στεναχωριέται που το λέει ο δήμαρχος, αλλά «σήμερα όλα έχουν μια τιμή». Αυτό είπε απευθυνόμενος και πάλι στον Γ. Ρακκά. Ορθώς του απάντησε η Ρία Καλφακάκου γραμματέας του Δημοτικού Συμβουλίου, και δημοτικός σύμβουλος της «Ανοιχτής Πόλης» ότι «Η τιμή, τιμή δεν έχει». Εμείς, για να μην λένε οι Σύμβουλοι της πλειοψηφίας ότι κάνουμε μόνο «στείρα αντιπολίτευση», θα προτείναμε να μπει ως «μότο» κάτω από το επίσημο τουριστικό έμβλημα της πόλης. Ταιριάζει…
Προϋπολογισμός
Θα περνούσε που θα περνούσε ούτως ή άλλως, τουλάχιστον.. . τον συζητήσαμε. Ο λόγος για τον προϋπολογισμό. Η διοίκηση υποστήριξε ότι είναι «Κοινωνικός» και «Αναπτυξιακός», η Λαϊκή Συσπείρωση, οι Γειτονιές σε Δράση, η Ανοιχτή Πόλη, και εμείς υποστηρίξαμε το αντίθετο. Όσο για τον Ματθαιόπουλο, ήρθε αδιάβαστος και το ‘ριξε σε έναν δεκάρικο απευθείας βγαλμένο από τα περιστύλια του κοινοβουλίου.
Εμείς, συγκρατήσαμε την πολύ ουσιαστική παρατήρηση του Γιάννη Δελή: Πλέον, ο Δήμος χρηματοδοτείται περισσότερο από τα δημοτικά τέλη και τα πρόστιμα (δηλαδή από τους πολίτες), παρά από το κράτος, ή την Ε.Ε. Αυτή είναι η λογική του Καλλικράτη, των Μνημονίων, και της Ε.Ε.: Να χρηματοδοτείς έναν δήμο για να εφαρμόζει πολιτικές που τυραννάνε την ζωή σου.
Όσο για τον προϋπολογισμό της διοίκησης, για εμάς, δεν είναι δυνατόν να είναι «κοινωνικός» ένας προϋπολογισμός που δεν θέτει ως πρώτη προτεραιότητά του ρητά και συστηματικά, την αντιμετώπιση της ανεργίας, την αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής, την καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης, την πολιτιστική αναγέννηση της πόλης. Ως προς το «αναπτυξιακός», έχουμε πει δεκάδες φορές (με κίνδυνο να καταντούμε κουραστικοί) ότι η «ανάπτυξη» του Αντώνη Σαμαρά, και η «ανάπτυξη» του Γιάννη Μπουτάρη εκφράζουν οικονομικές στρατηγικές που μας καθηλώνουν ακόμα περισσότερο σε συνθήκες «αποικίας χρέους». Η αναπτυξιακή πολιτική της Διοίκησης συμπυκνώνεται στην απλή εξίσωση: ανάπτυξη= τεχνικά έργα + τουρισμός.
Ο τουρισμός δίχως ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση διογκώνει τα εμπορικά ελλείμματα της χώρας, γιατί λειτουργεί με τα πάντα να είναι εισαγόμενα, καθιστά την ελληνική οικονομία έρμαιο της διεθνούς οικονομικής και πολιτικής συγκυρίας, που καθορίζει εν τέλει το κλίμα για την τουριστική κίνηση: Είδατε τι έπαθαν στην Χαλκιδική φέτος με τα γεγονότα στην Ουκρανία.
Την ίδια στιγμή, δημιουργεί ως επί το πλείστον ανειδίκευτες, άκρως ελαστικές θέσεις εργασίας. Οι ξενοδόχοι ήταν το επιχιειρηματικό λόμπι που πίεσε περισσότερο υπέρ του μνημονίου, συχνά εμφανιζόμενο με αιτήματα για σκληρότερες περικοπές από την ίδια την Τρόικα: Έτσι, ενισχύονται οι χειρότερες εργασιακές σχέσεις, δημιουργώντας περαιτέρω πίεση για την φυγή των νέων ανθρώπων για από την χώρα.
Όσο για τα τεχνικά έργα, έτσι όπως γίνονται στην Ελλάδα δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από σπονδή στην οικονομική βιωσιμότητα των εργολάβων –και βέβαια στην πόλη αυτήν την στιγμή γίνεται ένα μεγάλο παιχνίδι με τις αναπλάσεις που δημιουργεί αξία για τους μεγάλους μεσίτες, και παραδίδει ολόκληρα κομμάτια του ιστορικού κέντρου στην εστίαση και στην διασκέδαση.
Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις
Τι το ‘θελε; Ο Δήμαρχος αναφέρθηκε εκτενώς στις Κοιν. Σεπ., και τα έκανε… μαντάρα. Είπε ότι είναι καπιταλιστικές επιχειρήσεις, και ότι μαθαίνουν στους συντελεστές τους να λειτουργούν «σαν επιχειρηματίες», ενώ μίλησε για την πρόθεσή του να παρακινήσει στην ίδρυση κάποιων κοιν.σεπ. ώστε να συμβάλουν ως «τρίτος παράγων» στην υλοποίηση της δημοτικής πολιτικής, ιδίως του κοινωνικού της σκέλους. Κι όμως, οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις, διέπονται από τρείς απλούς κανόνες που τις διακρίνει από τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, και την θεολογία της νεοφιλελεύθερης επιχειρηματικότητας. Πρώτον, πρέπει να έχουν θέσει ως καταστατικό σκοπό «την επιδίωξη του συλλογικού οφέλους και η εξυπηρέτηση γενικότερων κοινωνικών συμφερόντων». Δεύτερον, θα πρέπει να αποδίδουν προτεραιότητα στα άτομα και την εργασία έναντι του κεφαλαίου. Τρίτον, δεν διανέμουν κέρδη στους εταίρους, αλλά το 5% προορίζεται για το αποθεματικό, το 35% για τους εργαζόμενους, και το υπόλοιπο για την επέκταση νέων θέσεων εργασίας. Τέλος, απ’ ό,τι διαβάζουμε στο νόμο, απαγορεύεται ρητά η συμμετοχή των ΟΤΑ σε αυτήν, μάλλον για να αποτραπούν διάφορα τρυκ έμμεσης αποψίλωσης των δημοτικών υπηρεσιών και παραχώρησή τους σε Κοιν.Σ.επ. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι δυστυχώς ο Δήμαρχος θέλει να χρησιμοποιήσει τις κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις για άλλο σκοπό από αυτόν που προορίζονται, γεγονός που θα συναντήσει αντιδράσεις, προφανώς και την δική μας. Το χειρότερο, όμως, δεν είναι αυτό, είναι ότι με τον τρόπο που τις προβάλει, απειλεί να τις… θάψει. Αν είναι, όμως, να τις χρησιμοποιήσει με τον τρόπο που δηλώνει ότι θα το κάνει, ας τις αφήσει καλύτερα ήσυχες...
Πανεπιστήμιο, Έρευνα, Επιχειρηματικότητα
Τέθηκε πολύ αργά στο δημοτικό συμβούλιο, και δυστυχώς δεν έγινε η συζήτηση που αντιστοιχούσε στην σοβαρότητα του ζητήματος. Ο λόγος για μια ημερίδα πάνω στην γνώση, το πανεπιστήμιο και την επιχειρηματικότητα, που θα γίνει στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου, με την συμμετοχή των μονάδων έρευνας και καινοτομίας του ΑΠΘ και του Πα.Μακ., του Βρετανικού Συμβουλίου και των Σύλλογο Αποφοίτων Βρετανικών Πανεπιστημίων. Δυστυχώς, η κουβέντα μεταξύ πλειοψηφίας και αντιπολίτευσης αναλώθηκε σε μια γενική αντιπαράθεση μεταξύ ‘καπιταλισμού’ και ‘σοσιαλισμού’. Το σημαντικότερο όμως, δεν έχει να κάνει με αυτό, έχει να κάνει με τη συστηματική υφαρπαγή της έρευνας των ελληνικών πανεπιστημίων από τα αντίστοιχα του εξωτερικού, μέσω των ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Έτσι, η ελληνική παραγωγή καταδικάζεται σε τεχνολογικό τέλμα, ενώ ταυτόχρονα, η υφαρπαγή της έρευνας δεν μπορεί παρά να καταλήξει στην υφαρπαγή των ερευνητών. Γιατί ας μην ξεχνάμε, ότι αυτή προηγήθηκε, και εν πολλοίς προετοίμασε το έδαφος για την μεγάλη φυγή των επιστημόνων της περιόδου 2009-2014. Όσο για αυτήν καθ αυτήν την έρευνα στην Ελλάδα, την τελευταία 20ετία, τόσο το κράτος, όσο και το μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο ήταν (και είναι) πολύ αεριτζήδες για να ασχοληθούν με τόσο σοβαρά πράγματα.
Παρέλαση Υπερηφάνειας
Συζητήσαμε σε αυτό το δημοτικό συμβούλιο, τα της «παρέλασης υπερηφάνειας», έπειτα από μια (ως συνήθως, εξεζητημένη) συνέντευξη που έδωσε ο Δήμαρχος σ’ ένα περιοδικό. Η θέση μας, ξεκάθαρη. Τέτοιου είδους εκδηλώσεις υποβιβάζουν τον σεβασμό της διαφορετικότητας σ’ ένα βίντεο κλιπ ηδονισμού, επιδειξιομανίας, και εργαλειοποίησης του ανθρώπινου σώματος, που αποτελούν ύψιστες αξίες του σημερινού γιούνισεξ καπιταλισμού. Υπό το πρόσχημα του «δικαιώματος» προκαλούν για να προκαλούν, καταπατώντας τις πιο θεμελιώδες αρχές κοινωνικής ευπροσηγορίας και σεβασμού των γενικών κανόνων του δημόσιου χώρου –γιατί όπως και να το κάνουμε, άλλοι κανόνες διέπουν την προσωπική ζωή του καθενός μας, και άλλες τον δημόσιο χώρο. Τέλος, σημασία δεν έχει μόνον να υπερασπίζεσαι την διαφορετικότητα, αλλά να μάχεσαι να το κάνεις με ποιότητα –ειδάλλως δίνουμε βάση στον καθένα να εκδηλώνει τον χειρότερό του εαυτό. Τι θέλουμε να πούμε; Μπορείς να υπερασπιστείς την ομοφυλόφιλη ευαισθησία με τον τρόπο του Χατζηδάκι, του Χριστιανόπουλου και του Τσαρούχη, και μπορείς να την διασύρεις με τα εισαγόμενα από την Δύση πανηγύρια του θεάματος τύπου Γιουροβίζιον και Πράιντ. Η δεύτερη περίπτωση είναι που δημιουργεί και τις περισσότερες αντιπαράθεσεις, καθώς είναι προβληματική στην ουσία της, και στον τρόπο που υποβιβάζει εν γένει την ανθρώπινη ύπαρξη, ακόμα κι αν το κάνει επικαλούμενη την διαφορετικότητα. Υπάρχει και κάτι άλλο, βέβαια: Από την εποχή του Μιτεράν, ακόμα, όποιος δηλώνει «σοσιαλδημοκράτης» και αποτυγχάνει να υπερασπιστεί τον βίο της εργαζόμενης πλειοψηφίας, το ρίχνει ως άλλοθι στον πολιτιστικό ψευτο-προοδευτισμό και στα «ατομικά δικαιώματα», μεταβαλλόμενος έτσι σε πολιτισμικό οδοστρωτήρα της ίδιας της παγκοσμιοποίησης.
«Αφιπεύσατε!»
Μια ερώτηση τόλμησε να απευθύνει το σώμα στον εντεταλμένο δημοτικό σύμβουλο για τον τουρισμό Σπ. Πέγκα, σχετικά με το περιεχόμενο 2 σποτ τουριστικής προβολής της πόλης, και εκείνος απάντησε σαν τον… Σόιμπλε! Ότι ο δήμαρχος του έδωσε την πολιτική εντολή, και ότι λίγο ως πολύ αποφασίζει και εκτελεί, και ότι θα μας δείξει το βίντεο όταν αυτό ολοκληρωθεί. Ψηφίσαμε λευκό, ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, επειδή δεν θέλουμε να δείξουμε την εμπιστοσύνη μας σε κάποιον που δίνει τέτοια δείγματα αλαζονείας από τόσο νωρίς. Πετάχτηκε ο κ. Αρβανίτης, δημοτικός σύμβουλος της πλειοψηφίας, να μας πει ότι «θα μείνουμε στην ιστορία» επειδή τοποθετηθήκαμε με λευκό στην πρόταση παραγωγής 2 τουριστικών σποτ κόστους… 7.000€. Ενοχλήθηκε φαίνεται, γιατί αρνούμαστε να γίνουμε κι εμείς πειθήνιοι κωπηλάτες της τουριστικής επικοινωνιακής γαλέρας του Δήμου. Ας είναι, γι’ αυτό είμαστε εκεί, για να ενοχλούμε, και όχι για να κάνουμε πλακίτσες μεταξύ μας στα φουαγιέ.
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ "ΜΕΝΟΥΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ"
