του Γιώργου Ροδάκογλου
Η Ελλάδα απολαμβάνει τους τελευταίους μήνες παγκόσμια προβολή και μάλιστα χωρίς καμία απολύτως....
διαφημιστική καμπάνια που θα στοίχιζε εκατομμύρια. Η ανασκαφή της Αμφίπολης μέσα από μια πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα, διαδικασία ενημέρωσης, μας έδωσε την ευκαιρία να εκτιναχθούμε επικοινωνιακά στα ύψη, όσο ποτέ άλλοτε.
Ωστόσο όμως υπάρχουν ορισμένοι που κατηγορούν τον πρωθυπουργό για πολιτική εκμετάλλευση και μας ανοίγουν ένα πεδίο προβληματισμού .Και αναρωτιέμαι, τι είναι τελικά αυτό που ενοχλεί τόσο πολύ;
Ίσως πρέπει να υποθέσω ότι μάλλον η επίσκεψη του στο λόφο Καστά έβλαψε την Ελλάδα και για το λόγο αυτό βρίσκεται στο στόχαστρο αυστηρής κριτικής .
Αν επιχειρήσουμε όμως να αιτιολογήσουμε αυτή την υπόθεση θα διαπιστώσουμε ότι πέφτει στο κενό. Διαπιστώνουμε λοιπόν το ακριβώς αντίθετο. Όχι μόνο δεν έβλαψε την Ελλάδα αλλά δημιούργησε εκείνα τα δεδομένα που την πρόβαλαν Διεθνώς.
Δεν μπορώ λοιπόν να κατανοήσω τη λογική όσων υποστηρίζουν ότι ο πρωθυπουργός της χώρας πρέπει να στερείται του δικαιώματος να δείχνει έμπρακτα τον ενδιαφέρον του για τον πολιτισμό.
Στην περίπτωση που υιοθετήσουμε αυτή την λογική θα πρέπει να σκεφτούμε για ποιον τα λέμε όλα αυτά; Για τον Αντώνη Σαμαρά...! Ξεφυλλίζοντας λίγο την πολιτική του διαδρομή αντιλαμβανόμαστε πολύ εύκολα το έντονο πάθος του για την ιστορία .
Θεωρείται λοιπόν απόλυτα λογικό να έχει και εκείνος την ίδια αγωνία για την εξέλιξη των ανασκαφών όπως όλοι. Με δεδομένο όμως ότι οι πολιτικοί του αντίπαλοι βρίσκονται σε επικοινωνιακό αδιέξοδο , επιχειρούν να εμφανίσουν την ανασκαφή στο λόφο Καστά ως μέρος ενός πολιτικού παιχνιδιού. της κυβέρνησης. Έτσι επιδίδονται σ ένα αγώνα συνομωσιολογίας κάτι όμως που αφήνει παγερά αδιάφορους όλους τους 'Ελληνες.
