Δεκαπενταύγουστο μπροστά μας όλο και βοηθάει την ελπίδα μας η προσευχή μας στη Μεγαλόχαρη. Πέρα όμως από την πανήγυρη της Κοιμήσεώς της, δυστυχώς, ανάμεσά μας κυκλοφορούν και πολλοί «κοιμισμένοι» που είναι για τα πανηγύρια! Γι' αυτούς αλλά και για όλους μας καλό είναι να θυμηθούμε μερικές πικρές, καυτές αλήθειες.
Εδώ και 40 χρόνια ζούμε με το 1 τρισ. ευρώ που μας έδωσε η Ευρωπαϊκή Ενωση ως πόρους για οικονομική και περιφερειακή ανάπτυξη, χώρια τα περί τα 300 δισ. ευρώ δανεικά της περιόδου 2009-14. Συνεχίζουμε να δανειζόμαστε νέα χρήματα για να αποπληρώσουμε τα προηγούμενα δάνεια. Για να βγούμε από τον φαύλο κύκλο θα πρέπει κάποτε να δημιουργήσουμε αυτοδύναμη οικονομία. Μόνο με πραγματική παραγωγή περιορίζονται οι εισαγωγές, αυξάνονται οι εξαγωγές, έρχεται οικονομική ανάπτυξη και σταματάμε να ζούμε με δανεικά.
Πώς να δημιουργηθεί όμως αυτοδύναμη οικονομία, όταν ο συσχετισμός των τομέων της οικονομίας στη χώρα μας έχει ως εξής: 82,8% τριτογενής τομέας (υπηρεσίες, εμπόριο, τουρισμός), 13,4% δευτερογενής (μεταποίηση, κατασκευές) και 3,8% πρωτογενής (γεωργία, κτηνοτροφία). Αυτός ο συσχετισμός θα πρέπει να αλλάξει με μείωση του τριτογενούς τομέα και αύξηση των δύο άλλων. Διαφορετικά δεν μπορούμε να μιλάμε για αυτοδύναμη οικονομία. Κοντολογίς πρέπει να κάνουμε και κάποια σοβαρή, πραγματική δουλειά κάποια στιγμή.
Ας δούμε τώρα και πού έχει οδηγήσει την κοινωνική συγκρότηση της πατρίδας μας αυτός ο συσχετισμός: έχουμε μια ολιγαρχία του 1%, που κατέχει το 56,1% του συνολικού πλούτου, μια ευρύτερη ολιγαρχία του 10% που κατέχει το 87% του πλούτου, ενώ το υπόλοιπο 90% των Ελλήνων κατέχει μόνο το 13% του πλούτου.
Κύριο μέλημα κάθε κυβέρνησης, πολλώ δε μάλλον αριστερής, θα 'πρεπε να ήταν η αφαίρεση όλων εκείνων των εμποδίων που διατηρούν αυτήν την ολιγαρχία κλειστή και η διάρρηξη όλων των δεσμών διαπλοκής, που της επιτρέπουν να κερδίζει όχι μέσω μιας παραγωγικής διαδικασίας αλλά λυμαινόμενη το δημόσιο χρήμα. Σκοπός θα ήταν να επιτραπεί και σε άλλους συμπολίτες μας να αναπτύξουν σοβαρή επιχειρηματικότητα με στόχο τη βελτίωση της οικονομικής και κοινωνικής τους θέσης.
Τι γίνεται αντ' αυτών; Ρημάζει ο τόπος! Στη Βουλγαρία συνωστίζονται ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις για μετανάστευση. Στην Κύπρο ανοίγουν το ένα μετά το άλλο ναυτιλιακά γραφεία. Από τη Σερβία ως την Κριμαία Ελληνες επιχειρηματίες ψάχνονται για μεταφορά. Καθώς τα παραγωγικότερα μυαλά και χέρια φεύγουν από τη χώρα, η τριτοκοσμική φτωχοποίηση θα ακολουθήσει με μαθηματική ακρίβεια. Ο Αύγουστος είναι ο πρώτος «μαύρος» μήνας μιας ορατής και ανεπανόρθωτης κρίσης στην παραγωγή, στις εξαγωγές και στην κατανάλωση. Το φθινόπωρο θα έχουμε την έκρηξη που θα προέλθει από τη γενίκευση της στάσης πληρωμών λόγω αδυναμίας όλων μας να ανταποκριθούμε στο μπαράζ φόρων που μας περιμένει.
Πόσο όλα αυτά δείχνουν να απασχολούν κυβερνώντες και αντιπολιτευομένους; Πώς μπορούν να μιλούν για οτιδήποτε άλλο τούτων δεδομένων; Πώς ησυχάζουν μ' αυτά που δεν έρχονται αλλά είναι ήδη εδώ; Μα είναι οι κατεξοχήν «κοιμισμένοι» για τα πανηγύρια!
Γιώργος Κ. Στράτος
%20(3).jpg)
