Τέτοια ώρα τα λόγια δεν έχουν καμία αξία παρά μόνο οι πράξεις. Το παιχνίδι που ορίζει τη μοίρα της Εθνικής σε αυτό το Ευρωμπάσκετ είναι ακριβώς μπροστά της. Η Ισπανία είναι το τελευταίο της εμπόδιο πριν μπει για τα καλά στο μονοπάτι της δόξας και ταυτόχρονα αυτή που απειλεί να γκρεμίσει τα όνειρα που κάνει ένα ολόκληρο έθνος για την επίσημη αγαπημένη του.
Ουδείς υποτιμά την Ισπανία. Όμως δεν είναι αλαζονικό να ισχυριστεί κανείς πως για μια φορά η Ελλάδα είναι αυτή που θεωρητικά έχει τον πρώτο λόγο και βάσει εικόνας μέχρι τώρα μοιάζει να εξαρτάται από την ίδια η έκβαση του αγώνα. Κάτι που φυσικά δεν της εξασφαλίζει τίποτα…
Ασφαλώς οι Έλληνες διεθνείς είναι μεγάλα παιδιά. Και δεν χρειάζονται καμία οδηγία πέρα από αυτές των προπονητών τους. Δύο τομείς, ωστόσο, φαίνεται πως θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο, ενδεχομένως και να καθορίσουν το παιχνίδι.
Ο πρώτος λέγεται αντιμετώπιση του Πάου Γκασόλ. Η εξουδετέρωσή του είναι πρακτικά αδύνατη. Ο περιορισμός της ζημιάς που μπορεί να προκαλέσει, ωστόσο, είναι απόλυτα εφικτός. Το πλάνο είναι σαφές: ο σταρ των Μπουλς θα πρέπει να… ματώσει. Η Εθνική καλείται να κάνει τον υπ’ αριθμόν ένα ισπανικό κίνδυνο να μοχθήσει περισσότερο. Να τον «δείρει» με άμυνα στα όρια του φάουλ (ενίοτε κι ακόμη παραπέρα), καθώς ως γνωστόν ο 35χρονος άσος έχει χίλια καλά, αλλά απέναντι σε σκληροτράχηλους αντιπάλους «μασάει», εξ ου και το υπερβολικό ως ιερόσυλο «Ga-soft» που τον συνόδευε μέχρι πριν μερικά χρόνια. Η φθορά του ημι-τραυματία Πάου δεν περιορίζεται στην άμυνα, αλλά πρέπει να έρθει και από την επίθεση. Οι διεθνείς πρέπει να επιτεθούν στις συνήθως αργές αντιδράσεις του στην άμυνα και να εκμεταλλευτούν τα πικ εν ρολ, αλλά και τη συνήθειά του να εξοικονομεί στα μετόπισθεν δυνάμεις και ενέργεια για το επιθετικό του κομμάτι. Χωρίς τον καλό Γκασόλ (κι αφού ο Μαρκ κάνει… διακοπές) κι ελλείψει αξιόπιστης λύσης πίσω του, η μισή δουλειά θα έχει γίνει.
Το δεύτερο στοιχείο είναι πνευματικής φύσεως. Οι διεθνείς γνωρίζουν καλά να αντιμετωπίζουν την πίεση. Έχουν παίξει όλοι τους σε κρίσιμα παιχνίδια, τελικούς, ημιτελικούς και play offs. Ακόμη και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο που δεν διαθέτει τέτοια αθλητική εμπειρία έχει ατσαλωθεί μέσα από πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες και καταστάσεις, αυτές της ζωής του μέχρι να γίνει αστέρι του ΝΒΑ. Όμως αν η διαχείριση του όποιου άγχους δεν προκαλεί ανησυχία για μια ομάδα με τέτοια εμπειρία, αυτή των νεύρων είναι ένα ζήτημα. Οι Ισπανοί είναι δεδομένο πως θα προσπαθήσουν να πειράξουν το «μυαλό» της Εθνικής. Ένας τρόπος να σταματήσεις μια καλοκουρδισμένη μηχανή, όπως μοιάζει η ελληνική ομάδα, είναι κι αυτός. Μα με το προσφιλές τους «θέατρο», μα με trash talking, μα με χτυπήματα κάτω από τη μέση, μα με διαρκή μουρμούρα στους διαιτητές… Πρόκειται για όπλα που επιστρατεύονται τακτικά από την ισπανική σχολή. Οι διεθνείς δεν πρέπει να μασήσουν. Τέτοιες συμπεριφορές πρέπει απλώς να τους παθιάζουν περισσότερο, όχι να τους αποδιοργανώνουν, μήτε να τους βγάζουν εκτός πλάνου.
Η Εθνική δεν χρειάζεται τέτοια μέσα για να νικήσει. Μοιάζει καλύτερη και απλώς πρέπει να το αποδείξει. Τώρα είναι η ώρα!
.png)
