"Λαχταρώ κάθε βράδυ να παίζω "Μακμπέθ"

Λίγο μετά την πρόβα, περιμένω να συναντήσω έναν "κουρασμένο" ηθοποιό. Κατάκοπο από τις πολύωρες πρόβες. Τουναντίον, εκείνος που φέτος κολυμπά στα πιο βαθιά νερά της υποκριτικής, έρχεται στο ραντεβού μας, λαμπερός, διαυγής, με σπινθηροβόλο βλέμμα, λαχταρώντας να μοιραστεί μαζί μου το όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Τη χαρά του να απαρνιέσαι για λίγο το Λονδίνο και να επιστρέφεις στην πατρίδα σου, τιμώντας το κλασσικό ρεπερτόριο. Ο Κωνσταντίνος Καβακιώτης, σε μια από τις σημαντικότερες περιόδους της ζωής του, στο rejected....

συνέντευξη | γιώργος παπανικολάου */* φωτογραφίες | τάσος θώμογλου */* επιμέλεια | ιάκωβος καγκελίδης + αλέξανδρος κόγκας

rejected: "Αρνητικός" ήρωας είναι ο "Μακμπέθ". Μέσα από ένα σκοτεινό πένθος που φέρει, μπαίνει σε μια διαδικασία άκρατης βίας. Η βία μέσα από το πένθος προσεγγίζεται εύκολα;

Κ.Κ.: Το πένθος που ανέφερες είναι η λέξη- κλειδί. Ο "Μακμπέθ" πενθεί τον καλό του χαρακτήρα. Πενθεί τον γενναίο πολεμιστή, τον "πρώτο" που δεν φοβόταν να ριχτεί στη μάχη. Όπως λέει και ο Σαίξπηρ, "με μια κοψιά, έκοβε τους εχθρούς στα δύο". Ήταν θαρραλέος, αγωνιστής και αγαπητός. Ο βασιλιάς του έδωσε τον τίτλο διαδοχής, δίχως την ίδια την πριγκιπική διαδοχή. Και βέβαια, το πένθος γίνεται βία, σε αυτόν τον χαρακτήρα και σίγουρα δεν είναι κάτι εύκολο. Παρόλα αυτά, δεν πιστεύω σε "αρνητικούς" ήρωες ή "κακούς" του έργου. Ο ίδιος ο "Μακμπέθ" δεν πιστεύει ότι είναι κακός. Απλά, νομίζει πως οι άλλοι καιροφυλαχτούν για την εξουσία, από τη στιγμή που σκοτώνει τον βασιλιά. Έτσι και αρχίζει τις ραδιουργίες, σκοτώνοντας έως και τον αδελφικό του φίλο. Ο "Μακμπέθ" αισθάνεται πως είναι ο ίδιος καλός. Αυτό συμβαίνει και στον "Ριχάρδο" και στον "Ιάγο". Είναι μεγάλη παγίδα να ενσαρκώσεις τον "κακό", αισθανόμενος ότι είσαι. Ο "Ιάγος" θεωρεί πως είναι καλύτερος από τον "Οθέλλο".

rejected: Σε τι δεν συγχωρείς τον "Μακμπέθ";

Κ.Κ.: Τον συγχωρώ σε όλα. Δεν μπορώ να διαφωνήσω με τον χαρακτήρα, αλλιώς δεν θα τον πιστέψω.

rejected: Πώς ξεκινάς να υποδυθείς έναν τόσο σημαντικό θεατρικό ρόλο-όνειρο ζωής σαν τον "Μακμπέθ";

Κ.Κ.: Καταρχάς, με τη βοήθεια της Αναστασίας Ρεβή, που σκηνοθέτησε την παράσταση. Είναι μια καλλιτέχνης που με εμπνέει, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, μέσα από την συνεργασία που έχουμε. Έχει πιστέψει σε μένα και είναι ο λόγος που βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, παίζοντας αυτόν τον "τεράστιο" χαρακτήρα. Από εκεί και πέρα, για μένα ο ηθοποιός είναι ένας ντετέκτιβ. Πρέπει να ψάξεις τα πάντα, για τον χαρακτήρα. Όχι μόνο τι του αρέσει και τι όχι, πού δυσκολεύεται και ποια είναι η από πίσω ιστορία..... Αλλά και από πού εμπνεύστηκε ο Σαίξπηρ γι' αυτόν τον ρόλο... ποια είναι η σχέση του, ουσιαστικά, με την "Λαίδη". Αν έχεις τη δυνατότητα να ανατρέξεις στην αρχή του νήματος, να βρεις τι είχε στο μυαλό του ο συγγραφέας, θαρρώ, κάνεις μια καλή αρχή, για να βρεις τα περισσότερα "χρώματα" του ήρωά σου. Τα περισσότερα, γιατί όλα τα "χρώματα" είναι δύσκολο στο σύνολο να τα ανακαλύψεις. Ο Πίτερ Χολ έλεγε πως "δεν μπορείς να ξεπεράσεις τον ίδιο τον Σαίξπηρ, ποτέ". Αλλά, στο μέτρο του δυνατού, να προσεγγίσεις τον χαρακτήρα και μέσα από τα μέρη στα οποία είχε βρεθεί. Είχα την τύχη να ανέβω στη Σκωτία, να περπατήσω στον περιβάλλοντα χώρο που αναφέρει το έργο, να γευτώ "αρώματα και θερμοκρασίες".

Η προσωπική αλήθεια είναι το "πάτημα" για να προχωρήσεις.

rejected: Ποια είναι η πρώτη παγίδα που πρέπει να αποφύγεις, ερμηνεύοντας "Μακμπέθ";

Κ.Κ.: Η μεγαλύτερη παγίδα είναι να δεις ποιοι έχουν κάνει τον Μακμπέθ. Αν σκεφτείς το μέγεθος των σπουδαίων ηθοποιών που ενσάρκωσαν αυτόν τον ήρωα και αναρωτηθείς "τώρα πώς το κάνω εγώ", έχεις ήδη πέσει στη παγίδα. Δεν με ενδιαφέρει η προσέγγιση, όπως την έκαναν αυτά τα ιερά τέρατα. Αλλά, η καθαρά προσωπική μου αλήθεια. Αυτή δίνει το ξεχωριστό, σε ένα ανέβασμα. Αυτή η προσωπική αλήθεια είναι το "πάτημα" για να προχωρήσεις.

"Στον "Μακμπέθ" υπάρχουν πολλαπλές θεολογικές αναφορές που προσεγγίζει ιδανικά ο Σαiξπηρ"

rejected: Έχεις πτυχίο Θεολογίας και έχεις ασχοληθεί ενεργά με τον αθλητισμό και ειδικά με το χάντμπολ. Ποια στοιχεία από αυτές τις "εμπειρίες" σε οδήγησαν στην υποκριτική και ποιες εξ αυτών έκανες χρήση, επάνω στο ρόλο σου;

Κ.Κ.: αθλητισμός ήταν ένα μεγάλο σχολείο, όντας ασχολούμενος με πρωταθλητισμό στο χάντμπολ. Αρχικά, στον Γ.Α.Σ. Κιλκίς, και έπειτα στον ΑΡΗ Θεσσαλονίκης. Ποτέ δεν μπορείς να υπάρξεις σε μια θεατρική ομάδα, δίχως να είσαι team player. Οφείλεις να είσαι ομαδικός και να συναγωνίζεσαι στο θέατρο με τους συναδέλφους σου, για τον επιθυμητό σκοπό. "Τη νίκη μιας ομάδας". Πάνω στο σανίδι. Ναι-ναι.... για την ίδια νίκη που παλεύεις και στο παρκέ ενός αγώνα. Οφείλεις να έχεις το "ευ αγωνίζεσθαι", το ήθος του αθλητισμού. Καθότι, οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ένας μοναδικός οδηγός για ομάδες ηθοποιών. Αν δεν το είχα αυτό, θα ήμουν ένας άλλος στο θέατρο. Έπειτα, προέκυψε η Θεολογία στη ζωή μου, ακολουθώντας τις δέσμες -δίχως να είναι πρώτη μου επιλογή η εν λόγω σχολή- αλλά την αγάπησα, διότι είναι καθαρά φιλοσοφική σχολή. Στον "Μακμπέθ" υπάρχουν πολλαπλές θεολογικές αναφορές που προσεγγίζει ιδανικά ο Σαiξπηρ. Πώς να μην είναι ένα καλό εφαλτήριο για ερμηνεία, ακόμα και αυτή η σπουδή; Ο "Μακμπέθ" σκοτώνει τον θεό -τον βασιλιά του. Και έτσι ξεκινά η προσωπική του πτώση. "Άκουσα τις προσευχές, ενώ σκότωνα τον βασιλιά Ντάνκαν, αλλά δεν μπόρεσα να πω το αμήν. Είχα τόση ανάγκη για ευλογία, μα δεν μπόρεσα να προφέρω το αμήν." Ο "Μακμπέθ" σκοτώνοντας τον βασιλιά φεύγει από τον οίκο του Θεού. Είναι αμαρτωλός. "Εν τω Άδη, ουκ εστί μετάνοια".... Όλα αυτά μπλέκονται στο νου και τη καρδιά μου και χαίρομαι που τα είχα για εφόδια, διότι με βοήθησαν, για να καταλάβω λίγο περισσότερο τον "Μακμπέθ".

rejected: Τούτη τη φορά, στη συνεργασία σου με την Αναστασία Ρεβή, τι εκτίμησες περισσότερο;

Κ.Κ.: Η "σχέση" μας με την Αναστασία ξεκίνησε στο Λονδίνο, όπου με είδε σε μία παράσταση. Ο πρώτος μου ρόλος ήταν στον χορό της "Αντιγόνης". Γνωριστήκαμε, συνεργαστήκαμε και ολοένα περισσότερο εμπιστευόταν ο ένας τον άλλον. Αυτό που είναι μοναδικό, στον τρόπο που δουλεύει η Αναστασία Ρεβή, είναι πως αγαπάει τους ηθοποιούς της. Θεωρώ -και το λέω πολύ σεμνά- πως με τούτη εδώ τη σκηνοθεσία της, το κοινό της Θεσσαλονίκης θα απολαύσει μια επική παραγωγή. Με κινηματογραφικές εικόνες και ένα επιτελείο συντελεστών που έφερε από το Λονδίνο, αγαπημένων συνεργατών της, να προσφέρουν τα μέγιστα στο ανέβασμα αυτής της παράστασης.

""Είναι μεγάλη τιμή να εισέρχομαι πλέον στο Κρατικό, μετά από 23 χρόνια και να παίζω "Μακμπέθ"""

rejected: Είναι αγχωτικό το εγχείρημα να παίζεις "Μακμπέθ" στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος;

Κ.Κ.: Υπάρχει πάντα ένα άγχος -μη λέμε ψέματα! Θυμάμαι πάντα, ως μαθητής Γυμνασίου, στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, πριν 23 χρόνια, να έρχομαι να βλέπω τα "Κόκκινα Παπούτσια". Ήταν τότε που μαγεύτηκα και άρχισα να θέλω να μπω στο "σύμπαν" της υποκριτικής. Είναι μεγάλη τιμή να εισέρχομαι πλέον στο Κρατικό, μετά από 23 χρόνια και να παίζω "Μακμπέθ". Είμαι βαθύτατα συγκινημένος και αυτό μου δίνει μόνο δύναμη να θέλω να βγω στη σκηνή.

rejected: Έχουμε πόλεμο και δεν το λέμε στις μέρες μας. Σαν αυτόν, στο έργο του Σαίξπηρ. Από πού μπορούμε να αντλήσουμε δύναμη;

Κ.Κ.: Πιστεύω στο Θεό. Εκεί ψάχνω πάντα να βρίσκω αποκούμπι. Αλλά, νομίζω πως ο Σαίξπηρ έγραψε ένα βαθύτατα πολιτικό έργο για τη ματαιοδοξία της εξουσίας. Αυτόν τον "εσωτερικό μας πόλεμο" που ξεκινά και δεν τελειώνει ποτέ.

rejected: Τα όρια της ανδρείας όταν ξεπερνιούνται, ο νους σαλεύει, σύμφωνα με το έργο του Σαιξπηρ. Υπάρχει στην καθημερινότητά μας αυτό το στοιχείο-καθρέπτης του "Μακμπέθ";

Κ.Κ.: Ναι. Ειδικά στις εποχές που η Ελλάδα ζει, οι κάτοικοί της ψάχνουν ένα περίσσευμα θάρρους να παλέψουν. Να αντισταθούν. Το μυαλό μπορεί και να ξεφεύγει. Πρέπει να αντιστεκόμαστε. Ακόμη και οι ηθοποιοί του Κρατικού, όντας απλήρωτοι, είναι "ήρωες", με μια Πολιτεία να έχει γυρίσει την πλάτη τη, στον Πολιτισμό. Το επάγγελμα του ηθοποιού στην Ελλάδα τείνει να αντιμετωπίζεται ως... χόμπι!

"Ποθώ να συναντώ αυτόν τον χαρακτήρα κάθε βράδυ. Να του δίνω την ψυχή μου, καθημερινά."

rejected: Ποια χαρά προσμένεις να σου δίνει ο ήρωάς σου, κάθε βράδυ, λίγο πριν τα μεσάνυχτα που θα τελειώνει η παράσταση;

Κ.Κ.: Θέλω κάθε βράδυ στην παράσταση "να συναντιέμαι" με τον ρόλο. Ποθώ να συναντώ αυτόν τον χαρακτήρα κάθε βράδυ. Λαχταρώ να του δίνω την ψυχή μου, καθημερινά.

rejected: Ποια φράση του έργου σου τριβελίζει το νου και την καρδιά, λίγο περισσότερο, τελευταία;

Κ.Κ.: Όταν ξεκινάει το "δράμα" του "Μακμπέθ" στο ταξίδι της παράνοιας, από όταν σφάζει τον βασιλιά και λέει το "sleep no more". "Όχι άλλον ύπνο". Την ίδια στιγμή που συντελείται ένα τέλος, ο Σαίξπηρ γράφει πως "κάποιος γέλασε στον ύπνο του". Και ταυτόχρονα ακούει το "Όχι άλλον ύπνο"... Από εκείνη την στιγμή και έπειτα ο "Μακμπέθ" δεν ξανακοιμάται. Το αδάμαστο του νου που χάνεται, έχει μόλις ξεκινήσει...

Δείτε εδώ το φωτογραφικό αφιέρωμα του rejected στην παράσταση

INFO Παράστασης.

«ΜΑΚΜΠΕΘ» 
Μετάφραση: Δημήτρης Δημητριάδης 
Σκηνοθεσία: Αναστασία Ρεβή 
Σκηνικά-κοστούμια: Μάιρα Βαζαίου 
Μουσική: ''Δαιμονία Νύμφη'' [Εύη Στεργίου, Σπύρος Γιασαφάκης] 
Video Art-φωτισμοί: Γιάννης Κατσαρής 
Βοηθός σκηνοθέτη, σκηνογράφου, ενδυματολόγου: Εύα Κωνσταντινίδου 
Β’ Βοηθός ενδυματολόγου: Αλέξανδρος Τωμαδάκης 
Βοηθός Video Art: Jean Wong 
Οργάνωση παραγωγής: Αθανασία Ανδρώνη 

Παίζουν με αλφαβητική σειρά: 
Μάνος Γαλανής (Λέννοξ, Δολοφόνος), Γιάννης Γκρέζιος (Ρος), Βασίλης Ισσόπουλος (Μάλκομ, Δολοφόνος), Κωνσταντίνος Καβακιώτης (Μακμπέθ), 
Νίκος Καπέλιος (Μακντάφ), Άννα-Μαρία Κεφάλα (Μάγισσα, Κυρία του παλατιού), Γιάννης Καραμφίλης (Μπάνκο), Μαρία-Ελισάβετ Κοτίνη (Μάγισσα, Κυρία του παλατιού), 
Κωνσταντίνος Λιάρoς (Ντοναλμπέιν, Δολοφόνος, Κέθνες), Αντώνης Μιχαλόπουλος (Λοχίας, Φλίανς, Σερβιτόρος, Μέντεθ, Αγγελιοφόρος), Μαριάννα Πουρέγκα (Μάγισσα, Κυρία του παλατιού), 
Εύη Σαρμή (Λαίδη Μακντάφ, Εκάτη, Σέιτον), Βασίλης Σπυρόπουλος (Βασιλιάς Ντάνκαν), Πολυξένη Σπυροπούλου (Λαίδη Μακμπέθ), Γιάννης Χαρίσης (Θυρωρός, Γέροντας γιατρός), 
Μαρία Χριστοφίδου (Μάγισσα, Κυρία των τιμών). Συμμετέχει επίσης ο Αλέξανδρος Τωμαδάκης

συνέντευξη | γιώργος παπανικολάου
φωτογραφίες | τάσος θώμογλου 
επιμέλεια | αλέξανδρος κόγκας + ιάκωβος καγκελίδης