H Eλλάδα όσο περνά ο καιρός είναι μια σκέτη απογοήτευση. Οι Ελληνες είμαστε μια σκέτη απογοήτευση. Απουσιάζει τόσο πολύ η κοινή λογική από τη σκέψη μας, ώστε αναρωτιέμαι καμιά φορά αν έχει νόημα να επιχειρηματολογείς, να θέτεις προβληματισμούς, να θες να πας τη συζήτηση πιο κάτω. Δεν θα ασχοληθώ σήμερα με την κρίση πανικού που έχει καταλάβει μια κυβέρνηση και έναν λαό 11.000.000, που καλείται σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης (γειτνίαση με το θέατρο του πολέμου) να συντηρήσει στο έδαφός του 100.000 ανέστιους, το 1% του πληθυσμού και αν. Ούτε θα σταθώ στο ρεσιτάλ κεκαλυμμένου ρατσισμού, στο οποίο επιδίδονται οι διαπλεκόμενες εφημερίδες της «προοδευτικής Κεντροαριστεράς». Βγάζουν μάτια αυτά. Στους καιρούς της αυτοπεποίθησης ενσωματώσαμε 1.000.000 κόσμο -μετανάστες- και τον βάλαμε να δουλεύει για μας, γιατί μέσα μας ξέραμε καλά πως ισχύει η ρήση του ιστορικού Νικόλαου Σβορώνου για την «αφομοιωτική δύναμη του Ελληνισμού». Απεδείχθη αυτό.
Θα θίξω σήμερα ένα ζήτημα που υπάρχει στη δημόσια ατζέντα πολύ πριν από το Προσφυγικό, απασχολεί και θα το βρούμε ξανά μπροστά μας. Αναφέρομαι στην ίδρυση του Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, τη λειτουργία του οποίου πολεμούν μητροπολίτες και θρησκευτικά έντυπα. Το τμήμα αυτό ιδρύεται από την ελληνική Πολιτεία προκειμένου οι ιεροδάσκαλοι των μειονοτικών σχολείων της Θράκης να είναι τέκνα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.
Στο παρελθόν και πριν από τη λειτουργία της σχολής σπούδαζαν σε χώρες της Μέσης Ανατολής, έρχονταν σε επαφή με εξτρεμιστικές ισλαμικές οργανώσεις και επέστρεφαν στην Ελλάδα να διδάξουν το Κοράνι ως Ταλιμπάν. Αυτό σταματά. Σταματά και ενοχλεί τόσο πολύ τους Τούρκους, που θέλουν τους ιεροδιδασκάλους φερέφωνά τους στη Θράκη, ώστε ο ψευτομουφτής Μετέ, ενοχλημένος από την εξέλιξη, έφτασε να ισχυριστεί σε κήρυγμα (30/1/2016) το εξής καταπληκτικό: Το Τμήμα Ισλαμικών Σπουδών του ελληνικού Αριστοτελείου «θα βγάζει μέλη της Αλ Κάιντα»!
Αντί λοιπόν να μας προβληματίζει γιατί ο άνθρωπος των Τούρκων πανικοβάλλεται από μια πρωτοβουλία η οποία έχει στόχο να περιορίσει την εξουσία που έχει σφετεριστεί, εμείς συνεχίζουμε τον χαβά μας μέσα από περιθωριακά έντυπα κατά του τμήματος. Αντιλαμβάνομαι βεβαίως πως αν σκεπτόμαστε με ορολογία όχλου, ό,τι έχει σχέση με το Ισλάμ απωθεί. Σεβαστό, υπό τις παρούσες συνθήκες.
Αντιλαμβάνομαι, επίσης, ότι ο φόβος έχει φωλιάσει τόσο στις ψυχές μας, που αδυνατούμε να κατανοήσουμε ποιοι λόγοι εθνικής ασφαλείας επιβάλλουν τέτοιες λύσεις. Πρέπει, όμως, να καταλάβουμε ότι ο πατριωτισμός του άμβωνος δεν έχει πάντα δίκιο. Υπάρχει και πιο δύσκολος πατριωτισμός που περνά από ριζοσπαστικές λύσεις. Για όσους θέλουν να τον ακολουθήσουν, φυσικά.
Μανώλης Κοττάκης
