την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και ειδικότερα στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα.
Του Κώστα Στούπα
Κανένας μνημονιακός πρωθυπουργός απ’ όσους προηγήθηκαν δεν έχαιρε τέτοιας υποστήριξης εκ μέρους των δανειστών παρά το γεγονός πως οι κ.κ. Παπανδρέου, Παπαδήμος και Σαμαράς σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής από το έλλειμμα το οποίο ξεπερνούσε το 15% του ΑΕΠ το 2009 στο οριακό πλεόνασμα του 2013-14.
Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης μάλιστα προχθές συνέστησε στον Ευρωπαίο Επίτροπο κ. Μοσκοβισί "να είναι πιο προσεκτικός κατά τις δημόσιες τοποθετήσεις του, σεβόμενος τις θυσίες που έχουν υποστεί οι Έλληνες, πόσο μάλλον τις εντελώς αχρείαστες που επιβλήθηκαν στους πολίτες τα τελευταία τρία χρόνια, αλλά και εκείνες που δυστυχώς έχει υπογράψει η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου για το προσεχές διάστημα”.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν από τη στάση αυτή είναι ποικίλα. Μερικά από αυτά είναι τα εξής: Τελειώσαν τα μνημόνια, η Ελλάδα επιστρέφει στον ενάρετο οικονομικό κύκλο, γιατί ο Τσίπρας αν τελικά πέτυχε, τα κατάφερε εκεί που απέτυχαν οι άλλοι κλπ;
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά ξεκινώντας από τα εύκολα...
α) Ολοκληρώθηκε με επιτυχία το τρίτο μνημόνιο και ορθά πανηγυρίζουν κυβέρνηση και Ευρωπαίοι;
Απάντηση: Είναι προφανές πως όχι. Ένα μνημόνιο τελειώνει όταν παύουν να επιβάλλονται νέα μέτρα. Η κυβέρνηση έχει ψηφίσει μείωση των συντάξεων για το 2019, μείωση του αφορολόγητου για το 2020, πλεόνασμα 3,5% μέχρι το 2023 και πλεόνασμα 2% μέχρι το 2060.
Η μοναδική επιτυχία αυτών των ετών ήταν η επίτευξη δημοσιονομικού πλεονάσματος το οποίο όμως δεν συνοδεύεται από την αντίστοιχη ανάπτυξη της οικονομίας. Μεγάλο πλεόνασμα χωρίς αντίστοιχη ανάπτυξη μοιάζει με ένα πολυκατάστημα που αυξάνει τις πωλήσεις γιατί ξεπουλάει χωρίς να αναπληρώνει τις αποθήκες με νέο εμπόρευμα.
Για κάποιο χρονικό διάστημα στο ταμείο μπαίνουν χρήματα αλλά κάποιο πρωί ξαφνικά το κατάστημα θα αναγκαστεί να κατεβάσει ρολά...
Στην επίτευξη των δημοσιονομικών πλεονασμάτων αλλά και στο θετικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών τα τελευταία τρία χρόνια έχουν συμβάλει σημαντικά η πτώση της τιμής του πετρελαίου, η αύξηση της τουριστικής κίνησης και η αύξηση των εξαγωγών. Τα δυο τελευταία αποδίδονται στην αύξηση της ζήτησης που δημιούργησε το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, ενώ η τιμή του πετρελαίου ήδη έχει πάρει την ανιούσα...
Οφείλονται δηλαδή σε συγκυριακούς διεθνείς παράγοντες.
Τα στοιχεία αυτά θα ήταν θετικά και βιώσιμα αν οφείλονταν στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας και παρατηρούνταν αύξηση των επενδύσεων. Σε αμφότερα τα πεδία αυτά παρουσιάζεται επιδείνωση...
β) Κατάφερε πράγματι ο κ. Τσίπρας εκεί που απέτυχαν οι άλλοι; Δηλαδή, να αντιμετωπίσει τα αίτια της χρεοκοπίας του 2010;
Απάντηση: Τα αίτια της χρεοκοπίας του 2010 ήταν οι υπερβολικές κρατικές δαπάνες σε σχέση με την ανταπόδοση υπηρεσιών του δημοσίου και κυρίως το συνταξιοδοτικό κόστος.
Πχ όπως έχουμε γράψει και παλιότερα, το 2009 τη χρονιά της χρεοκοπίας, πληρώθηκαν συντάξεις 39,9 δισ. ευρώ από τα ασφαλιστικά ταμεία και το δημόσιο. Οι εισπράξεις των ασφαλιστικών ταμείων ήταν περί τα 28,2 δισ. ευρώ. Το κράτος κάλυψε ένα κενό 13,1 δισ. ευρώ.
Από το 2000 μέχρι το 2014 τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν εισπράξει επιχορηγήσεις 199 δισ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτό είναι η βασικότερη αιτία της χρεοκοπίας..
Με τα μέτρα που θα ληφθούν το 2019 η συνταξιοδοτική δαπάνη θα πέσει κάτω από το 15% του ΑΕΠ. Τούτο σημαίνει πως με το ΑΕΠ στα 180 δισ. ευρώ θα πέσουν κάτω από τα 27 δισ. ευρώ, παραμένοντας οι υψηλότερες στην Ε.Ε. και υποστηριζόμενες από την πιο ασθενική οικονομία της Ένωσης.
