Πολύς ντόρος γίνεται -αχός βαρύς ακούγεται, πολλά τουφέκια πέφτουν- τις τελευταίες μέρες από το ηχογραφημένο απόσπασμα της συνεδρίασης του Ποταμιού. Που ενώ δεν κρατούνται ποτέ πρακτικά,
ειδικά εκείνη την ημέρα εκρατήθησαν. Εθελοντικώς, υπο εθελοντών ερασιτεχνών ηχοληπτών-υποκλοπέων, αγωνιστών του κινήματος. Άλλως, γιουσουφακίων.Προκύπτει εκ του υλικού ότι υποτίθεται πως πρόδωσα το κόμμα (
με την ανεξαρτητοποίησή μου ενώ πριν διαβεβαίωνα ότι θα παραμείνω και σταματώ εδώ, λόγω ελλείψεως χώρου και δεν μεταδίδω άλλο! Δεν αναλύω τις αντιφάσεις των κατηγόρων μου της ριβερσάιντ-κομμαντατούρ. Άς είναι, θα το αντέξετε και ανεξήγητο, το φαινόμενο του ποταμίσιου χαφιέ-ασφαλίτη.Για να βάλουμε όμως τα πράγματα στην κανονική θέση τους ή έστω σε σκαμπό και για τελευταία φορά θα ομολογήσω. Και δεν θα επανέλθω, ορκίζομαι στους Τρεις Ιεράρχες, μια που τους γιορτάσαμε και χρόνια πολλά και καλό μήνα.
Καταρχάς, και να ήθελα να πω ψέματα και να ανεξαρτητοποιηθώ, κάποια στιγμή αργότερα (!), παρόλο που διαβεβαίωνα για το αντίθετο (!), δεν πρόλαβα…
Μού την έφερε μπαμπέσικα ο προδότης, ο άλλος, που ξύπνησε αχάραγα και πυροβόλησε και σκότωσε το μαγαζί του φίλου μου! Κατ’ εντολήν, αγνώστων εις εμέ, μυστικοφανερών υπερεσιών και αλλοτρίων κομμάτων, που ποιός ξέρει τι οφέλη θα απεκόμιζαν από την στυγερά δολοφονία του Σταυρέϊκου.
Με την ανεξαρτητοποίηση δηλαδή του Γιώργου Αμυρά ήδη από το πρωί της ίδιας Δευτέρας ΟΛΟΙ αυτομάτως είμαστε, κατέστημεν ως λέγουσιν οι δεξιοί, ανεξάρτητοι βουλευταί, πλέον. Και έμπλεος αποριών πλείστων εκαλούμην και να απαντήσω έκτοτε και πρωι-πρωι με τη δροσούλα, απάνω στη βαριά σκοτούρα, γ ι α τ ί ανεξαρτητοποιήθηκα και κανείς δεν πίστευε ότι ήμουν ήδη ανεξάρτητος χωρίς καθόλου να ανεξαρτητοποιηθώ.
Αλλάζουν -και αλαλάζουν- όλα εδώ κάτω με ορμή,
Τι να καταλάβουμε οι πτωχοί, από κοινοβουλευτικά ήθη χωρίς γκαζόζα και με πλήρη άγνοια του κανονισμού της Βουλής και ουχί μόνον.
Πήραμε εντολές, λέει, από τον Άδωνι να ενεργήσουμε έτσι, κατ΄ εντολήν ΝουΔου και με χρηματοδότηση της Πρεσβείας του Μπανγκλαντές.
Τι, έτσι; Σκόρπια; Αυτοσχεδιάζοντας; -ο ένας να κοιμάται κι ο άλλος να ρίχνει στο ψαχνό; Μα ούτε φράγκο δεν θα πάρουμε έτσι που τα κάναμε ρόιδο κι οι μπανγκλαντέσιοι θα ζητάνε πίσω τα λεφτά τους…
Αν ισχύουν τέτοια σενάρια συνομωσίας, τότε και το 2014 ο Γιώργος Αμυράς πήρε εντολές από τον Μπόμπολα -ως γνωστόν- να φύγει από την Νέα Δημοκρατία για να έρθει στο Ποτάμι και εγώ τα πήρα από τον Σόρος για να διαλύσω το Κουβελιστάν και να κάνω ράφτινγκ στον Σταυροπόταμο (μαζί με τα λεφτά προφανώς, διότι αργυρώνητοι είμεθα, ουχί τζαμπατζήδες).
Και καλά εμείς φύγαμε γιατί μας πήρε τηλέφωνο νύκτωρ η Βούλτεψη, ο Σπύρος (του Αδώνιδος) κι ο Ζούλας μεσ’ στην βάρκα μπήκε, για να μας βγάλουν απ’ το ποταμάκι, μη σκοτωθούμε στα βραχάκια, αφού νερό ούτε για ποδονίφτη. Τα εκατοντάδες στελέχη που έφυγαν ή αδρανοποιήθηκαν πριν από μας -για μάς..- ποιος τους πήρε τηλέφωνο; Κανείς; Μόνοι τους πήραν αυτή την φρικτή απόφαση προδοσίας ή δεκάδες τηλεφωνικά κέντρα στην Πειραιώς είχαν ανάψει και κουδούνιζαν νυχθημερόν; Δεν τους πλήρωσε κανείς; Το σκυλάκι το κανίς, ποιος το πλήρωσε, κανείς; Μήπως για να σκοτώσουνε το Ρυάκι τους έβαλε η ΕΥΠ; Ή, μήπως, έφυγαν επειδή δεν τους πήραμε τηλέφωνο εμείς, ως Ποτάμι, για να έχουμε την γνώμη τους για μια σειρά από ακατανόητες ενέργειες όπως:
- Την διεκδίκηση της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ όταν οι περισσότεροι από αυτούς είχαν φύγει από εκεί γύρω προσβλέποντας σε κάτι νέο και άφθαρτο.
- Τα τάχα μου κρίσιμα -χωρις νόημα!- ραντεβού στο Μαξίμου κατά το πρώτο καταστρεπτικό βαρουφακικό επτάμηνο που έδιναν την εντύπωση του παράνομου δεσμού που περιμένει το διαζύγιο με τον ψεκασμένο για να αποκατασταθεί η σχέση στα μάτια της κοινωνίας
- Την αναπλήρωση των κενών της κυβερνητικής πλειοψηφίας και όποτε ο Καμμένος επέλεγε να το παίζει δεξιός αντιπτέραρχος και να πετάει στεφάνια από ελικόπτερα να κάνουμε τα ρεπό του σε νομοσχέδια ‘’με αριστερό πρόσημο’’ και ‘’την κοινωνία όρθια’’.
- Την υποστήριξη σε μια συμφωνία (Πρέσπες) με δεδομένα προβλήματα που θα φανούν τους επόμενους μήνες, αν δεν έχουν ήδη από την πρώτη μέρα φανεί.
Συμφωνία την οποία συρθήκαμε να στηρίξουμε, εδώ και τώρα, χωρίς καμία εθνική συνεννόηση, εκτός εθνικής γραμμής μόνο και μόνο για να ‘’αναδιατάξουμε προς όφελός μας τούς πολιτικούς συσχετισμούς και να διαλύσουμε κομματίδια και αντιπολίτευση’’.
Με τον αρχιτέκτονα μάλιστα της συμφωνίας ήδη εκτός κυβέρνησης, για χάρη του εταίρου που ήταν κατά της συμφωνίας από την αρχή, αλλά μ ε τ ά αποχώρησε μ΄ ένα ταρατατζούμ και πήγε παραδίπλα, να ξανανοίξει το μαγαζί των ονείρων του, εδώδιμα-αποικιακά, μπακάλικο!
Αποικιακά που φέρνει ο Μπαντ-Σπένσερ-Τρέισι-Νικόλαος-Τέρενς-Κουίκ, ιπτάμενος και τσέντλεμαν, λίγο ανελ, λίγο συριζα, λίγο συριζανελ και λιγο λιγάκης. Ίσα να πετάει.
Και ακούμε κατηγορίες τερατώδεις και τρομακτικές ανάμεσα στους δυο κορυφαίους υπουργούς που λυσσομανάνε, πρωτοφανείς παγκοσμίως για Υπουργικό Συμβούλιο, οτι και οι δύο τρώνε χοντρές μίζες, αλλά από άλλες σακούλες!
Κι ο πρωθυπουργός μούγκα στη στρούγκα, την πάπια, τον κινέζο, αφού κι οι δυο τ ο ν κ ρ α τ ά ν ε.
Κι ούτε εισαγγελέας κούνησε χεράκι ή μαντήλι.
Όμως δεν είναι αυτά ή μόνο αυτά, δυστυχώς, ούτε αυτές και μόνο αυτές οι αιτίες της πτώσης απ΄ το 7% στον Ασσο-Μπαστούνι, Σταύρο και κυρ-Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη. Είναι ο μικρομεγαλισμός, η περιφρόνηση φίλων και έμπειρων και εκλεκτών που σε στήριξαν κι εσύ τους έγραψες, κανονικά. Και έ φ υ γ α ν. Όλοι. Θες ονόματα; Τα ξέρεις. Εσύ τους έδιωξες, 8+6 βουλευτές, 120 στελέχη-συμβούλους, τους άριστους που μπορούσε κάποιος να έχει και 200 χιλιάδες ψηφοφόρους. Τόσα τηλέφωνα, η Πειραιώς!
Είναι, λοιπόν, η αμετροέπεια, σύντροφέ μου -σε άκουσα πάλι τον άνεμο να ρωτάς, ποιός να ξέρει στο βλέμμα του πίσω τι κρύβει ο Θεός για μάς.
Αποτέλεσμα όλο αυτό, όχι τόσο απειρίας, αλλά βαθύτερων αιτίων από τον χώρο του αοράτου, τής ίδιας τής φύσης του ανθρώπου όταν καλείται να διαχειριστεί κάτι που τον υπερβαίνει. Δεν φταις εσύ Σταύρο, τόσο μπόρεσες.
Δεν σε λένε Σταύρο και κυρ-Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη. Μόνο Σταύρο σε λένε, μόνο Σταύρο.
Είναι, λοιπόν, η αμετροέπεια, σύντροφέ μου -σε άκουσα πάλι τον άνεμο να ρωτάς, ποιός να ξέρει στο βλέμμα του πίσω τι κρύβει ο Θεός για μάς.
Αποτέλεσμα όλο αυτό, όχι τόσο απειρίας, αλλά βαθύτερων αιτίων από τον χώρο του αοράτου, τής ίδιας τής φύσης του ανθρώπου όταν καλείται να διαχειριστεί κάτι που τον υπερβαίνει. Δεν φταις εσύ Σταύρο, τόσο μπόρεσες.
Δεν σε λένε Σταύρο και κυρ-Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη. Μόνο Σταύρο σε λένε, μόνο Σταύρο.
