Ο Γεώργιος απεικονίζεται σε σειρά εικόνων της εκκλησίας με την στρατιωτική του στολή. Αυτό συμβαίνει γιατί στην ζωή του υπήρξε στρατιωτικός του ρωμαϊκού στρατού. Έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. και γεννήθηκε στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας. Σύμφωνα με τις γραφές, ο Αγιος Γεώργιος μεγάλωσε με την χριστιανική πίστη σε μια περίοδο που πολλοί χριστιανοί βρίσκονταν ακόμη υπό διωγμό. Οι αναφορές θέλουν μάλιστα και τον πατέρα του να χάνει τη ζωή του εξαιτίας της πίστης του.
Εικόνα του Αγίου Γεωργίου. Οι πρώτες βυζαντινές εικόνες τον απεικονίζουν με στρατιωτική στολή, αλλά πεζό και όχι έφιππο
Φεύγει με τη μητέρα του για την περιοχή της σημερινής Παλαιστίνης, όπου εκείνη ασχολείται με αγροτικές εργασίες και ο Γεώργιος κατατάχθηκε στον ρωμαϊκό στρατό. Διακρίθηκε για την τόλμη και τον ηρωισμό του και έλαβε το αξίωμα του Τριβούνου, ενώ λίγο αργότερα, ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον έκανε Δούκα (διοικητή) με τον τίτλο του Κόμητος (συνταγματάρχη) στο τάγμα τον Ανικιώρων της αυτοκρατορικής φρουράς.
Οι διώξεις σε βάρος των Χριστιανών
Ο Διοκλητιανός διέταξε τη σύλληψή του, προστάζοντας να τοποθετηθεί στο στήθος του μια τεράστια πέτρα, για παραδειγματισμό. Οι χριστιανοί πήραν το λείψανό του και το έθαψαν μαζί με αυτό της μητέρας του, η οποία μαρτύρησε την ίδια ή την επόμενη ημέρα. Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση, ο πιστός υπηρέτης του Γεωργίου, Πασικράτης, εκτελώντας την επιθυμία του, παρέλαβε το λείψανο του Γεωργίου, μαζί με αυτό της μητέρας του και τα μετέφερε στη Λύδδα της Παλαιστίνης. Από εκεί οι Σταυροφόροι τα μετέφεραν στη Δύση.
Την επόμενη μέρα, ο Γεώργιος εμφανίστηκε μπροστά στον αυτοκράτορα με την ίδια επιμονή στην πίστη του. Φέρεται μάλιστα να του εξηγεί πως πιστεύει στη βασιλεία των Ουρανών και ότι δεν φοβάται τον θάνατο. Ο Διοκλητιανός διέταξε να τον δέσουν στην άκρη της ρόδας ενός άρματος που έφερε κοφτερές αιχμές. Τότε, ο Γεώργιος φέρεται να άκουσε μια φωνή από τον Ουρανό να του λέει: «Μη φοβάσαι Γεώργιε, είμαι κοντά σου».
Ο θάνατος του Αγίου Γεωργίου
Ο Ρωμαίος εμφανίστηκε μπροστά στον αυτοκράτορα σώος και αβλαβής παρά το δέσιμο στη ρόδα. Λέγεται μάλιστα πως έφερε μια αγγελική φωτεινή αύρα. Είναι αυτή η πίστη του Γεωργίου που φαίνεται να γίνεται αφορμή να βαπτιστούν χριστιανοί οι στρατιωτικοί Ανατόλιος και Πρωτολέων, Βίκτωρ και Ακίνδυνος, Ζωτικός και Ζήνωνας, Χριστοφόρος και Σεβιριανός, Θεωνάς, Καισάριος και Αντώνιος.
Ο Αγιος Γεώργιος έφιππος σκοτώνει τον δράκοντα. Η απεικόνιση αυτή εμφανίζεται στην αγιογραφία από τον 14ο αιώνα και έπειτα
Οι χριστιανοί πήραν το λείψανό του και το έθαψαν μαζί με αυτό της μητέρας του, η οποία μαρτύρησε την ίδια ή την επόμενη ημέρα. Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση, ο πιστός υπηρέτης του Γεωργίου, Πασικράτης, εκτελώντας την επιθυμία του, παρέλαβε το λείψανο του Γεωργίου, μαζί με αυτό της μητέρας του και τα μετέφερε στη Λύδδα της Παλαιστίνης. Από εκεί οι Σταυροφόροι τα μετέφεραν στη Δύση.
