Βασίλης Σ. Κανέλλης
Αντί να συζητάμε για τις… παροχές που υπόσχεται η κυβέρνηση, όλος ο χρόνος αναλώνεται στο πόση αθλιότητα μπορεί να κρύβει ο Πολάκης ή στο πόσο μπορεί να αντέξει η κυβέρνηση με τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας «βαρίδι». Για τις επόμενες ημέρες μέχρι την 26η Μαίου; Για έναν μήνα ακόμη αν αποφασίσει ο Τσίπρας εκλογές στα τέλη Ιουνίου;
Ή τελικά θα κάνει το μεγάλο λάθος να πάει σε κάλπες τον Οκτώβριο έχοντας τον τοξικό Πολάκη και όλα τα υπόλοιπα προβλήματα να τον βαραίνουν;
Ο Τσίπρας πρέπει σύντομα να πάρει τις αποφάσεις του. Πιθανότατα στις αρχές της άλλης εβδομάδας να στηθεί μια ακόμη φτηνή παράσταση στη Βουλή όπου ο πρωθυπουργός με την οίηση που τον διακρίνει θα κάνει «φέτες» τον Μητσοτάκη, όπως θα βγουν τα παπαγαλάκια του Μαξίμου να πουν. Θα ακούσουμε τις γνωστές θεωρίες του ΣΥΡΙΖΑ για τον πόλεμο κατά της διαπλοκής, για το τέλος του παλαιού πολιτικού συστήματος, για τους βαρόνους των media που χτυπάνε αλύπητα την φιλολαϊκή κυβέρνηση που έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια.
Μέχρι και πόσο καλός υπουργός είναι ο Πολάκης θα ακούσουμε, αλλά η πραγματικότητα στα νοσοκομεία είναι διαφορετική και το έργο του κρίνεται απολύτως ανεπαρκές.
Γιατί τον κρατάει;
Το μόνο που δεν θα ακούσουμε πιθανότατα είναι γιατί ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας χαίρει της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού.
Γιατί δεν τον «τέλειωσε» όταν τα έβαλε με τους νεκρούς στο Μάτι. Γιατί δεν τον έσβησε από τον πολιτικό χάρτη όταν στοχοποίησε δικαστές ή όταν κατέγραψε συνομιλία με τον κεντρικό τραπεζίτη, σε μια πρωτοφανή, χαφιεδίστικου χαρακτήρα κίνηση για την οποία ο κ. Πολάκης συνεχίζει να κρύβεται πίσω από τη βουλευτική του ασυλία.
Από τη στιγμή που αποφάσισε να τον κρατήσει στην κυβέρνηση και ταυτόχρονα να επιβάλει στους βουλευτές του την ταύτιση με τον τοξικό Πολάκη, ο Τσίπρας δείχνει την αδυναμία του. Για πρώτη φορά ίσως στην περίοδο της κυριαρχίας τους στην πολιτική σκηνή ο άχαστος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χάνει με δική του πρωτοβουλία.
Ομως, δεν είναι μόνο ο Πολάκης το πρόβλημα. Πριν από αυτόν είχαν προηγηθεί κι άλλα λάθη, με κορυφαίο βεβαίως το Μακεδονικό και ο τρόπος που επιλύθηκε αυτό.
Υπάρχει πάντα το πρόβλημα με τον Παππά και τον Πετσίτη ενώ κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι η δεξαμενή του ΣΥΡΙΖΑ έχει στερέψει. Ο Τζουμάκας, ο Ραγκούσης και τα λοιπά πολιτικά «ρετάλια» του ΠΑΣΟΚ σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να συνιστούν την πλατιά απεύθυνση του πρωθυπουργού για μια μεγάλη προοδευτική συμμαχία.
Ούτε βεβαίως μπορεί πλέον να ισχυριστεί και ο πιο φανατικός συριζαίος του 3% ότι γίνεται μάχη κατά της διαπλοκής όταν κύριοι εκφραστές του παλαιού πολιτικο-επιχειρηματικού κατεστημένου φιγουράρουν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ ή τον έχουν στηρίξει απίστευτα όλα αυτά τα χρόνια.
Μέσα σε ένα ζοφερό για την κυβέρνηση κλίμα, θα κυλήσουν οι επόμενες ημέρες μέχρι την 26η Μαίου, με την ελπίδα στο Μαξίμου να χτυπηθεί η ΝΔ από τη λεγόμενη χαλαρή ψήφο. Δηλαδή να γίνουν οι ευρωεκλογές και η αξιωματική αντιπολίτευση να πάρει κάτω (ή πολύ κάτω) από 30%, ανεξαρτήτως τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το ποσοστό των εκλογών
Εκεί ποντάρει ο Τσίπρας. Στο κακό ποσοστό της ΝΔ ώστε να πει ότι ο Μητσοτάκης δεν έχει ρεύμα στην κοινωνία.
Τι θα συμβεί όμως αν έχει καταρρεύσει και ο ΣΥΡΙΖΑ; Τι θα συμβεί αν πάρει κάτω (ή πολύ κάτω) από 20%; Τι θα συμβεί όταν πια δεν θα μπορεί να επικαλεστεί το χαρακτηρισμό «άχαστος» αλλά θα πρέπει να εξηγήσει στα στελέχη του και τους ψηφοφόρους του πώς ήλθε μια πανωλεθρία;
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, λοιπόν, για τον Αλέξη Τσίπρα. Είτε θα πάει σε άμεση προκήρυξη εκλογών έχοντας στην πλάτη του μια βαριά ήττα στις ευρωεκλογές κι έναν εξευτελισμό των εκλεκτών του στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.
Είτε θα καθίσει άλλους τέσσερις μήνες στην εξουσία ελπίζοντας σε ένα άλμα πριν από την οριστική φθορά και με τις προεκλογικές παροχές να υλοποιούνται. Αλλά κι έχοντας τον Πολάκη, τον Παππά, τον Πετσίτη και τα λοιπά προβλήματα να του πριονίζουν το θρόνο που κάθεται.
in.gr/
