«Έξι πολιτικές - στόχοι που πρέπει να διεκδικήσουμε να γίνουν πολιτικές της Ε.Ε. για την επόμενη μέρα»

Η επιλογή ένταξης της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή οικογένεια έχει ταυτιστεί με την παράταξή μας, είναι μια στρατηγική επιλογή που δικαιώθηκε ιστορικά. Φτάνει κανείς να δει
σήμερα, αυτούς που ήταν πολέμιοι αυτής της επιλογής να έχουν αποδεχτεί και ενστερνιστεί αυτή τη στρατηγική επιλογή.
Το πρόσημο από την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια, είναι θετικό μετά από 38 χρόνια, αφού:
Η Ελλάδα εδραίωσε τους δημοκρατικούς της θεσμούς, ζήσαμε μια μακρόχρονη περίοδο πολιτικής και κοινοβουλευτικής ομαλότητας, την πιο μακρά της ιστορίας μας.
Η Ελλάδα άλλαξε εικόνα, έγινε άλλη χώρα με την κατασκευή σύγχρονων υποδομών που χρηματοδοτήθηκαν από ευρωπαϊκούς πόρους.
Υπήρξε αναμφισβήτητη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, όλο αυτό το διάστημα που δεν ακυρώνεται ως γεγονός από την κρίση που ζούμε τα τελευταία χρόνια.
Στις 7 Ιουλίου, η χώρα μας γυρίζει σελίδα. Μία από τις πιο μεγάλες προκλήσεις που θα βρει μπροστά της η νέα κυβέρνηση είναι να διεκδικήσει τη διαμόρφωση και υλοποίηση ευρωπαϊκών πολιτικών που θα έχουν άμεσο όφελος για τη χώρα μας.
Αναφέρομαι στις πολιτικές που η Ελλάδα πρέπει να διεκδικήσει τα επόμενα χρόνια, αλλά και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να καταστούν πολιτικές της Ε.Ε.
Ποιες είναι αυτές:
1ον: Να διαχωριστεί η περιφερειακή πολιτική από τη νησιωτική πολιτική. Να υπάρξει αυτόνομη ευρωπαϊκή νησιωτική πολιτική και ταμείο νησιωτικής πολιτικής που θα χρηματοδοτεί έργα και δράσεις σύγκλισης των νησιωτικών περιοχών με τις άλλες ευρωπαϊκές περιφέρειες. Φτάνει να σκεφτεί κανείς πόσο σημαντικό είναι αυτό για μια πολυνησιωτική χώρα, όπως η Ελλάδα.
2ον: Την ενεργοποίηση κοινής ευρωπαϊκής αμυντικής πολιτικής, χωρίς αστερίσκους. Κοινή ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική χωρίς αστερίσκους σημαίνει στρατιωτική ισχύς της Ε.Ε. και προστασία των συνόρων και της εδαφικής της ακεραιότητας. Η κοινή ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική πρέπει να είναι στις κορυφαίες επιλογές της χώρας μας, τα επόμενα χρόνια, με δεδομένη και την αστάθεια στην περιοχή αλλά και την έξαρση της τουρκικής επιθετικότητας.
3ον: Την δημιουργία ενιαίου προϋπολογισμού στην ευρωζώνη που δεν θα έχει ως στόχο μόνο τη διαφύλαξη των συνθηκών δημοσιονομικής σταθερότητας αλλά θα συμβάλλει στην στήριξη των χωρών με υψηλή ανεργία με πολιτικές απασχόλησης. Κυρίως όμως ο ενιαίος προϋπολογισμός θα αποτελεί και ένα μήνυμα σταθερότητας και εμπιστοσύνης στις αγορές.
4ον: Η ενιαία μεταναστευτική πολιτική όχι ως θεωρητικό σχήμα, αλλά ως πράξη. Αναφέρομαι σε ένα ενιαίο ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου με ενιαίους κανόνες σε όλες τις χώρες αλλά και σε συνεργασία με τρίτες χώρες προκειμένου να αντιμετωπίζονται εκεί οι αιτήσεις ασύλου προσφύγων και να μην χρειάζεται να διακινδυνεύουν. Η σημερινή κατάσταση, ουσιαστικά, επιβαρύνει χώρες, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, που μετατρέπονται σε χώρες εγκλωβισμού και πρώτης υποδοχής, σηκώνοντας όλο το βάρος.
5ον: Η ενεργειακή ενοποίηση στην Ε.Ε. Αν τα ενεργειακά δίκτυα της Ελλάδας συνδεθούν με τα δίκτυα της Ευρώπης τότε αυτό θα μεταφραστεί σε μείωση του ενεργειακού κόστους για νοικοκυριά και επιχειρήσεις.
6ον: Η μετάβαση στην ψηφιακή οικονομία. Είμαστε ήδη στην αρχή μιας ψηφιακής επανάστασης που θα αλλάξει τον κόσμο, έτσι όπως τον γνωρίζαμε. Τα περισσότερα προϊόντα θα παράγονται με 3D εκτύπωση, μέχρι το 2027, το 10% όλων των προϊόντων που παράγονται θα έχουν εκτυπωθεί σε 3D.
Μπροστά σε αυτές τις σαρωτικές αλλαγές, οι χώρες με ψηφιακό έλλειμμα, όπως η Ελλάδα, θα έχουν σοβαρό πρόβλημα, για αυτό και πρέπει να διεκδικήσουμε τη δημιουργία ενός Ταμείου Μετάβασης στην Ψηφιακή Οικονομία και Κοινωνία για τη βελτίωση και ανάπτυξη ψηφιακών υποδομών και τεχνολογιών στη χώρα μας.

ΜΑΝΟΣ ΚΟΝΣΟΛΑΣ
ΥΠ. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
τομεάρχης Τουρισμού Νέας Δημοκρατίας

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ