εντοπίζουν θετικά σημεία στη Συμφωνία και να υπεραμύνονται αυτής, χρησιμοποιώντας επιχειρήματα,
που μέχρι τότε ακούγαμε μόνο από τα χείλη των… ασεβών, των «προδοτών» Συριζαίων. «Τα πολιτικά ζητήματα που έχουμε μεταξύ μας έχουν επιλυθεί σε μεγάλο βαθμό με τη Συμφωνία των Πρεσπών και μας αφήνουν χώρο, για να κάνουμε περισσότερα στο χώρο της οικονομίας» δήλωνε στις 17 Ιουλίου, από το βήμα του συνεδρίου του Economist, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για Ευρωπαϊκά Θέματα, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης. «Δεν αμφισβητώ την πρόθεση κανενός ότι αυτή η Συμφωνία επιτεύχθηκε για καλό σκοπό, για να ενισχύσει τη σταθερότητα στην περιοχή, για να ενισχύσει τις γεωπολιτικές σταθερές της περιοχής, έτσι ώστε να μην υπάρξουν ανατροπές. Για να σταθεί αυτή η Συνθήκη και να παράξει θετικά αποτελέσματα, θα πρέπει και τα δύο μέρη να σταθούν με προσήλωση στην τήρηση των ουσιωδών όρων αυτής. Αυτή είναι και η θέση μου, αν θέλετε, ως νομικού. Αν αυτή εφαρμοστεί με απαρέγκλιτη τήρηση όλων των ουσιωδών όρων της, τότε νομίζω ότι θα μπορούμε να πάμε σε ένα καλύτερο μέλλον» υπερθεμάτιζε, με τη σειρά του, από το ίδιο βήμα, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος.
Και, κάπως έτσι, έπεφταν όλοι από τα… σύννεφα, με αυτή την αιφνίδια μεταστροφή. «Όλοι» είπα; «Αιφνίδια»; Γράψτε λάθος -εκτός κι αν είστε από αυτούς που αρέσκονται στην κατανάλωση εθνικιστικού «σανού». Στην πραγματικότητα, η Συμφωνία των Πρεσπών «έλυσε τα χέρια» της κυβέρνησης της ΝΔ, διευθετώντας ένα ζήτημα, που έμενε ανοιχτό και άλυτο επί σχεδόν τρεις δεκαετίες. Εάν μπορούσαν, ή εάν ο Αλέξης Τσίπρας είχε ζητήσει, ακόμα και την ύστατη ώρα στη Βουλή, την κύρωση της Συμφωνίας με ενισχυμένη πλειοψηφία, μάλλον θα βλέπαμε «γαλάζιους» βουλευτές να… πηδάνε από τα έδρανα, για να να την ψηφίσουν και με τα δύο χέρια.
Αν κάποιοι περίμεναν, λοιπόν, την τοποθέτηση του Γιώργου Μαυρωτά σε θέση γενικού γραμματέα (Αθλητισμού, εν προκειμένω), ο οποίος τάχθηκε υπέρ της της Συμφωνίας των Πρεσπών, για να καταλάβουν τι συμβαίνει, μάλλον ουδέποτε αντιλήφθηκαν τις πολιτικές σκοπιμότητες που εξυπηρέτησαν οι «κορώνες», τα συλλαλητήρια και οι… Μακεδονομάχοι.
Γιατί το θέμα μας, στην πραγματικότητα, δεν είναι η ΝΔ. Δεν είναι η πρώτη, άλλωστε, ή η τελευταία παράταξη, που άλλα λέει προεκλογικά και άλλα όταν ανέρχεται στην εξουσία. Κάποιοι… κακεντρεχείς θα μιλούσαν ακόμα και για «κωλοτούμπα», αλλά τον όρο αυτόν έσπευσε να τον κατοχυρώσει -και διεθνώς- ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015. Το θέμα μας είναι οι «Μακεδονομάχοι», που ίσως νιώθουν τώρα πια σαν… στυμμένες λεμονόκουπες. Ο δρόμος που ανοίγεται, πλέον, μπροστά τους, οδηγεί ουσιαστικά σε μονόδρομο.
Εάν υπάρχουν ακόμα αυθεντικοί πολέμιοι της Συμφωνίας των Πρεσπών, και όχι «γιαλαντζί», έχουν το ηθικό χρέος να αξιοποιήσουν κάθε βήμα που τους δίνεται, να βγουν ξανά στους δρόμους και να καταγγείλουν, πλέον, και την στάση της ΝΔ. Εάν δεν το κάνουν, είτε ήταν πολιτικά υποκινούμενοι είτε κάτι πολύ περισσότερο… Και δεν ήθελαν να φωνάξουν υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας, αλλά να «ρίξουν» μια εκλεγμένη κυβέρνηση. Απλά είναι τα πράγματα, και απολύτως ξεκάθαρα…
Ολόκληρο το άρθρο του δημοσιογράφου Βασίλη Αναστασόπουλου μπορείτε να το διαβάσετε στο protothema.gr
