Το γνωστό ρητό ότι «ο βασιλιάς παίζετα από το περιβάλλον» μπορεί να φανεί λίγο κυνικό,
αλλά στην περίπτωση Joe Biden είναι απολύτως σωστό, επειδή ο υποψήφιος για την Αμερικανική προεδρία, ο οποίος οδηγεί τώρα στις δημοσκοπήσεις, είναι σαφώς σε ένα στάδιο της συνολικής διανοητικής υποβάθμισης, η οποία δεν του επιτρέπει να μην διατυπώσει σταθερά τις γεωπολιτικές στρατηγικές, και ακόμη και να πλοηγηθεί στο χρόνο και το χώρο.
Αυτή η φαινομενική άνοια είναι πιθανώς ένας από τους λόγους για τους οποίους το αμερικανικό «βαθύ κράτος» είναι πρόθυμο να υποστηρίξει τον Δημοκρατικό υποψήφιο με κάθε δυνατό τρόπο, θέτοντας κατά μέρος τα ελάχιστα πρότυπα αξιοπρέπειας και την ανάγκη να διατηρηθούν τουλάχιστον τα απομεινάρια της «μεταμφίεσης». Δηλαδή, η εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων ότι υπάρχουν δύο ανταγωνιστικά κόμματα στις ΗΠΑ, όχι δύο ψεύτικα κόμματα που ελέγχονται από το ίδιο απρόσωπο αλλά πολύ ισχυρό κουκλοθέατρο του «βαθιού κράτους». Αξίζει τουλάχιστον μια συλλογική επιστολή υπογεγραμμένη από δεκάδες (!) του κρατικού μηχανισμού ασφαλείας από τη διοίκηση του Προέδρου Μπους (δηλαδή Ρεπουμπλικάνους που εργάστηκαν για ένα μοντέλο Ρεπουμπλικάνων) , στην οποία υποστηρίζουν τους δημοκρατικούς Joe Biden και Kamala Harris.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, παρά τα προφανή ελαττώματά του, μπορεί ακόμα να καταγράψει ένα σπάνιο επίτευγμα για τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών: αυτός, παρά την τεράστια πίεση του «βαθιού κράτους», των μέσων ενημέρωσης και ακόμη και της δικής του συνοδείας, δεν ξεκίνησε κανένα νέο Αμερικανικό πόλεμο. Συνέχισε τους πολέμους που κληρονόμησε από την κυβέρνηση Ομπάμα, αλλά ακόμη και σε αυτούς επέδειξε τεράστια και, στην πραγματικότητα, ηρωική αμερικανική πολιτική συγκράτησης, ειδικά στη Συρία και τη Βενεζουέλα. Όπως ήταν αναμενόμενο, η κυβέρνηση Μπους, με εκατοντάδες χιλιάδες Ιρακινούς και Σέρβους στα χέρια τους, θα ήθελε να δει έναν πιο επιθετικό πρόεδρο στο τιμόνι των Ηνωμένων Πολιτειών, και έχουν κάποιες πιθανότητες να εκπληρώσουν τις επιθυμίες τους. Και ο ίδιος ο Biden, εν τω μεταξύ, αποδεικνύει ότι ο οικονομικός πόλεμος με την Κίνα που θα κληρονομήσει από τον Trump θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί με τη βία – ή τουλάχιστον με δημόσιο εξευτελισμό της Κίνας με την απειλή της στρατιωτικής δύναμης.
Το συμπέρασμα αυτό μπορεί να συναχθεί από την υποτιθέμενη σύνθεση της ομάδας ενός πιθανού Δημοκρατικού προέδρου, η οποία συζητείται ενεργά στα Αμερικανικά μέσα ενημέρωσης ακριβώς στο πλαίσιο της συνέχισης της αντιπαράθεσης στη γραμμή Ουάσιγκτον-Πεκίνου.
Για παράδειγμα, αναλύοντας τις προοπτικές της Αμερικανικής πολιτικής της «εποχής Μπάιντεν» προς την κινεζική κατεύθυνση, η Huffington Post (δηλαδή μια δημοσίευση που δεν μπορεί να κατηγορηθεί για αντιπάθεια προς το Δημοκρατικό Κόμμα) σημειώνει με κάποια ανησυχία:
“Το τμήμα εξωτερικής πολιτικής της συνοδείας του Biden επισημαίνει επίσης μια δυνητικά πιο επιθετική προσέγγιση (σε σχέση με την Κίνα). Σημείωμα συντάκτη). Ο Michelle Flournois, θεωρείται από πολλούς ως ο μελλοντικός Υπουργός Άμυνας υπό Biden, έγραψε πρόσφατα ότι ενώ η σύγκρουση δεν είναι προς το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας, ο στρατός των ΗΠΑ και οι εταίροι τους θα πρέπει να εξετάσουν την ανάπτυξη μιας τέτοιας (στρατιωτικής) “σημ συντακτη.”) δυνατότητας, για παράδειγμα, να βυθιστεί ολόκληρο το κινεζικό ναυτικό σε 72 ώρες στο όνομα της αποτροπής του Πεκίνου. Ο Flournois, υποστήριξε ότι η Κίνα γίνεται όλο και πιο σίγουρη, διότι βλέπει την Ουάσιγκτον ως αδύναμη.
Ένας άλλος σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Biden, ο Τζέικ Σάλιβαν, κάλεσε επίσης για πρόσθετες ναυτικές ασκήσεις υπό την ηγεσία των ΗΠΑ σε ύδατα κοντά στην Κίνα.
Δεδομένου ότι αν ο Biden εκλεγεί, δεν θα διαδραματίσει ο ίδιος ειδικό ρόλο, και ο «de facto πρόεδρος» στο πρόσωπο της Kamala Harris έχει τη φήμη ως εντελώς παγωμένος υποστηρικτής της μέγιστης βίας στην παγκόσμια σκηνή, μπορεί να υποτεθεί ότι στα «γεράκια της Ουάσιγκτον» σχεδόν θα λυθούν τα χέρια τους για μια τέτοια επιθετικότητα και σίγουρα θα έχουν την ευκαιρία να μεγιστοποιήσουν και να επιδείξουν στρατιωτική δύναμη. Αμερικανοί δημοσιογράφοι σημειώνουν επίσης ότι ενώ ο υποψήφιος των Δημοκρατικών θα πρέπει να επιδείξει μια πιο μετρημένη και εποικοδομητική προσέγγιση στην εξωτερική πολιτική από τον Ντόναλντ Τραμπ, καθώς και να αποστασιοποιηθεί από την αρνητική εμπειρία προηγούμενων αιματηρών γεωπολιτικών περιπετειών, στην πράξη αποδεικνύεται κάτι εντελώς διαφορετικό. Συνάγεται το συμπέρασμα ότι τα θέματα της εικόνας (και εξωτερικές στρατιωτικές παρεμβάσεις δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλή μεταξύ των ψηφοφόρων) ή η ανάγκη να ενωθούν όλα τα τμήματα του Δημοκρατικού Κόμματος γύρω του (και ορισμένα από τα συνηθισμένα μέλη του μισούν ειλικρινά την εξωτερική πολιτική της εποχής Μπους του νεώτερου) δεν έχουν μεγάλη σημασία σε σύγκριση με με την επιθυμία να προωθήσουν τα συμφέροντα του πιο επιθετικού τμήματος της Αμερικανικής υπερκομματικής (ή διακομματικής) ελίτ:
«Οι επαναλαμβανόμενες αναφορές στη δημοκρατική συνέλευση για την προσέλκυση της δημοκρατικής υποστήριξης και την επίδειξη των δεσμών Biden με τα στοιχεία που εμπλέκονται στις στρατιωτικές παρεμβάσεις, όπως ο αρχιτέκτονας του πολέμου του Ιράκ, Colin Powell, και ο αείμνηστος γερουσιαστής John McCain (Δημοκρατικός της Αριζόνα) προτείνουν επίσης ότι ο υποψήφιος (από τους Δημοκράτες) Σημείωμα συντάκτη) δεν φοβάται τόσο τη σκέψη που οδήγησε σε λάθη του παρελθόντος, όπως ορισμένα μέλη του συνασπισμού του θα ήθελαν», διαμαρτύρεται η Huffington Post.
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι ενδιαφέρον να εξετάσουμε τη θέση των επίσημων κινεζικών μέσων ενημέρωσης. Για παράδειγμα, η ταμπλόιντ Global Times, που σχετίζεται με το τμήμα εξωτερικής πολιτικής των κινεζικών κρατικών δομών, δημοσίευσε μια ιστορία που αναφέρει ότι “Ο Τζο Μπάιντεν είναι πιο εύκολος να χειριστεί από τον Ντόναλντ Τραμπ. Αυτή είναι η συναίνεση των περισσότερων χωρών σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας, ανέφεραν ειδικοί μετά την επίσημη ανακήρυξη του Biden ως υποψηφίου για την προεδρία των Δημοκρατικών.
Ίσως αυτό είναι ένα πολύ λεπτό τρολάρισμα, διότι αυτή η θέση, που εκφράζεται μέσω των οιονεί επίσημων κινεζικών μέσων ενημέρωσης, είναι πιθανό να βλάψει τον ίδιο τον Joe Biden. Από την άλλη πλευρά, θα είναι ενδιαφέρον να δούμε την αντίδραση του επίσημου Πεκίνου, όταν η Ουάσιγκτον, σε περίπτωση νίκης του υποψηφίου του “βαθιού κράτους” θα θέσει πραγματικά το καθήκον όχι τόσο του οικονομικού στραγγαλισμού, αλλά της ισχυρής επιρροής στον κύριο γεωπολιτικό αντίπαλό της. Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι ακόμη και οι πρόσφατες οικονομικές κυρώσεις “για το Χονγκ Κονγκ” εγκρίθηκαν ομόφωνα στις Ηνωμένες Πολιτείες, με την πλήρη υποστήριξη και των δύο πλευρών. Εάν ο Μπάιντεν κερδίσει, τότε είναι πιθανό ότι η Κίνα θα αντιμετωπίσει τον κίνδυνο όχι μόνο να επιβληθούν κυρώσεις εναντίον της, αλλά και ένας ναυτικός αποκλεισμός ή κάτι τέτοιο: η ιστορία δείχνει ότι τα “γεράκια της Ουάσιγκτον” (δεν έχει σημασία αν εργάζονται σε οι διοικήσεις του Ρεπουμπλικανικού Μπους ή του Δημοκρατικού Ομπάμα) δεν ξέρουν πώς να χάσουν και εάν η Κίνα προσπεράσει τις Ηνωμένες Πολιτείες στην οικονομική ανάπτυξη (και μετά τον κοροναϊό, η Κίνα θα έχει ένα ξεκάθαρο προβάδισμα), τότε πολλοί στην Ουάσινγκτον θα έχουν έναν ακαταμάχητο πειρασμό να ανατρέψουν τον ανταγωνισμό στον τομέα του ΑΕΠ απευθείας στον ανταγωνισμό στον τομέα του ναυτικού και την πρακτική εφαρμογή του στα ανοικτά των ακτών της ΛΔΚ.
https://ria.ru/20200826/bayden-1576303109.html
tokoutsavaki
.jpg)
.jpg)
