Όψιμοι φόβοι επικρατούν στην Κουμουνδούρου μετά την απέλπιδα απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να διαβεί τον Ρουβίκωνα και να ζητήσει εκλογές. Η απόφαση αυτή, πέραν των παρενεργειών που μπορεί να έχει για τον ΣΥΡΙΖΑ σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, φέρνει και εσωκομματικές φουρτούνες, που αφορούν στο προγραμματισμένο για τον άλλο μήνα συνέδριο του κόμματος.
Βλέπετε, με την «Όμικρον» να καλπάζει και τον ΣΥΡΙΖΑ να κατηγορεί την κυβέρνηση επειδή «ανοίγει τα σχολεία όπως τα έκλεισε» (sic), θα περίμενε κανείς ότι το πιο λογικό πράγμα του κόσμου θα ήταν να αποφασιστεί μία αναβολή διεξαγωγής του συνεδρίου για μερικές εβδομάδες, έως ότου κάτσει η «μπίλια» της «Όμικρον» και δούμε όλοι πού βρισκόμαστε. Ωστόσο, αυτή η απόφαση δεν είναι τόσο απλή, για πολλούς και διάφορους λόγους. Ο βασικότερος όλων, όμως, είναι το... αίτημα για εκλογές.
Και αν αναρωτιέσαι, αναγνώστη μου, πώς συνδέεται το ένα με το άλλο, η απάντηση είναι απλή: αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσιζε –αυτονοήτως- την αναβολή του συνεδρίου του λόγω πανδημίας, θα έπρεπε να απαντήσει στο ερώτημα πώς είναι δυνατόν να ζητάει εκλογές μεσούσης της πανδημίας, όταν δεν μπορεί να κάνει ο ίδιος συνέδριο. Με άλλα λόγια, όπως το έθεσε και τακτικός συνομιλητής μας με γραφείο στην Κουμουνδούρου, «ή κάνουμε συνέδριο όπως-όπως ή ξεφτιλιζόμαστε». Τουλάχιστον, έχουν αυτογνωσία.
Επικίνδυνες διαδικασίες
Ασφαλώς, το να διεξαχθεί ένα συνέδριο ενόσω η «Όμικρον» μεταδίδεται σαν «φωτιά» σε ξερό πευκοδάσος δεν είναι και το πιο εύκολο, ούτε το πιο ακίνδυνο πράγμα του κόσμου. Εξάλλου, μία συνεδριακή διαδικασία δεν είναι μόνο οι τρεις μέρες στο κλειστό Γυμναστήριο του Τάε Κβον Ντο ή στο ΣΕΦ, αλλά και όλα όσα προηγούνται: για παράδειγμα, στα τέλη Ιανουαρίου-αρχές Φεβρουαρίου θα πρέπει σε όλες τις τοπικές και νομαρχιακές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ να διεξαχθούν εκλογές, ώστε να αναδειχθούν οι σύνεδροι που θα συμμετάσχουν στο συνέδριο.
Σε απλά ελληνικά, ο επιδημιολογικός κίνδυνος είναι διαρκείας και αφορά σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο σε μία διήμερη ή τριήμερη εκδήλωση. Πέραν αυτού, είναι αυτονόητο ότι αν παρατηρηθούν στις νομαρχιακές οργανώσεις ή μετά το συνέδριο του κόμματος συρροές κρουσμάτων, ο Αλέξης Τσίπρας θα υποστεί και την πολιτική κριτική για την επιμονή του στη διεξαγωγή του συνεδρίου. Θα πρέπει, δηλαδή, να αναλάβει το ρίσκο και για το συνέδριό του –όπως είχε κάνει με τις... διαδηλώσεις.
Υβριδικές λύσεις
Σε κάθε περίπτωση, πέραν του ότι αν δεν κάνει το συνέδριο στην ώρα του, θα είναι σαν να παραδέχεται ότι το αίτημα για εκλογές είναι «για τα μάτια», ο Αλέξης Τσίπρας έχει και άλλα θέματα να διαχειριστεί: για παράδειγμα, οι «53» τελούν με το δάχτυλο στη σκανδάλη και δεν θέλουν αναβολή της διαδικασίας για τους δικούς τους λόγους –επειδή, δηλαδή, θεωρούν ότι έχουν πάρει το πάνω χέρι σχεδόν στις μισές οργανώσεις της χώρας και μπορούν να «πάρουν» και το συνέδριο.
Συν τοις άλλοις, οι «53» είχαν αποδεχθεί βαρύθυμα την προηγούμενη αναβολή –αφού το Συνέδριο είχε προγραμματιστεί για τον περασμένο Δεκέμβριο. Τώρα, λοιπόν, ούτε που το συζητούν. Πέραν, όμως, αυτού, και ο Αλέξης Τσίπρας διαβεβαιώνει τους συνομιλητές του πως «θέλει να ξεμπερδεύει μια και καλή», έστω κι αν πρέπει να γίνει το συνέδριο «υβριδικά»: δηλαδή, να δώσουν το «παρών» 200-300 άτομα σε ένα μεγάλο στάδιο και όλοι οι υπόλοιποι να συνδέονται μέσω zoom για ομιλίες, τοποθετήσεις και ψηφοφορίες.
Πάντως, επειδή είμαστε της παλιάς σχολής, συνέδριο χωρίς «διαδρομιστές», «λιστομαχίες», «φραξιονισμούς» και ομαδοποιήσεις είναι μουσακάς χωρίς μελιτζάνα.
