Το βράδυ της προπερασμένης Πέμπτης, όταν ο Αλέξης Τσίπρας είχε, έπειτα από μιάμιση ώρα, ολοκληρώσει την... «α λα Φιντέλ» ομιλία του, ήταν όλοι στην Κουμουνδούρου ικανοποιημένοι: «προεδρικοί», «ενδιάμεσοι» (ΡΕΝΕ), ΠΑΣΟΚογενείς, «53» και «Ομπρελαίοι» είχαν να κρατήσουν αρκετά από μία ομιλία κατά την οποία, ο Αλέξης Τσίπρας είχε πει τα... πάντα και τα αντίθετά τους, ακριβώς για να δώσει στον καθένα ό,τι ήθελε να ακούσει.
Όμως, τα θαύματα, ως γνωστόν, κρατούν τρεις ημέρες. Και πλέον, η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ είναι κατά πολύ χειρότερη από εκείνη την βαθιά εσωστρέφεια που είχε διαμορφωθεί πριν το Συνέδριο στο κλειστό γήπεδο του Τάε Κβον Ντο.
Καλά ενημερωμένοι παράγοντες επιμένουν ότι η συνεδριακή διαδικασία, έτσι όπως εκτυλίχθηκε και κατέληξε, έχει διαμορφώσει όλες τις συνθήκες για μία μελλοντική διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, όταν πλέον ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει καταφέρει έναν στόχο που είχε βάλει ήδη από τον Ιανουάριο του 2015, όταν εγκαταστάθηκε πρώτη μέρα στο χειροποίητο πρωθυπουργικό γραφείο «δια χειρός Βαράγκη» στο Μέγαρο Μαξίμου: να καταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο αρχηγικό κόμμα, όσο ήταν το ΠΑΣΟΚ επί Ανδρέα Παπανδρέου.
Η πραγματικότητα, λοιπόν, είναι ότι σε ό,τι αφορά αυτό τον στόχο του Αλέξη Τσίπρα (που ήταν και ο πραγματικός λόγος που ο ίδιος ήθελε να γίνει, έπειτα από 6 χρόνια διαρκών αναβολών και απραγίας το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ), ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προς το παρόν τα έχει πάρει όλα: η πρότασή για εκλογή αρχηγού και Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση πέρασε με συντριπτική πλειοψηφία τριών τετάρτων, ενώ ταυτοχρόνως ο ίδιος, οι «προεδρικοί» αλλά και διάφορα «αυτογκόλ» της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, περιόρισαν την δυναμική της «Ομπρέλας» στους συσχετισμούς κάτω από το 30%.
Αν, μ’ άλλα λόγια, πετύχει τώρα μία αξιοπρεπή συμμετοχή στις 15 Μαΐου, στη διαδικασία εκλογής αρχηγού και αν τα «μαγειρέματα» που συνεχίζουν να κάνουν οι συνεργάτες του «δώσουν» μία Κεντρική Επιτροπή στην οποία ο ίδιος θα έχει γύρω στο 65-70%, τότε θα μπορεί να πάρει τα κλειδιά του κόμματος στο σπίτι του και να τα βάλει βαθιά στο κομοδίνο του.
Το θέμα, όμως, είναι τι κόμμα θα είναι αυτό από εδώ και στο εξής και πόσο θα αντέξει ενωμένο, αφού πλέον σε αρκετούς έμπειρους περί τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ, η έκβαση του Συνεδρίου και, κυρίως, η σχέση εφεξής μεταξύ «προεδρικής» πλειοψηφίας και «Ομπρέλας» θυμίζει πολύ τη σχέση των «τσιπρικών» και των «λαφαζανικών» πριν από τη διάσπαση του 2015.
Σύμφωνα με το «Καρφί», το κλίμα στην εσωκομματική αντιπολίτευση είναι πάρα πολύ βαρύ και άνθρωποι που συνομιλούν με στελέχη όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Νίκος Βούτσης, ο Νίκος Φίλης κ.α. συνομολογούν πως «οι ψυχικοί και συντροφικοί δεσμοί έχουν σπάσει». Μ’ άλλα λόγια, όσες διαφωνίες κι αν είχαν στο παρελθόν, ο Αλέξης Τσίπρας ήξερε ότι στο τέλος της μέρας, ο Βούτσης, ο Φίλης αλλά και ο ίδιος ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ήταν μαζί του. Το ίδιο, μάλιστα, ίσχυε και αντιστρόφως. Όμως, πλέον, αυτό δεν ισχύει και επί της ουσίας έχει ήδη ξεκινήσει ένα άτυπο εσωκομματικό μπρα ντε φερ με το βλέμμα στραμμένο τόσο στην διαδικασία εκλογής αρχηγού, όσο όμως και στις επόμενες (και τις μεθεπόμενες...) εκλογές.
Το Συνέδριο, μ’ άλλα λόγια, αντί να κλείσει πληγές, άνοιξε περισσότερες.
Η «Ομπρέλα» είναι αποφασισμένη να «μην αφήσει τον Τσίπρα να μας κάνει ΠΑΣΟΚ», όπως τονίζει κορυφαίος παράγοντας της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Επίσης, οι «τσιπρικοί» επιμένουν πως «όποιος νοσταλγεί το 3%, η πόρτα είναι ανοιχτή και τα σκυλιά δεμένα».
Οι δύο πλευρές, λοιπόν, θα δώσουν μία ακόμη τελική μάχη στις 15 Μαΐου, αφενός για την σύνθεση της Κεντρικής Επιτροπής, αφετέρου για τα πόσα «λευκά» θα έχει στις πανελλαδικές κάλπες ο Αλέξης Τσίπρας –αφού οι ψυχικοί δεσμοί έχουν διαρραγεί σε τέτοιο βαθμό, που αρκετοί «Ομπρελαίοι» δίνουν «γραμμή» στους δικούς τους για «λευκό» στην κάλπη για εκλογή προέδρου.
Όσο για το σκεπτικό του «λευκού» στον Τσίπρα; Το εξηγεί κορυφαίος «Ομπρελοποιός»: «Δεν είναι υπονόμευση του αρχηγού. Είναι απλώς μία υπόμνηση ότι ο Τσίπρας είναι πρώτος μεταξύ ίσων και τίποτα πέραν αυτού».
