Συντάκτης: Β. Κωνσταντινίδης
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ
Το ολοκαύτωμα των χωριών, Αμπελόφυτο (Μουρσαλή), Κυδωνιά (Κοτσαλάρ) και Κλειστό (Μουσγαλή), είναι από τα πρώτα σε μια αλυσίδα μαρτυρικών τόπων από τους ναζί το φθινόπωρο του 1941.
Τα χωριά αυτά βρίσκονταν στην ανατολική πλευρά της οροσειράς των Κρουσίων μεταξύ των χωριών Ποντοκερασιάς και Ελληνικού.
Στις 6 Απριλίου 1941 τα γερμανικά στρατεύματα παραβιάζουν τα σύνορα της πατρίδας μας και του νομού μας από το χωριό Ακρίτα, όπου σύμφωνα με μαρτυρίες έχουμε και τους πρώτους νεκρούς.
Οι συμπατριώτες μας αντιδρούν άμεσα και οργανώνουν τον αγώνα τους ενάντια στον κατακτητή. Στα τέλη του Ιουλίου ιδρύεται η πρώτη ανταρτοομάδα στην ηπειρωτική Ελλάδα, ο «Αθανάσιος Διάκος», με αρχηγό τον Χρήστο Μόσχο, (καπετάν Πέτρο) αργότερα, από την Χαλκιδική, δάσκαλο στην Μαυροπλαγιά και έφεδρο αξιωματικό, υπαρχηγό τον Γιάννη Καριοφύλη (Στάθης) από τα Πορρόια Σερρών και σύνδεσμό με το ΜΓ (Μακεδονικό Γραφείο) του ΚΚΕ τον Χρήστο Αποστολίδη (Κεραυνός).
Ο «Αθανάσιος Διάκος» δραστηριοποιείται κυρίως στον ορεινό όγκο των Κρουσσίων του νομού Κιλκίς. Τα τρία χωριά Αμπελόφυτο, Κυδωνιά και Κλειστό βρέθηκαν στο επίκεντρο των διεργασιών, συγκρότησης και δραστηριοποίησης του. Στα χωριά αυτά συγκροτήθηκε επιτροπή που ανέλαβε την τροφοδοσία των ανταρτών. Μεταξύ άλλων στελέχη της ανταρτοομάδας ήταν και ο Βασίλης Πετρίδης, από το Κλειστό, που ορίσθηκε στρατιωτικός υπεύθυνος, ο Παύλος Κοτσαλίδης, από την Κυδωνιά, πολιτικός υπεύθυνος και ο Μελίτης Αθανασιάδης, από το Κλειστό, υπεύθυνος εφοδιασμού.
Ο Νίκος Νικητίδης (Κόλιας) υπήρξε ένα από τα πρώτα στελέχη της ανταρτοομάδας "Αθανάσιος Διάκος"
Οι δύο πρώτοι είναι ανάμεσα στους 96 εκτελεσθέντες.
Η δράση του «Αθανασίου Διάκου» προκάλεσε τις πρώτες απώλειες στην περιοχή στη Βερμάχτ, ανθρώπινες και υλικές.
Ενδεικτικά αναφέρουμε:
Στις 14 Σεπτεμβρίου 1941 ανατίναξε τη σιδηροδρομική γέφυρα Μουριών Κιλκίς, της γραμμής Θεσσαλονίκης – Αλεξανδρουπόλεως.
Στις 22 Σεπτέμβρη στήνει ενέδρα στο 62ο χλμ του δρόμου Θεσσαλονίκης – Σερρών σε γερμανικό φορτηγό και σκοτώνει τους δύο γερμανούς και τραυματίζει τους δυο Έλληνες συνοδούς τους. Περιποιήθηκαν τους έλληνες τραυματίες και τους άφησαν ελεύθερους Χαρακτηριστικά ήταν τα λόγια που τους είπε ο καπετάν Πέτρος. «Πατριώτες οι Έλληνες με τους Έλληνες. Με τους Γερμανούς κανένας Έλληνας». Λαφυραγώγησαν τον οπλισμό και έκαψαν το αυτοκίνητο.
Είναι γνωστό πως οι γερμανοί είχαν δυστυχώς και "έλληνες" συνεργάτες. Ο σταθμάρχης χωροφυλακής της περιοχής ενημερώνει τα γερμανικά φρουραρχεία στο Κιλκίς, Λαχανά και Θεσσαλονίκη, ότι σύμφωνα με «ασφαλείς» πληροφορίες τα χωριά Αμπελόφυτο, Κυδωνιά και Κλειστό «λειτουργούν» σαν βάσεις των ανταρτών και οι κάτοικοι κατέχουν όπλα και συμμετέχουν στις αντάρτικες ομάδες.
Οι γερμανοί κατακτητές αντιδρούν με πρωτοφανή βαρβαρότητα. Στόχος τους είναι να καταπνίξουν κάθε αντιστασιακή εκδήλωση δια πυρός και σιδήρου, να σκορπίσουν τον τρόμο και να κάνουν την αγριότητα και βαρβαρότητα πολιτικό και στρατιωτικό επιχείρημα.
Οι ναζιστικές δυνάμεις αμέσως οργανώνουν το απάνθρωπο έγκλημα τους.
Στις 25 Οκτωβρίου του 1941 ημέρα Σάββατο φθάνουν ισχυρές μηχανοκίνητες δυνάμεις των ΕΣ ΕΣ και των ταγμάτων θανάτου και κυκλώνουν από μακριά σε δυο ζώνες την περιοχή και τα χωριά. Οι χιτλερικοί εισβάλουν ταυτόχρονα και στα τρία χωριά. Μαζί τους έχουν και κατοίκους από τα Θεοδόσια και το Ελληνικό, σαν προστατευτική ασπίδα. Αποστολή τους, να μην αφήσουν τίποτα όρθιο και να σκοτώσουν τον ανδρικό πληθυσμό. Χωρίς χρονοτριβή ερευνούν τα σπίτια και διαχωρίζουν τον ανδρικό πληθυσμό από τα γυναικόπαιδα, στα οποία δίνουν προθεσμία μιας ώρας να εγκαταλείψουν τα χωριά και να πάνε στο Λαχανά. Χωρίς καθυστέρηση μαζεύουν τον ανδρικό πληθυσμό από 15 χρονών και πάνω, τους εκτελούν. Ισοπεδώνουν και τρία χωριά.
Στο Αμπελόφυτο και Κυδωνιά εκτελούν τους άνδρες στις πλατείες των χωριών. Δέκα κάτοικοι από το Ίσωμα που βρίσκονταν στην Κυδωνιά εκτελέστηκαν μαζί με τους κατοίκους του χωριού. Στο Κλειστό τους βάζουν μέσα στην εκκλησία και αρχίζουν να την γκρεμίζουν με δυναμίτες. Όσοι πετάγονται έξω για να γλιτώσουν θερίζονται στην κυριολεξία από τους γερμανούς. Εκτελεσθέντες 96 πατριώτες. Καίνε και τα τρία χωριά, δεν αφήνουν όρθια πέτρα, τα ισοπεδώνουν.
Αβραάμ Πετρίδης
Το τριπλό ομαδικό έγκλημα των χιτλεροφασιστών δημίων εντασσόταν στην τρομοκράτηση και στην πολιτική των λεγομένων αντιποίνων.
Αποκαλυπτική και ασυνήθιστα ειλικρινής είναι η μαρτυρία του γερμανού δεκαεννέα Willy H., που περιγράφει την εκτέλεση των κατοίκων του Κλειστού και ονοματίζει τους γερμανούς εκτελεστές.
Η εκτέλεση των κατοίκων του Κλειστού (Willy H)
“Ύστερα από μερικές μέρες, ξανά λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, σήμανε νέος συναγερμός. Τα χαράματα ο λόχος μας περικύκλωσε ένα ορεινό χωριό και δόθηκε εντολή να πιαστούν όλοι οι άνδρες ανάμεσα 16 και 65 χρονών. Αυτοί οι άνδρες –ήταν 35- κλείστηκαν στο ξωκλήσι που ήταν στην άκρη του χωριού. Τα γυναικόπαιδα διατάχθηκαν να φορτώσουν τα κάρα με τα υπάρχοντά τους και να εγκαταλείψουν το χωριό μέχρι τις 10 το πρωί. Τότε αποδείχθηκε πως ένα αγόρι κάτω από τα 16 ήταν ανάμεσα στους κρατούμενους και αφέθηκε ελεύθερο για να ακολουθήσει τους άλλους που είχαν ήδη αποχωρήσει. Εμείς ακόμα δεν ξέραμε τι θα γίνονταν οι συλληφθέντες, αλλά τότε μας ήρθε η διαταγή να τους εκτελέσουμε. Κάποιος έκανε νόημα στους πρώτους τρεις άντρες να βγουν από το ξωκλήσι και ο διοικητής μας, υπολοχαγός Dilg, τους υπέδειξε να προχωρήσουν προς μιαν ορισμένη κατεύθυνση. Τους σκότωσε ο ίδιος από απόσταση πέντε περίπου μέτρων. Και άλλοι τρεις θανατώθηκαν με τον ίδιο τρόπο. Ύστερα απ’ αυτό κανείς δεν ήθελε να βγει πια. Τότε διατάχθηκε να κλειστεί η πόρτα και από τα παράθυρα ρίχθηκαν χειροβομβίδες μέσα στο ξωκλήσι. Κατόπιν μπήκαν μέσα ο επιλοχίας Voigt, οι υπαξιωματικοί Panneke, Gradehand και άλλοι για να ρίξουν στους επιζώντες τη χαριστική βολή. Στο τέλος σκαπανείς ανατίναξαν το ξωκλήσι και πυρπολήθηκε το χωριό. Όσο μπορούσαμε να δούμε στο ορεινό τοπίο, καίγανε τα χωριά. Δεν ξέρω πόσοι λόχοι είχαν δράσει συνολικά. Όταν αποχωρήσαμε, είδα και τον διοικητή του τάγματος, ταγματάρχη Geissler”.
Μαρτυρία του τότε γερμανού δεκανέα Willy H. Από το άρθρο του Χάγκεν Φλάισερ “Αντίποινα των γερμανικών δυνάμεων Κατοχής στην Ελλάδα 1941-1944. (Από εφημ. «Μακεδονία»)
Ένα δημοσίευμα στη φιλοχιτλερική "Νέα Ευρώπη" της Θεσσαλονίκης στις 31-10-1941: "Χωρίς οίκτο" για τις δολοφονίες στα 3 χωριά
Εφημερίδα «Μαχητής του Κιλκίς» 26.10.1984
Αντώνης (αγνώστου επωνύμου)
Βέλτσιος Γεώργιος από το Ίσωμα
Βέλτσιος Δημήτρης από το Ίσωμα
Βίκτωρ (αγνώστου επωνύμου)
Βλάσης (αγνώστου επωνύμου)
Γραμματίκας Χριστόδουλος από το Ίσωμα
Δελής Αθανάσιος από το Ίσωμα
Ευρυβιάδης Σημελές από το Ίσωμα
Θεοδωρίδης Αλέξης
Θεοδωρίδης Βίκτωρας
Ιωαννίδης Αρχοντής
Καπανίδης Μιχάλης
Κερασίδης Αλέξης
Κερασίδης Αναστάσιος
Κερασίδης Φώτης
Κομεσίδης Κώστας
Κοτσαλίδης Νίκος
Κουρατίδης Ιωάννης
Κωνσταντινίδης Γεώργιος
Κωνσταντινίδης Κώστας
Μανωλάκογλου Πανάγος από την Κορωνούδα
Μουρατίδης Ιωάννης
Μπαχατζής Νίκος από το Ίσωμα
Πετσάνης Ιωάννης από το Ίσωμα
Στεφανίδης Θεοφύλακτος
Τοπούζης Πασχάλης από το Ίσωμα
Τουλκερίδης Αβραάμ
Τριανταφυλλίδης Κώστας
Τριανταφυλλίδης Παύλος
Τριανταφυλλίδου Μαρία
Τσαχουρίδης Δημήτρης
Χαλκίδης Ιωακείμ
Εφημερίδα «Ριζοσπάστης» 1.02.1974
Στη Κατάσταση του «Ριζοσπάστη» περιλαμβάνονται επιπλέον και οι παρακάτω:
Κοτανίδης Μιχαήλ
Κοτανίδης Λόλος , γιός του Μιχαήλ
Κοτσαλίδης Χριστόφορος αδελφός του Παύλου
Ποζίδης Κ.
Σημείωση: Η συγγενική σχέση, για όσους αναφέρουμε, είναι από την εφημερίδα «Ριζοσπάστης».
Η λαϊκή μούσα τραγούδησε την θυσία των ηρωικών πατριωτών με το παρακάτω ποίημα.
Αδελφοί Τριανταφυλλίδη
ΤΑ ΚΑΨΑΝΕ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ
(ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΑΜΠΕΛΟΦΥΤΟ, ΚΥΔΩΝΙΑ ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΤΟ)
Το Μούρσαλι, το Μούσγαλι,
Το Κότσαλαρ, τα τρία,
Τα κάψανε οι γερμανοί,
Του Χίτλερ τα θηρία.
Τους Μουρσαλιώτες κλείσανε
Μέσα στην εκκλησιά τους
Και τους εβάλανε φωτιά
Μαζί με τα παιδιά τους.
Κι ένα πρωτοπαλίκαρο
Το θάνατο αψηφώντας:
–Μη μας ξεχνάτε Έλληνες,
είπε χαμογελώντας.
Γ* Αναγνώριση από την Πολιτεία του ολοκαυτώματος των τριών χωριών του Κιλκίς και ανακήρυξη τους σε μαρτυρικούς τόπους
Το επίσημο κράτος μέχρι και σήμερα τα αγνοεί, ποτέ δεν τίμησε την θυσία τους. Και όχι μόνο αυτό, στη θέση των ερειπίων των τριών αυτών χωριών, που θα έπρεπε να ήταν τόπος προσκυνήματος, φρόντισε να φυτεύσει δένδρα με αποτέλεσμα σήμερα να είναι δασώδεις έκταση και τίποτα να μην θυμίζει την ύπαρξη και την ιστορία τους. Η εκκλησία του Προφήτη Ηλία στο Κλειστό, που τα ανθρωπόμορφα κτήνη κάψανε μέσα τα ηρωικά παλληκάρια του χωριού, χάνεται μέσα στο χρόνο και την αδιαφορία και δεν αποτελεί ιστορικό μνημείο.
(Σήμερα μετά από τόσα χρόνια αποτελεί ιστορικό χρέος της πολιτείας να αναγνωρίσει και επίσημα το ολοκαύτωμα των τριών χωριών και να χαρακτηρισθούν μαρτυρικοί τόποι, όπως πραγματικά και είναι).
Βασίλης Κωνσταντινίδης Οικονομολόγος
Πρόεδρος του Δ.Σ. Συλλόγου Κιλκισιωτών Αθήνας και Περιχώρων
Γ* ΣΗΜ: Το Ε΄ Τμήμα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου με σχετική γνωμοδότησή του χαρακτήρισε ως μαρτυρική πόλη τη Κρομίτσα και ως μαρτυρικά χωριά το Κεράσοβο, Κλειστό, Αμπελόφυτο και Κυδωνιά (2014). Προηγουμένως είχαν ληφθεί σχετικές αποφάσεις από τους Δήμους και τις Κοινότητες των περιοχών που ανακηρύχθηκαν μαρτυρικές.
Πηγή: www.dmko.gr
