ο ιδιότυπος πόλεμος των ..δήθεν bloggers, μαίνεται ακήρυχτος. ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ως taxalia. Τα είπαμε πολλές φορές: όσο οι επισκέπτες των blogs τσιμπάνε σε τέτοια διαφημιστικά τρικ, που αντιγράφουν τηλεοπτικές γελοίες πρακτικές, τόσο θα πολλαπλασιάζονται οι "μάχες" μεταξύ των Αθηναϊκών blogs, πραγματικές ή εικονικές.
Εμείς οι ..φτωχοί επαρχιώτες επιμένουμε: ΟΙ ΛΑΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥΣ BLOGGERS ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΟΥΝ.
....................................................
Ακολουθεί άρθρο του Θύμιου Παπανικολάου
εκδότη του Ρεσάλτο
Μια θλιβερή, διαστροφική περίπτωση ανθρώπων είναι αυτή της διπλής συνείδησης: Η μία για την «αξιοπρέπεια» καθημερινής χρήσης, η άλλη που είναι αφιερωμένη στην αθλιότητα των χυδαιολογιών, ύβρεων, απειλών κ.λ.π
Ο μηχανισμός που κινεί αυτά τα άτομα είναι γεμάτος από σκοτεινές και απωθημένες επιθυμίες , ένας μηχανισμός που στηρίζεται στην ακόρεστη πλεονεξία και στην παθολογική απληστία. Αυτά τα άτομα είναι θλιβεροί ναυαγοί της δίψας για αναρρίχηση και επιβεβαίωση.
Σε αυτή την κατηγορία εντάσσονται οι κουκουλοφόροι που χυδαιολογούν στο ιντερνέτ. Υπογράφουν ένα μπλογκ για την «αξιοπρέπεια» και κατασκευάζουν άλλα για να καρατομούν και να λιθοβολούν πρόσωπα και καταστάσεις, κρυμμένοι στην ανωνυμία.
Τα άτομα των υβριστικών μπλογκ σε αυτό το φύραμα ανθρώπων ανήκουν. Η πολιτική επιστήμη αδυνατεί να καταπιαστεί με τέτοιου είδους διαστροφικές περιπτώσεις, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτοί οι τύποι δεν έχουν πολιτικές αρχές και πεποιθήσεις. Αυτές καθορίζονται από τα άμεσα συμφέροντα της στιγμής και από τις βουλές των «νταβάδων» τους. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι και «εγκάθετα» όργανα μηχανισμών και μυστικών υπηρεσιών.
Τέτοια «φαινόμενα» μπορούμε να τα αναλύουμε με τις κοινωνικές και ψυχολογικές επιστήμες. Εδώ θα κάνουμε αφαίρεση του «κοινωνικού» και θα περιοριστούμε αυστηρά στο «ψυχολογικό». Όχι μόνο γιατί είναι πιο γαργαλιστικό, αλλά και πιο κατανοητό.
Αυτές οι ψυχωτικές καταστάσεις, (γιατί περί αυτού πρόκειται) είναι πανομοιότυπες με τον «κύκλο της μανίας» των ναρκομανών. Οι τοξικομανείς πάσχουν από μια υπερτίμηση του εαυτού τους που σε ακραίες περιπτώσεις φτάνει στη μεγαλομανία. Κάτω από την επιρροή του φαρμάκου ο ένας νιώθει «μεγιστάνας», ο άλλος νιώθει «δυνατός» ο τρίτος «Αινστάιν» κλπ . Αυτές οι μεγαλομανείς φαντασιώσεις καταρρέουν κατά περιόδους: Η φάση της υπερτίμησης ακολουθείται από τη φάση της βαθύτερης κατάθλιψης και αυτοπεριφρόνησης. Μόνο μία νέα ένεση μπορεί να τον βγάλει από τα βάθη του οίκτου και της αηδίας. Σχηματίζεται έτσι ένας φαύλος κύκλος δίχως τελειωμό: Ο «κύκλος της μανίας».
Μανιακή υπερτίμηση του ατόμου και καταθλιπτικός οίκτος: αυτές είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, της ίδιας στάσης των «ψυχωτικών» και στη μπλογκόσφαιρα. Η βασική κινητήρια δύναμη είναι η ΛΑΧΤΑΡΑ για ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ και ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗ.
Και τώρα θα «συνδέσω» τις ψυχώσεις αυτές με το καπιταλιστικό θέατρο και τις «αξίες» του.
Όλη η μαγεία της «σκηνής» (οι διαφορετικοί ρόλοι που υποδύεται ένα πρόσωπο) βρίσκεται στην απλή αναστροφή της αστικής ιεραρχίας: μεγαλύτερος δεν είναι ο καλύτερος και ο «υγιέστατος», αλλά ο πιο διαλυμένος και «τρελός» Όχι αυτός που έχει μια οντότητα και αυθύπαρκτη αξία (αξίας χρήσης τη λέμε εμείς οι μαρξιστές), αλλά ο πιο άθλιος ο οποίος αποκτά μεγαλύτερη «αξία» στη χυδαιότητα της αγοράς.
Ο νοσηρός ναρκισσισμός και η μεγαλομανία (το αίσθημα κατωτερότητας αποτελεί πάντα τον πυρήνα της μεγαλομανίας) βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση με την πραγματικότητα και ο ψυχωτικός τρόπος επίλυσης αυτής της σύγκρουσης είναι η προσπάθεια να ξεπεραστεί η πραγματικότητα με τη φαντασία.
Το μυστικό λοιπόν της μανίας αυτών των κουκουλοφόρων που υποδύονται διάφορα προσωπεία, εμπεριέχει αναμφίβολα και το στοιχείο της πολιτικής σκοπιμότητας, αλλά σε ψυχολογικό επίπεδο εκφράζει την ψυχωτική προσπάθεια αυτοεπιβεβαίωσης, τις φαντασιώσεις και τη «μαστούρα» για αναγνώριση, τη «γοητεία» του μεγαλομανούς ναρκωτικού αυτοθαυμασμού.
Σε ψυχολογικό επίπεδο! Γιατί σε δημοσιογραφικό ή άλλο επίπεδο μπορεί να εκτελούν, αυτοί η νοσηρά άρρωστοι τύποι, υπηρεσίες: Με μισθολόγιο ή με την υπόσχεση της «ένταξης» στις αυλές των «νονών»…
Ο μηχανισμός που κινεί αυτά τα άτομα είναι γεμάτος από σκοτεινές και απωθημένες επιθυμίες , ένας μηχανισμός που στηρίζεται στην ακόρεστη πλεονεξία και στην παθολογική απληστία. Αυτά τα άτομα είναι θλιβεροί ναυαγοί της δίψας για αναρρίχηση και επιβεβαίωση.
Σε αυτή την κατηγορία εντάσσονται οι κουκουλοφόροι που χυδαιολογούν στο ιντερνέτ. Υπογράφουν ένα μπλογκ για την «αξιοπρέπεια» και κατασκευάζουν άλλα για να καρατομούν και να λιθοβολούν πρόσωπα και καταστάσεις, κρυμμένοι στην ανωνυμία.
Τα άτομα των υβριστικών μπλογκ σε αυτό το φύραμα ανθρώπων ανήκουν. Η πολιτική επιστήμη αδυνατεί να καταπιαστεί με τέτοιου είδους διαστροφικές περιπτώσεις, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτοί οι τύποι δεν έχουν πολιτικές αρχές και πεποιθήσεις. Αυτές καθορίζονται από τα άμεσα συμφέροντα της στιγμής και από τις βουλές των «νταβάδων» τους. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι και «εγκάθετα» όργανα μηχανισμών και μυστικών υπηρεσιών.
Τέτοια «φαινόμενα» μπορούμε να τα αναλύουμε με τις κοινωνικές και ψυχολογικές επιστήμες. Εδώ θα κάνουμε αφαίρεση του «κοινωνικού» και θα περιοριστούμε αυστηρά στο «ψυχολογικό». Όχι μόνο γιατί είναι πιο γαργαλιστικό, αλλά και πιο κατανοητό.
Αυτές οι ψυχωτικές καταστάσεις, (γιατί περί αυτού πρόκειται) είναι πανομοιότυπες με τον «κύκλο της μανίας» των ναρκομανών. Οι τοξικομανείς πάσχουν από μια υπερτίμηση του εαυτού τους που σε ακραίες περιπτώσεις φτάνει στη μεγαλομανία. Κάτω από την επιρροή του φαρμάκου ο ένας νιώθει «μεγιστάνας», ο άλλος νιώθει «δυνατός» ο τρίτος «Αινστάιν» κλπ . Αυτές οι μεγαλομανείς φαντασιώσεις καταρρέουν κατά περιόδους: Η φάση της υπερτίμησης ακολουθείται από τη φάση της βαθύτερης κατάθλιψης και αυτοπεριφρόνησης. Μόνο μία νέα ένεση μπορεί να τον βγάλει από τα βάθη του οίκτου και της αηδίας. Σχηματίζεται έτσι ένας φαύλος κύκλος δίχως τελειωμό: Ο «κύκλος της μανίας».
Μανιακή υπερτίμηση του ατόμου και καταθλιπτικός οίκτος: αυτές είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, της ίδιας στάσης των «ψυχωτικών» και στη μπλογκόσφαιρα. Η βασική κινητήρια δύναμη είναι η ΛΑΧΤΑΡΑ για ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ και ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗ.
Και τώρα θα «συνδέσω» τις ψυχώσεις αυτές με το καπιταλιστικό θέατρο και τις «αξίες» του.
Όλη η μαγεία της «σκηνής» (οι διαφορετικοί ρόλοι που υποδύεται ένα πρόσωπο) βρίσκεται στην απλή αναστροφή της αστικής ιεραρχίας: μεγαλύτερος δεν είναι ο καλύτερος και ο «υγιέστατος», αλλά ο πιο διαλυμένος και «τρελός» Όχι αυτός που έχει μια οντότητα και αυθύπαρκτη αξία (αξίας χρήσης τη λέμε εμείς οι μαρξιστές), αλλά ο πιο άθλιος ο οποίος αποκτά μεγαλύτερη «αξία» στη χυδαιότητα της αγοράς.
Ο νοσηρός ναρκισσισμός και η μεγαλομανία (το αίσθημα κατωτερότητας αποτελεί πάντα τον πυρήνα της μεγαλομανίας) βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση με την πραγματικότητα και ο ψυχωτικός τρόπος επίλυσης αυτής της σύγκρουσης είναι η προσπάθεια να ξεπεραστεί η πραγματικότητα με τη φαντασία.
Το μυστικό λοιπόν της μανίας αυτών των κουκουλοφόρων που υποδύονται διάφορα προσωπεία, εμπεριέχει αναμφίβολα και το στοιχείο της πολιτικής σκοπιμότητας, αλλά σε ψυχολογικό επίπεδο εκφράζει την ψυχωτική προσπάθεια αυτοεπιβεβαίωσης, τις φαντασιώσεις και τη «μαστούρα» για αναγνώριση, τη «γοητεία» του μεγαλομανούς ναρκωτικού αυτοθαυμασμού.
Σε ψυχολογικό επίπεδο! Γιατί σε δημοσιογραφικό ή άλλο επίπεδο μπορεί να εκτελούν, αυτοί η νοσηρά άρρωστοι τύποι, υπηρεσίες: Με μισθολόγιο ή με την υπόσχεση της «ένταξης» στις αυλές των «νονών»…
.jpg)
