Αναπάντεχα ίσως και πολύ πρόσφατα η αριστερά βρήκε ότι μόνη δυνατότητα της είναι η εξανθρώπιση του καπιταλσιμού, με στόχο την κοινωνική συνοχή. Αυτή η αριστερά λειτούργησε κάποτε φορομπηχτικά και σχεδόν πάντα πειραματικά σε μεγάλο βαθμό. Ταυτόχρονα άφηνε τον καπιταλισμό να περνά κάτω από το χαλί για να παράγει πλούτο και έτσι να έχει κάτι να μοιράσει.
Ο όρος "κοινωνική συνοχή" και ο όρος "περιβάλλον ευκαιριών" που μπήκε αργότερα , δεν αναιρεί τον καπιταλισμό απλά τον οριοθετεί, και η επίτευξη αυτής της συνοχής τον ωραιοποιεί.
Ουσιαστικά όμως, κρατά το άτομο στην ίδια χαμηλή θέση που βρίσκεται! Κρατα τον πλούσιο πλούσιο και τον φτωχό φτωχό μη αφήνοντας τον να εξελιχτεί. Αποτρέποντας τις κρίσεις και σώζοντας τον καπιταλισμό όπως σήμερα, μπορεί μεσοπρόθεσμα να δημιουργεί συνθήκες κοινωνικής ειρήνης, αλλά ουσιαστικά στατικοποποιεί και ακυρώνει την όποια κοινωνική κινητικότατα θα μπορούσε να υπάρξει.
Όταν ένα σύστημα καταρρέει συνήθως συντελείται πρόοδος
Στό: Γιάννης Παπαϊωάννου
