Όμοιος ομοίω αεί πελάζει

Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος. Από το http://odontiatroi.wordpress.com
Πόσο δίκιο είχε ο Πλάτωνας, και πόσο ισχύει αυτό το ρητό σήμερα χιλιάδες χρόνια μετά, για την Οδοντιατρική Σχολή του ΑΠΘ. Οι κάστες και οι "κατά συνθήκη" σχέσεις που δημιουργούν οι άνθρωποι σε αυτή τη Σχολή είναι να σε τρομάζουν… Όχι μόνο για το ότι μπορούν να σε βλάψουν… [ αν και το κάνουν, δυσκολεύοντας καθημερινά ο καθείς την υφιστάμενό του και όλοι μαζί, βιάζοντας τις ψυχές των φοιτητών ] αλλά για το είδος των σχέσεων και των ανθρώπινων επαφών που διατηρούνται εκεί μέσα.
Οι "κατά συνθήκη" σχέσεις που αναφέρθηκαν πιο πάνω, αν τις παρατηρήσει κανείς, απλά χάνεται στον παραλογισμό και το συμφεροντολογικό κίνητρο με το οποίο δημιουργούνται … Άνθρωποι που δεν κομπιάζουν σε τίποτα όταν θίγεται το συμφέρον τους, αλλά κομπιάζουν και υποτάσσονται όταν βλέπουν τον Διευθυντή τους, βρίζοντάς τον όμως πίσω από την πλάτη του. Άνθρωποι που φοβούνται την δύναμη της γνώμης τους, γιατί μπορεί να … θίξει το κλίμα που θα δημιουργηθεί πριν την επόμενη κρίση τους [ έστω κι αν αυτή είναι στα επόμενα 5 χρόνια ]. Μιζέρια και υποταγή…
"Κατά συνθήκη" σχέσεις… γιατί, ενώ όλοι υποτίθεται βρίσκονται σε αυτό το κωλοκτίριο επειδή έχουν αναλάβει την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης των φοιτητών, αυτοί νοιάζονται για την καρέκλα τους… για την καρέκλα του διπλανού τους και πως θα φτάσουν ακόμα πιο ψηλά… χωρίς να κοιτάνε το κόστος της κάθε κίνησής τους. Και όλοι γλυκοιτάνε και γλύφονται στα συνέδρια, στις ημερίδες και στις χοροεσπερίδες που βρίσκονται, και με την πρώτη κίνηση που κάνει ο άλλος να γυρίσει την πλάτη… τότε αρχίζουν το θάψιμο και τις κατηγόριες.
Όλοι έχουν μάθει να εξουσιάζονται… Έτσι μεγάλωσαν σε αυτή την Σχολή. Έτσι ανατράφηκαν … και γι' αυτό συμπεριφέρονται με αυτόν τον απολυταρχικό τρόπο με την πρώτη ευκαιρία που θα πέσουν λίγα ψίχουλα εξουσίας πάνω τους…
Όλοι θέλουν τον καθοδηγητή τους. Έναν να τους εξουσιάζει όλους. Και όταν τον είχαν, δεν μιλούσαν, δεν τους ενδιέφερε το τι συμβαίνει γύρω τους. Απλά χάζευαν την καθημερινότητα και ζούσαν τις ψευδαισθήσεις που είχαν δημιουργηθεί για αυτούς.
Δεν είναι τυχαίο που ο περισσότερος κόσμος όταν αναφέρεται σε Πανεπιστημιακούς… φτύνει και τον κόρφο του. Ξέρει η πλατιά μάζα της κοινωνίας πως αυτοί διατηρούνται αναμετάξυ των, και πως είναι κράτος εν κράτει. Το περίεργο δεν είναι αυτό. Είναι το γεγονός πως αυτοί οι άνθρωποι αφήνουν μέρα με τη μέρα το Πανεπιστήμιο να μαραζώνει, να βουλιάζει στη διαφθορά τους… Και αν δεν συμβάλλουν σε αυτή, τότε είναι συνένοχοι της κατάντιας. Έτσι και στην Οδοντιατρική Σχολή του ΑΠΘ, όπως σε κάθε σοβαρό ίδρυμα που "σέβεται" τον εαυτό του…
Σχέσεις εξάρτησης με μόνο γνώμονα το συμφέρον… το περιστασιακό συμφέρον… Βοήθαμε να σε βοηθήσω να φάμε τον τάδε που είναι στην τάδε θέση. Ψήφισέ με και θα φέρω το γιό σου, την κόρη σου. Βάλε το όνομά μου στην εργασία που ασχολείσαι και εγώ θα σε βολέψω όταν έρθει η ώρα… Ένα παιχνίδι που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια όλων και κανείς όμως δεν το βλέπει. Ή κάνει πως δεν το βλέπει. . . Ή δεν θέλει να το βλέπει ! Ακόμα χειρότερα !
Αυτοί οι άνθρωποι, μόνοι τους συντηρούνται και μόνοι τους συνευρίσκονται … Μόνοι στην κατάντια της μεγαλοσύνης και του καθωσπρεπισμού που έφτιαξαν για να ζήσουν. Στα χαμένα όνειρα που έκαναν και τα αρνούνται μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο για λίγο παραπάνω χρήμα, για λίγο πιο λαμπρή δόξα, για λίγο πιο μεγάλη ταμπέλα απ' έξω από το ιατρείο τους….
Αυτοί οι άνθρωποι, δεν θα σωθούν ποτέ… Μια ζωή θα ζουν τον εφιάλτη… και όταν κοιτάζονται στον καθρέφτη αυτός θα είναι κάθε μέρα και πιο κενός… Κάθε μέρα και πιο άδειος… Και τα πρόσωπά τους θα μοιάζουν μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο ! Ίδιοι στο τίποτα. . .