Λόγια ..μαχαίρια. Θα τα έχετε ακούσει σίγουρα.

Γράφει ο SIMPLEMAN
Δεκέμβριος 2008: «άκου φίλε είμαι πενήντα ένα χρονών, έχω ενάμισι μήνα να κάνω μεροκάματο. Ντρέπομαι να βγαίνω από το σπίτι μου και να γυρνάω με τα χέρια στις τσέπες.

Νοιώθω σαν ένα σακί κρέας που περιφέρεται».
Δεκέμβριος 2008 σε ραδιοφωνική εκπομπή: «είμαι δεκαέξι χρονών, τώρα με τις καταλήψεις μας βρίζουν εμάς τα παιδιά ότι είμαστε χαζά, ότι αυτά που κάνουμε είναιεναντίον μας, όμως εμείς δεν αντέχουμε άλλο γι’ αυτό σας παρακαλώ ελάτε να μας βοηθήσετε και να μας πείτε εσείς οι μεγάλοι τι να κάνουμε».
Δεκέμβριος 2008 πρωθυπουργός των Ελλήνων: «η κυβέρνηση δεν έχει να φοβηθεί τίποτε από τις ειρηνικές διαδηλώσεις των μαθητών».
Δεκέμβριος 2008 μητέρα σε ραδιοφωνική εκπομπή: «δεν έχουμε πια στην περιοχή μας αγροτική παραγωγή, ούτε βιομηχανική παραγωγή, ούτε βιοτεχνική, η βαριά βιομηχανία τής περιοχής μας είναι τα ιδιαίτερα μαθήματα που κυνηγάνε οι καθηγητάδες των σχολείων εκβιάζοντας. Μέχρι και η σύνταξη του παππού και της γιαγιάς πάει στα ιδιαίτερα».
Δεκέμβριος 2008 πατέρας: «εγώ την κόρη μου την πλάκωσα στις σφαλιάρες και την πήρα από εκεί μέσα γιατί αυτοί που κάνουν καταλήψεις είναι πρεζόνια και κουκουλοφόροι».
Δεκέμβριος 2008 μαγαζάτορας: «ρε παιδιά ελάτε κάποια άλλη μέρα για έλεγχο, δεν βλέπετε που σήμερα η Ελλάδα καίγεται και ίσως υπάρξουν σοβαρότερα προβλήματα».
Δεκέμβριος 2008 ο ίδιος μαγαζάτορας: «έτσι μου έρχεται να το κάψω μόνος μου, ούτε τον μίνιμουμ σεβασμό δεν δείχνουν όταν έρχονται για έλεγχο. Με αντιμετωπίζουν σαν κλέφτη. Νοιώθω ξεφτίλα σου λεω, δεν τους αντέχω άλλο, βλέπεις έχω όμως τέσσερα παιδιά».
Δεκέμβριος 2008 σε ραδιοφωνική εκπομπή: «όταν είπα στον καθηγητή μου ότι δεν έχω λεφτά να αγοράσω το βιβλίο που μας είπε, με απείλησε με απουσία».
Κάποιος μήνας... κάποιου χρόνου παλιού, ένας πατέρας: «άκου παλικάρι μου όποιος ζητάει να πληρωθεί για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην πατρίδα το λιγότερο που κάνει είναι να μη την σέβεται....για να μη χρησιμοποιήσω καμιά πιο βαριά κουβέντα».