Αυτές τις ημέρες, παρακολουθώντας τα γεγονότα και ακούγοντας τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους να τα αναλύουν, έπαθα ….ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ!
Βαρέθηκα πραγματικά να ακούω τις ίδιες ξύλινες απόψεις, τις ίδιες αερολογίες, τον κοπανιστό αέρα της γενικολογίας και του δήθεν!
Την ώρα που η Ελλάδα ως νέος ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ έχει πέσει πάνω στο παγόβουνο και το καράβι έχει σχεδόν βυθιστεί, οι επιβάτες της πρώτης θέσης –πολιτικοί, μεγαλοδημοσιογράφοι και επιχειρηματίες- συνεχίζουν να χορεύουν στη μεγάλη αίθουσα χορού και μετά να συζητούν καπνίζοντας πούρα και πίνοντας ουίσκι, ότι αυτό που χρειάζεται, είναι αλλαγή …καπετάνιου για να σωθεί το καράβι!!!
Και μαζί με το νέο καπετάνιο, να έρθουν μαζί του και εκείνοι οι άθλιοι μούτσοι, που πριν από πέντε χρόνια κάναμε τα πάντα για να τους πετάξουμε στη θάλασσα!
Κανένας δεν μιλάει για τη γενικευμένη παρακμή του πολιτικού συστήματος, για τη γενικευμένη παρακμή της ολιγαρχίας που μας κυβερνά μετά το 1974…
Κανένας δεν κατάλαβε, ότι οι πολίτες βαρέθηκαν τόσα χρόνια να
αποφασίζουν οι πολιτικοί της εκάστοτε κυβέρνησης μόνοι τους, χωρίς να τους ρωτούν για τις σημαντικές αλλαγές που θα φέρουν στη ζωή τους οι αποφάσεις τους;
Τι παρακολουθούμε κάθε φορά πριν από τις εκλογές;
Τα κόμματα που διεκδικούν την εκτελεστική εξουσία, μας παρουσιάζουν προγράμματα για την οικονομία, για την παιδεία, για την εξωτερική πολιτική, για, για και όταν τελικά γίνονται κυβέρνηση, τα ξεχνούν όλα και …για όλα φταίνε οι …προηγούμενοι!
Αυτό το ελεεινό παιχνίδι το βαρέθηκαν οι πολίτες.
Δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχει τίποτα και οι πολιτικοί μας στρουθοκαμηλίζουν.
Υπάρχει όμως λύση;
Η απάντηση είναι ΝΑΙ!
Δεν είναι ούτε ΠΑΣΟΚ, ούτε Ν.Δ., αλλά ούτε και ο μεγάλος …συνασπισμός τύπου Γερμανίας.
(Τρομάζω μόνο με την ιδέα της σύζευξης γαλάζιων και πράσινων λαμόγιων!)
Οι πολίτες νιώθουν ζωτική την ανάγκη να βιώσουν τη συμμετοχή στη λήψη σημαντικών αποφάσεων.
Βαρέθηκαν να αποφασίζουν γι αυτούς πάντα οι …βολευτές.
Βαρέθηκαν να τους βλέπουν να κάνουν τις λάθος κινήσεις και αυτοί να πληρώνουν πάντα τον λογαριασμό.
Η υπομονή των πολιτών εξαντλήθηκε.
Δεν μπορούν να περιμένουν κάθε τέσσερα χρόνια για να τιμωρήσουν τους ψεύτες με την ψήφο τους!
Οι πολίτες σήμερα απαιτούν από τους πολιτικούς ΔΟΜΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ.
Αλλαγές όμως που θα αφορούν και τους ίδιους, το ίδιο το πολιτικό σύστημα, για να επανακτήσει ο πολιτικός κόσμος της χώρας μας εκ νέου τη χαμένη εμπιστοσύνη των Ελλήνων πολιτών.
Αποφάσεις που θα έβαζαν πλαφόν στη χρονική διάρκεια της βουλευτικού αξιώματος, του υπουργικού ή και του ίδιου του πρωθυπουργού, με ορίζοντα για παράδειγμα τα οκτώ χρόνια, θα λειτουργούσαν θετικά στην καλυτέρευση της εικόνας των πολιτικών, αλλά κυρίως, θα προσέφεραν την πνοή της συνεχούς ανανέωσης και θα διέλυαν τα σύννεφα της ολιγαρχίας των… ισόβιων βουλευτών.
Αποφάσεις που θα απέκλειαν τους βουλευτές να ασκούν κυβερνητικό έργο ως Υπουργοί ή Υφυπουργοί, ή αποφάσεις που θα έδιναν μεγαλύτερη ανεξαρτησία στη δικαιοσύνη, όπως για παράδειγμα να εκλέγουν μόνοι οι δικαστές την ηγεσία τους, θα έκαναν ένα σημαντικό βήμα στον διαχωρισμό των εξουσιών που πηγάζουν από το σύνταγμα.
Αλλά κυρίως η προσφυγή στη διενέργεια περισσοτέρων δημοψηφισμάτων για σημαντικά θέματα που αφορούν την ελληνική κοινωνία, θα αποκαταστούσε την αίσθηση της χαμένης εξουσίας από τον ΙΔΙΟ ΤΟ ΛΑΟ και θα συνέβαλε σημαντικά στην ομαλοποίηση της πολιτικής ζωής.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ελληνικός λαός απάντησε τελευταία φορά με ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ στις 8 Δεκεμβρίου του 1974!!!
Πριν από τριάντα τέσσερα ολόκληρα χρόνια!!!
Προτάσεις για να γίνει η Ελληνική Δημοκρατία περισσότερο άμεση και οι πολίτες να ΜΕΤΕΧΟΥΝ της εξουσίας, υπάρχουν πολλές.
Αυτό που χρειάζεται είναι πολιτική βούληση.
Μια βούληση που αν δεν υπάρξει από τους πολιτικούς, θα επιβληθεί όπως φαίνεται και από πρόσφατα γεγονότα, από τους ίδιους τους πολίτες!
Αναστάσιος Καζαντζίδης
Εκπαιδευτικός-αρθρογράφος
Βαρέθηκα πραγματικά να ακούω τις ίδιες ξύλινες απόψεις, τις ίδιες αερολογίες, τον κοπανιστό αέρα της γενικολογίας και του δήθεν!
Την ώρα που η Ελλάδα ως νέος ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ έχει πέσει πάνω στο παγόβουνο και το καράβι έχει σχεδόν βυθιστεί, οι επιβάτες της πρώτης θέσης –πολιτικοί, μεγαλοδημοσιογράφοι και επιχειρηματίες- συνεχίζουν να χορεύουν στη μεγάλη αίθουσα χορού και μετά να συζητούν καπνίζοντας πούρα και πίνοντας ουίσκι, ότι αυτό που χρειάζεται, είναι αλλαγή …καπετάνιου για να σωθεί το καράβι!!!
Και μαζί με το νέο καπετάνιο, να έρθουν μαζί του και εκείνοι οι άθλιοι μούτσοι, που πριν από πέντε χρόνια κάναμε τα πάντα για να τους πετάξουμε στη θάλασσα!
Κανένας δεν μιλάει για τη γενικευμένη παρακμή του πολιτικού συστήματος, για τη γενικευμένη παρακμή της ολιγαρχίας που μας κυβερνά μετά το 1974…
Κανένας δεν κατάλαβε, ότι οι πολίτες βαρέθηκαν τόσα χρόνια να
αποφασίζουν οι πολιτικοί της εκάστοτε κυβέρνησης μόνοι τους, χωρίς να τους ρωτούν για τις σημαντικές αλλαγές που θα φέρουν στη ζωή τους οι αποφάσεις τους;
Τι παρακολουθούμε κάθε φορά πριν από τις εκλογές;
Τα κόμματα που διεκδικούν την εκτελεστική εξουσία, μας παρουσιάζουν προγράμματα για την οικονομία, για την παιδεία, για την εξωτερική πολιτική, για, για και όταν τελικά γίνονται κυβέρνηση, τα ξεχνούν όλα και …για όλα φταίνε οι …προηγούμενοι!
Αυτό το ελεεινό παιχνίδι το βαρέθηκαν οι πολίτες.
Δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχει τίποτα και οι πολιτικοί μας στρουθοκαμηλίζουν.
Υπάρχει όμως λύση;
Η απάντηση είναι ΝΑΙ!
Δεν είναι ούτε ΠΑΣΟΚ, ούτε Ν.Δ., αλλά ούτε και ο μεγάλος …συνασπισμός τύπου Γερμανίας.
(Τρομάζω μόνο με την ιδέα της σύζευξης γαλάζιων και πράσινων λαμόγιων!)
Οι πολίτες νιώθουν ζωτική την ανάγκη να βιώσουν τη συμμετοχή στη λήψη σημαντικών αποφάσεων.
Βαρέθηκαν να αποφασίζουν γι αυτούς πάντα οι …βολευτές.
Βαρέθηκαν να τους βλέπουν να κάνουν τις λάθος κινήσεις και αυτοί να πληρώνουν πάντα τον λογαριασμό.
Η υπομονή των πολιτών εξαντλήθηκε.
Δεν μπορούν να περιμένουν κάθε τέσσερα χρόνια για να τιμωρήσουν τους ψεύτες με την ψήφο τους!
Οι πολίτες σήμερα απαιτούν από τους πολιτικούς ΔΟΜΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ.
Αλλαγές όμως που θα αφορούν και τους ίδιους, το ίδιο το πολιτικό σύστημα, για να επανακτήσει ο πολιτικός κόσμος της χώρας μας εκ νέου τη χαμένη εμπιστοσύνη των Ελλήνων πολιτών.
Αποφάσεις που θα έβαζαν πλαφόν στη χρονική διάρκεια της βουλευτικού αξιώματος, του υπουργικού ή και του ίδιου του πρωθυπουργού, με ορίζοντα για παράδειγμα τα οκτώ χρόνια, θα λειτουργούσαν θετικά στην καλυτέρευση της εικόνας των πολιτικών, αλλά κυρίως, θα προσέφεραν την πνοή της συνεχούς ανανέωσης και θα διέλυαν τα σύννεφα της ολιγαρχίας των… ισόβιων βουλευτών.
Αποφάσεις που θα απέκλειαν τους βουλευτές να ασκούν κυβερνητικό έργο ως Υπουργοί ή Υφυπουργοί, ή αποφάσεις που θα έδιναν μεγαλύτερη ανεξαρτησία στη δικαιοσύνη, όπως για παράδειγμα να εκλέγουν μόνοι οι δικαστές την ηγεσία τους, θα έκαναν ένα σημαντικό βήμα στον διαχωρισμό των εξουσιών που πηγάζουν από το σύνταγμα.
Αλλά κυρίως η προσφυγή στη διενέργεια περισσοτέρων δημοψηφισμάτων για σημαντικά θέματα που αφορούν την ελληνική κοινωνία, θα αποκαταστούσε την αίσθηση της χαμένης εξουσίας από τον ΙΔΙΟ ΤΟ ΛΑΟ και θα συνέβαλε σημαντικά στην ομαλοποίηση της πολιτικής ζωής.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ελληνικός λαός απάντησε τελευταία φορά με ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ στις 8 Δεκεμβρίου του 1974!!!
Πριν από τριάντα τέσσερα ολόκληρα χρόνια!!!
Προτάσεις για να γίνει η Ελληνική Δημοκρατία περισσότερο άμεση και οι πολίτες να ΜΕΤΕΧΟΥΝ της εξουσίας, υπάρχουν πολλές.
Αυτό που χρειάζεται είναι πολιτική βούληση.
Μια βούληση που αν δεν υπάρξει από τους πολιτικούς, θα επιβληθεί όπως φαίνεται και από πρόσφατα γεγονότα, από τους ίδιους τους πολίτες!
Αναστάσιος Καζαντζίδης
Εκπαιδευτικός-αρθρογράφος
