Γιατί ακυρώθηκε η υποθαλάσσια;

Γράφει ο "ΠΕΛΙΑΣ"

Επιγραμματικά μόνο, για να μήν κουράζονται οι αναγνώστες, αλλά και για να θυμούνται μερικές κρίσιμες χρονικές στιγμές για την συμπρωτεύουσα.

Το τέλος του 1980, αρχές 1990 ξεκινούν δύο μελέτες. Η μία για το μετρό και η άλλη για την υποθαλάσσια.

Για την μελέτη των έργων αυτών επελέγησαν απο τον τότε ΥΠΕΧΩΔΕ 40 ειδικοί επιστήμονες μηχανικοί κυρίως απο την Θεσσαλονίκη, οι οποίοι ΔΩΡΕΑΝ συνέταξαν τις σχετικές μελέτες. Δωρεάν για τους συμπολίτες τους, προκειμένου να τους χαρίσουν μερικές ώρες ανθρώπινης ζωής, που ακόμα και σήμερα χάνονται με το σύρε κι έλα στο γνωστό δρομολόγιο σπίτι-δουλειά και πίσω.

Η μελέτη του μετρό έφθασε μέχρι την δημοπράτηση και μειοδότης υπήρξε η... γαλλική εταιρεία Μπουϊκ, την οποία όμως ποτέ δέν είδε η Θεσσαλονίκη, αφού επι Σημίτη με ΥΠΕΧΩΔΕ Λαλιώτη δόθηκαν προς τα έξω τουλάχιστον 13 υποχέσεις για το έργο αυτό, αλλά απο μέσα δούλευε με εξειδικευμένες μηχανορραφίες η έξωση της Μπουϊκ, την νόμιμη αποζημίωση της οποίας ΚΑΝΕΙΣ αρμόδιος και υπεύθυνος δέν φανέρωσε στον ελληνικό λαό που πληρώνει χωρίς να το γνωρίζει τον μισό περίπου προϋπολογισμό του έργου σαν αποζημίωση. Ο λαός το λέει και "κερατιάτικα".

Υπ' όψιν ότι, απο τότε η εταιρεία αυτή τελείωσε το έργο του Μετρό της Σμύρνης και συνεχίζει ακάθεκτη επεκτάσεις του Μετρό στην Πόλη.

Σήμερα και με ΥΠΕΧΩΔΕ Σουφλιά το Αττικό Μετρό συνεχίζει την κατασκευή του έργου του Μετρό της Θεσσαλονίκης. Με ποιόν τρόπο η κατασκευή άλλαξε χερια και τί μεσολάβησε, το ξέρει ο εθνικός μας Σαρακατσάνος. Εμείς, όσο δέν ξέρουμε λεπτομέρειες, έχουμε κάθε δικαίωμα να υποψιαζόμαστε ανάλογα με το σημερινό πολιτικό κλίμα ό,τι μας ... προκύψει.

Πιο αισχρή μπορεί να χαρακτηρισθεί η ιστορία της υποθαλάσσιας αρτηρίας. Όραμα του εμπνευστού της και τότε Δημάρχου Θεσσαλονίκης Σ.Κούβελα ήταν να συντομευθεί η επικοινωνία δυτικού-ανατολικού τομέα της πόλης με την παράκαμψη του κέντρου της, που σήμερα δέν χωράει τα οχήματα που κυκλοφορούν.

Η σύλληψη του έργου απο τον καθηγητή Μουτσόπουλο της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΑΠΘ και η ωρίμανσή της μέχρι την φάση της οριστικής μελέτης, όπως παρουσιάσθηκε και στο Ε.Β.Επιμελητήριο της Θεσσαλονίκης, έδινε λύση όχι μόνο στην ταχεία διέλευση αλλά (α)στην δημιουργία υποθαλασσίου χώρου σταθμεύσεως 6.500 οχημάτων, όπου σήμερα το κέντρο της Θεσσαλονίκης δέν μπορεί να εξασφαλίσει περισσότερες απο 4.500 θέσεις, (β) στην "άκαπνη" υποθαλάσσια διέλευση, δεδομένου ότι, η διαδρομή δέν ήταν υποθαλάσσια αλλά παραθαλάσσια στο όριο του έργου προς την θάλασσα με ανοικτο το σκέπαστρο της διαδρομής για την εκτόνωση των εκπομπών αερίων των εξατμίσεων των οχημάτων, (γ) στην δημιουργία παιδιών κάθε είδους και για κάθε ηλικία, που λείπουν απο την νεολαία που ζεί στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και (δ) την δημιουργία μικρού λιμανιού για την προσέγγιση και ελλιμενισμό γιώτ και τουριστικών σκαφών, που το καλοκαίρι αλωνίζουν το Αιγαίο και τα νησιά μας, ενώ σήμερα ακόμα αγνοούν της Θεσσαλονίκη ελλείψει σχετικών εγκαταστάσεων.
Η συνέχεια της ιστορίας αυτής, που δυστυχώς δέν πρόλαβε να φθάσει στην δημοπράτηση, δείχνει την πλείστη όση αχαριστία των Θεσσαλονικέων, που μετπείσθηκαν άκριτα απο τους "πολίτες", καμιά 50-αριά κατοίκους της παλιάς παραλίας, με προεξάρχοντες τον γνωστό μας Παπαθεμελή και τον Ι.Μπουτάρη, που την δημιουργία αυτού του δώρου για την πόλή εννοούσαν σαν μπάζωμα με το σχετικό σύνδρομο πρώτον να μήν μπορούν να φτύνουν στην θάλασσα απο το μπαλκόνι τους και δεύτερον να χάσουν τον Θερμαϊκό, τον Όλυμπο και την δύση του ηλίου, επειδή η υποθαλάσσια θα μεγάλωνε καθ'ύψος και θα μετατρέπονταν σε ... πολυκατοικία. Πρόσθετοι συντελεστές στην υπονόμευση αυτή ο γνωστός μας κ. Βούγιας, τοπογράφος μηχανικός και κάποιος ραδιοφωνικός σταθμός με το όνομα "ο παρατηρητής".

Εκείνο τον καιρό ακούστηκαν και γράφηκαν απίθανες ανοησίες προερχόμενες απο επίσημα και ανεπίσημα στόματα. Ολόκληρη εκστρατεία, που έφθασε μεχρι την ανάθεση νέας μελέτης σε ημετέρους, πληρωμένης απο τον τότε Νομάρχη Παπαδόπουλο με 1,δ δις και κατ' άλλους με 4,5 δις. Μίας μελέτης που αφαιρούσε όλα όσα απο (α) μέχρι (δ) προέβλεπε η πρώτη μελέτη και προσέθετε σαν μια οριζόντια τρύπα στα νερά του Θερμαϊκού σε μικρή αποόσταση απο τα μπλόκια της παλιάς παραλίας τουλάχιστον τρείς πύργους βίαιου εξαεριασμού εκ των οποίων οι δύο ύψους 30 μέτρων δίπλα στον Λ.Πύργο και κάπου μέσα απο τα νερά της θάλασσας.

Τα ανωτέρω κάτω απο την πλήρη άγνοια των τεκταινομένων στην Θεσσαλονίκη σχετικά με την μεταφορά φυσικού αερίου, η εγκατάσταση της οποίας υπο την διεύθυνση του ΥΠΕΧΩΔΕ Λαλιώτη και της συμπράξεως του τότε δημάρχου Κοσμόπουλου αγνοεί παντελώς το μέλλον της υποθαλάσσιας αρτηρίας για την οποία στην πρώτη μελέτη δέν σπαταλήθηκε ούτε μία δεκάρα, αλλά στην δεύτερη σπαταλήθηκαν τουλάχιστον 1,5 δισ.

Ο λόγος της ιεροκρυφίας απαξίωσης της μελέτης αυτής οφείλεται στο γεγονός ότι, ούτε στις πλέον υποανάπτυκτες χώρες δέν υπάρχει τεχνική προδιαγραφή, που να ανέχεται και να επιτρέπει την συνύπαρξη του κεντρικού αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου με την υποθαλάσσια παραδίπλα και μάλιστα σε περιοχή που κάθε τριάντα χρόνια ζεί σεισμούς τρικούβερτους. Μία υποθαλάσσια αρτηρία υπονομευμένη απο γενησιμιού της με εκρηκτικά που άν ενεργοποιηθούν, θα θαψουν και την παλιά παραλία.

Οι ασχολούμνενοι με το φυσικό αέριο γνωρίζουν απο τους Ρώσους και πρώτους διδάξαντες μηχανικούς ότι, ΕΚΡΗΞΗ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ ΠΙΣΩ ΤΗΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ.

Ιεροκρυφίως λοιπόν ακυρώθηκε απο τότε η υποθαλάσσια αρτηρία, εκτός και άν το κεντρικός αγωγός, που έχει τοποθετηθεί κυριολεκτικά με τα ποδάρια πίσω απο τα επισφαλή μπλόκια της παλιάς παραλίας, μεταφέρονταν κάπου στο Σεϊχ Σού γύρω απο την πόλη της Θεσσαλονίκης και στην απαραίτητη απόσταση ασφαλείας.

Είναι προφανές ότι, η νέα μελέτη εγγυάται μετά βεβαιότητος ένα νέο Κούρσκ, την φορά αυτή στον Θερμαϊκό.

Τί να συνέβη άραγε και ο εθνικός μας Σαρακατσάνος αγνόησε αυτόν τον κίνδυνο και προχώρησε σε ανάθεση του έργου με όλες τις νομικές υποχρέωσεις σε εταιρεία που δένει το ελληνικό δημόσιο με απίθανες αποζημιώσεις, άν τυχόν κάτι εμποδίσει την εκτέλεση του έργου;
'Η μήπως στην αρχή το αγνόησε αλλά - γηράσκων αεί διδασκόμενος - το πληροφορήθηκε με πειστικό τρόπο και κατάλαβε ότι δέν παίζουν ούτε οι Σαρακατσάνοι εν ού παικτοίς;

Οι πτυχές είναι πολλές και κάθε μία έχει το δικό της περιεχόμενο. Το άνοιγμα όλων σε αυτό το ποστ μπορεί να κουράσει τον αναγνώστη. 'Αν όμως κάποιος θέλει να γνωρίζει ολόκλήρο τον "ιστό της ... αράχνης", ευχαρίστως με τις μνήμες μου απο το έργο που μελέτησ στην πρώτη φάση, να του αποκαλύψω και άλλες πτυχές.

Εξ άλλου πρόκειται για την ιστορία της Θεσσαλονίκης, την μοίρα της οποίας εξακολουθεί και αυτήν την στιγμή να καθορίζει η Αθήνα, γράφοντας στα παλιά της υποδήματα ακόμα και ότι επιβάλλεται να γίνει στην πόλη αυτή για να ζησει και να ζεί χωρίς τον κίνδυνο της ασφυξίας.

ΠΕΛΙΑΣ
στο http://skeftomaste-ellhnikagr.blogspot.com/2009/07/k-best-seller.html