του Βασίλη Χασιώτη, Οικονομολόγου, ΑθήναPoliticians are like diapers. They both need changing regularly and for the same reason. ~Author Unknown (http://www.quotegarden.com)
(Και η μετάφραση για όσους δεν γνωρίζουν επαρκώς την γλώσσα που κάποιοι στο παρελθόν εισηγήθηκαν να γίνει «επίσημη» της Ελλάδας. Η μετάφραση λοιπόν ; «Οι πολιτικοί είναι σαν τις πάνες : και οι δυο χρειάζονται αλλαγή τακτικά και για τον ίδιο λόγο.» - Άγνωστος)
- Ρε δεν έχουμε πολιτικούς με προσόντα.
Απεφάνθη ο Σώτος. Ο Σώτος, καθότι καταστηματάρχης, σχεδόν ποτέ δεν παρεμβαίνει στις... κουβέντες των θαμώνων στο καφενείο του, διότι δεν είναι πρέπον ο καταστηματάρχης να πουλά αυτό που θέλει, μα αυτό που θέλουν οι πελάτες. Διαφορετικά, για έμπορος δεν κάνει. Όμως, μιας και ήταν η ώρα περασμένη 11 το βράδυ του Σάββατου, η μόνη παρέα που έμεινε ήταν ο Θεόφιλος, ο Στάθης, και ο Γιάννης. Δουλειά δεν είχε, έκατσε μαζί τους κι ο Σώτος.
- Πες τα ρε Σώτο, είπε ο Στάθης, που διαφωνούσε με τον Γιάννη.
Το σημείο της διαφωνίας δεν ήταν και του μεγέθους του κυπριακού. Απλά, διαφωνούσαν για το τι σημαίνει προσόν σ’ ένα πολιτικό.
- Ρε Σώτο, πώς; Δεν έχουνε οι περισσότεροι απ’ αυτούς, για να μη πω όλοι, πτυχία; Κι όχι ένα ή δύο αλλά και τρία και βάλε.
- Για ποιους πολιτικούς μιλάς τώρα ρε Γιάννη; Ζήτησε διευκρίνιση ο Θεόφιλος
- Για τους βουλευτές.
- Α, γι’ αυτούς!
- Ναι γι’ αυτούς. Και του υπουργούς.
- Και να πούμε κοιμάσαι πιο ήσυχα γιατί έχουν πτυχία;
- Εμ πώς; Απ’ το να μην είχανε καθόλου.
- Και δηλαδή, ρωτά ο Σώτος, γιατί αφού έχουν πτυχία έχουμε όλο αυτό μπάχαλο;
- Αυτό είναι άλλο!
- Πώς άλλο δηλαδή;
- Δεν ξέρω, αλλά είναι άλλο.
- Τώρα, συγνώμη κι’ όλα, λέει ο Στάθης, αλλά με το δεν ξέρω, αλλά έτσι είναι, δεν γίνεται κουβέντα.
- Κι εκτός αυτού, ρε Γιάννη, έχουνε δεν έχουνε πτυχίο, άλλα πράματα μετράνε.
- Δηλαδή, να μπορούν τουλάχιστον να μοιράσουνε δυο γαϊδουριών άχυρα. Γιατί αδερφέ μου, στα πανεπιστήμια μπορεί να σε μαθαίνουνε όλα χι και ψι στις άλγεβρες και όλες τις φιλοσοφίες, αλλά ένα πράγμα δεν πουλάν εκεί.
- Τι;
- Εξυπνάδα και καπατσοσύνη.
- Πώς μπορείς να πάρεις πτυχίο και να είσαι βλάκας;
- Μπορείς, μπορείς! Έχω δει βλάκες με πτυχίο. Άσε τώρα. Κι εσύ έχεις δει, αν κάτσεις και βάλεις κάτω όσους γνωρίζεις.
Ξύνει λίγο το κεφάλι του ο Γιάννης.
- Η αλήθεια είναι ότι έχω δει και τέτοιους.
- Κι έπειτα ρε Γιάννη, σκέψου το και διαφορετικά. Ένα πτυχίο σ’ ένα ας πούμε υπουργό, ή βουλευτή, δεν βοηθά και πολύ, για να μη σου πω καθόλου.
- Γιατί;
- Διότι πολύ απλά, κάτσε και σκέψου. Ας πούμε ότι εσύ είχες σπουδάσει. Τι πτυχίο να πούμε ότι θα ήθελες να έχεις;
Ελαφρύς αναστεναγμός απ’ τον Γιάννη, καθότι ήταν το απωθημένο του.
- Της νομικής.
- Δικηγόρος δηλαδή;
- Ναι!
- Ωραία! Σαν δικηγόρος, θα έπρεπε…, δεν μου λες, τι θα ήθελες να είσαι; Βουλευτής, υπουργός, τι;
- Βουλευτής.
- Άντε και υπουργός! Του λέει ο Σώτος.
Γέλια. Γελάει κι ο Γιάννης.
- Το λοιπόν, είσαι βουλευτής.
- Είμαι και φαίνομαι.
- Και είσαι εκεί στη Βουλή, και σου φέρνουνε ας πούμε νομοσχέδια για εκατό χιλιάδες πράγματα, κι εσύ πρέπει υποχρεωτικά να έχεις και μια άποψη για όλα αυτά. Νομοσχέδια για τους πυλώνες της ΔΕΗ αν δημιουργούν ή όχι καρκίνους, αν πρέπει να περάσουν πάνω από σπίτια ή όχι, νομοσχέδια για να πάρουμε φρεγάτες και μιράζ, νομοσχέδια για τη φορολογία, για τους αγρότες, για την εμπορική ναυτιλία, νομοσχέδια για την εξωτερική πολιτική, για τις τιμές, για εκείνο και για το άλλο, νομοσχέδια για τους ψαράδες, για τους τραπεζικούς, για τον ΟΓΑ, για το ΙΚΑ και πάει λέγοντας. Ξέρεις ρε πόσο καιρό θέλεις να πάρεις το πτυχίο της νομικής;
- Τέσσερα δεν είναι;
- Τέσσερα.
- Αν τώρα για κάθε τι που λες και αποφασίζεις σαν βουλευτής θέλεις κι ένα πτυχίο για το κάθε θέμα, ξέρεις πόσες σχολές θα ‘πρεπε να τελειώσεις;
Κουνά το κεφάλι ο Γιάννης.
- Πολλαπλασίασε το 4 με το 200 και κάπου εκεί θα είσαι έτοιμος να έχεις αυτό που λένε πλήρη γνώμη για όλα τα θέματα.
- Καλά κι όλοι αυτοί που μιλάνε με σιγουριά για όλα, που στο διάολο τα σπουδάσανε;
- Εσύ, τι λες; Τα σπουδάσανε; Απλά οι άνθρωποι κάνουν κάτι που δεν το κάνουν όλοι.
- Δηλαδή τι;
- Να, παρακολουθούν τις εξελίξεις πιο κοντά απ’ ό,τι εμείς, διαβάζουνε τίποτα βιβλία σχετικά με τα διάφορα θέματα που τους απασχολούν καμιά φορά, και άλλα τέτοια. Και μ’ όλα αυτά, αποκτούν μια πιο σφαιρική αντίληψη των πραγμάτων, και ακονίζουν το μυαλό τους για το πώς πρέπει να σκέφτονται για τα πράγματα.
- Έχεις δίκιο. Άλλωστε, ένα σωρό πετυχημένοι άνθρωποι πέτυχαν τόσα χωρίς πανεπιστήμια, χωρίς τίποτα απ’ όλα αυτά. Όπως πολλοί επιχειρηματίες να πούμε.
- Έτσι. Αλλά, και οι σπουδές, σπουδές. Α! όλα κι όλα. Μπορεί να μη σου μαθαίνουνε για όλα τα πράματα του κόσμου, όμως, σου ανοίγουν ένα παράθυρο. Ένα παράθυρο στη γνώση. Μεγάλο πράγμα! Από εκεί, μπορείς μετά να πετύχεις πολλά πράγματα.
- Αλλά, όταν λέμε εκπαίδευση, παρεμβαίνει ο Σώτος, να λέμε πανεπιστήμια.
- Αυτό ξαναπέστο είπε ο Θεόφιλος. Γιατί φίλε μου, όλο και περισσότερο συναντάς έξω αμόρφωτους με πανεπιστημιακά πτυχία.
- Δεν το είπα τυχαία. Αφού σε μερικές περιπτώσεις, όταν δηλαδή ξεθαρεύω με κάμποσους απ’ αυτούς που μου πουλάνε τίτλο οικονομολόγου, και άλλα τέτοια, συζητώντας βλέπω ότι δεν ξέρουν ούτε τι πα να πει ας πούμε πληθωρισμός. Καλά, τι στο διάολο διδάσκουν εκεί μέσα;
- Καλή ερώτηση Σώτο. Να σου πω για κάτι που ξέρω…
Με τη κουβέντα η ώρα είχε περάσει. Ο Στάθης κοίταξε το ρολόϊ στο τοίχο. Είχε πάει 12 και τέταρτο μετά μεσονύκτιο.
- Πω, πω! Ρε σεις η ώρα 12 και τέταρτο. Μάγκες, λέει ο Στάθης, εγώ τη κοπανάω.
- Γιατί εμείς τι κάνουμε; Λέει ο Θεόφιλος.
Σηκώνονται, αφήνουν πάνω στο τραπέζι έκαστος το τι οφείλει, καληνυχτούνε τον Σώτο και κάνουν να φύγουν.
- Γιάννη, δεν σου’ πα τελικά ποια ποιο προσόν θεωρώ ότι λείπει από τους πολιτικούς μας.
- Ποιο;
- Η ντροπή Γιάννη. Έχασαν την ικανότητα να κοκκινίζουν. Και όπως λένε οι γραμματιζούμενοι, χάθηκε η αιδώς. Ο δάσκαλος μου ‘λεγε τις προάλλες, ότι οι αρχαίοι την Αιδώ την είχαν κάτι σα θεότητα ή σα κάτι τέτοιο. Εμείς από θεά τη κάναμε κλωτσοσκούφι να παίζουμε μαζί της.
- Άντε καληνύχτα, του λένε όλοι μαζί γελώντας.
- Στο καλό παιδιά, κι ευχαριστώ. Και πού ‘σαι Γιάννη.
- Πες το.
- Μηδέν παρεξήγηση έτσι; Εγώ σέβομαι τη γνώμη όλων. Να, μιας κι ήμασταν παρεΐτσα, είπα κι εγώ τη γνώμη μου.
- Σώτο! Ντροπή ρε! Με ξέρεις για τέτοιο; Άντε καληνύχτα.
