26 Νοε 2009
Θεσσαλονίκη, μια ιστορία μπαλώματος....
Στη μιζερη αυτή χωρα που λεγεται Ελλάδα, και για καποιους ειναι η βορειότερη χωρα της Αφρικης, καποιες λεξεις οπως προγραμματισμος ή σχεδιασμός ήταν ειναι και θα είναι αγνωστες.
Δε θελω να πολυλογίσω ασκοπα. Αλλωστε δεν το κατεχω το γραψιμο.
Το εθνικο μας σπορ είμαι το μπάλωμα. Τα κανουμε πρωτα σ......α, και μετα τρεχουμε και μπαλώνουμε. Και δεν αναφερομαι στα..
οικονομικα ή γενικότερα στη πολιτικη.
Η πολη της Θεσσαλονικης στερήθηκε για πολλα χρονια τη νεα του παραλια (ναι αυτην που ο δημαρχός της καμαρωνε οταν παραδωθηκε με καθηστερηση δε ξερω κι εγω ποσο). Στερηθηκε και τη θεα του Λευκου Πυργου. Ποιος μπορει να ξεχασει τα κεπεγκια γυρω απο το σημα κατατεθέν της πολης λες και φυλασαν κανα στρατοπεδο.....Τελος παντων τα εργα τελειωσαν και ειπαμε " Δε παει και το παλιαμπελο, τουλαχιστον εγινε το εργο....".
Ειπαμε ομως, καποιες λεξεις οπως προγραμματισμος ή σχεδιασμός ήταν ειναι και θα είναι αγνωστες.
Οι φωτογραφιες ειναι απο τη περιοχη του Λευκου Πυργου. Καποιοι ειδήμονες "ξεχασαν" πως χρειαζεται καποια σωληνωση, αποχετευσης πιθανως. Οποτε τη κανουμε; Ξηλωνουμε; Και μετά; Ε τι αλλο.....ΜΠΑΛΩΝΟΥΜΕ!!!!!! Και τι μπαλωμα....Χαρμα ιδεσθαι.
Ενα εργο που ουτε δυο χρονια δεν εχει....Ε χωρις μπαλωμα να το αφησουμε; Δε λεει......
Ζητω η Θεσσαλονικη......
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
theagpar@gmail.com