Γράφει για ta xalia ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαίδης
Τρεις ειδήσεις, από τις πρώτες των τελευταίων ημερών αποτελούν μοντέλα για την ανάλυση της ελληνικής και πολιτικής πραγματικότητας… Πέραν του ότι αποτελούν σκανδαλώδεις κινήσεις της κυβέρνησης…
Εξηγούμαι (με χρονολογική σειρά):
Είδηση πρώτη:Η υπουργός Περιβάλλοντος έρχεται στη Θεσσαλονίκη και ανακοινώνει παρεμβάσεις- μαμούθ για τη βελτίωση της ζωής στην πόλη. Το γεγονός ότι για να καταλήξει στο σχεδιασμό αυτό δεν τήρησε το αξίωμα της «Διαβούλευσης» περνά απαρατήρητο τόσο από όλες τις εφημερίδες της πόλης, όσο και από τους (αρκετούς) υποψηφίους δημάρχους.
Κανείς σε αυτήν την πόλη δεν αισθάνεται την ανάγκη να διαμαρτυρηθεί, ή να διαφωνήσει με αυτό το απίστευτο καπέλωμα. Όλοι θεωρούν ως αυτονόητο και δεδομένο ότι μία διορισμένη υπουργός, που δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τη Θεσσαλονίκη, είναι επαρκής και ικανή να εκπονήσει σχέδιο- μαμούθ δίχως να ρωτήσει κανέναν, ούτε από τους αιρετούς εκπροσώπους του Λαού της Θεσσαλονίκης αλλά ούτε και από το επιστημονικό και άλλο δυναμικό της. Από την παπανδρεϊκή προεκλογική εξαγγελία της προσφυγής σε ξένους ειδικούς (την θυμάστε) περάσαμε στην αυθεντία της κυρίας Τίνας.
Όλοι μας θεωρούμαι ότι επαρκέστεροι από τους επιστήμονες του Αριστοτελείου, του «Μακεδονίας» και του «Αλεξάνδρειου» ΤΕΙΘ, του ΤΕΕ/ΤΚΜ, και των αναρίθμητων συλλόγων και επιμελητηρίων είναι οι γραφειοκράτες του υπουργείου, που μόνο ως επισκέπτες έχουν δει τη Θεσσαλονίκη…
Μπροστά στην αποθέωση της αποκέντρωσης και της αυτοδιοίκησης, όλοι οι Θεσσαλονικείς μένουμε άλαλοι. Πουθενά η μαχητικότητα από τους υποψηφίους δημάρχους… Συγχαρητήρια λοιπόν σε εμάς και όχι σε όσους μας καπελώνουν. Αυτοί, την δουλειά τους κάνουν…
Είδηση δεύτερη:
Πολιτική επιστράτευση αποφασίζει η κυβέρνηση. Πέραν της ουσίας του θέματος, υπάρχει όμως και η διαδικασία. Το ελληνικό κράτος του 2010 αποδεικνύει ότι χρειάζεται τουλάχιστον τέσσερις ημέρες αλλά και την επέμβαση του στρατού για να επιλύσει ένα εσωτερικό ζήτημα… Τα φύλλα επίταξης άλλοτε δεν φτάνουν, άλλοτε δεν επιδίδονται, άλλοτε είναι ελλιπή. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν όλοι μας ότι το ελληνικό κράτος όταν διατάσσεται να πράξει κάτι πέραν της καθημερινότητάς του, και αυτό αφορά την προστασία του κοινωνικού συνόλου, αδυνατεί για καθαρά πρακτικούς λόγους να το «τελειώσει»…
Και φυσικά η ευθύνη βαρύνει την κυβέρνηση…
Είδηση τρίτη:
Ο δήμαρχος Πειραιά Παν. Φασούλας ανακοινώνει ότι ο δήμος του προχωρά σε στάση πληρωμών επειδή δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα περιοριστικά μέτρα που του έβαλε το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, από το οποίο έχει λάβει δάνεια. Ο πρώην μπασκεντμπολίστας δεν μας εξηγεί περισσότερα, ωστόσο από τα συμφραζόμενα αντιλαμβανόμαστε ότι ο Δήμος Πειραιά δεν μπορεί να πληρώσει τα χρωστούμενα, ούτε καν τις δόσεις, οπότε το ΤΠΔ προχωρά στην παρακράτηση της κρατικής επιχορήγησης. Για να διασφαλίσει τα χρήματά του δηλαδή, όπως ακριβώς αναγράφεται και στη δανειακή σύμβαση…
Πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι των εφημερίδων που φιλοξενούν τις δακρυσμένες δηλώσεις Φασούλα, οι υπουργοί Οικονομικών και Εσωτερικών ψηφίζουν τροπολογία «για τη διευκόλυνση των υπερχρεωμένων δήμων». Οι διευκολύνσεις ισχύουν μόνο μέχρι 31.12. Οι δύο υπουργοί μάλλον θεωρούν βέβαιη την «έξοδο» Φασούλα… Για τον επόμενο δήμαρχο, που θα είναι επίσης υπερχρεωμένος δεν ανησυχούν. Ίσως είναι «Δεξιός»…
Την ίδια ώρα, τα ίδια υπουργεία κρατούν παγωμένους τους λογαριασμούς του Δήμου Θεσσαλονίκης, επειδή –λένε- λόγω της υπόθεσης της υπεξαίρεσης ίσως βλαφτούν τα συμφέροντα του Δημοσίου… Προσοχή: Δεν πρόκειται για παρακράτηση λόγω οφειλών, το ρευστό κρατάν, όχι χρεωστούμενα…
Δύο μέτρα, δύο σταθμά… Διευκόλυνση και φροντίδα για τον «μπαταχτσή» Δήμο Πειραιά, ασταμάτητο κυνηγητό για τον «καθαρό» από χρέη Δήμο Θεσσαλονίκης…
Τα συμπεράσματα δικά σας…
