Η Ελλάδα σήμερα φαίνεται ότι έχει κάθε συμφέρον να επιδιώξει την ουσιαστική αναβάθμιση των σχέσεών της με το κράτος του Ισραήλ. Η όποια κίνηση προσέγγισης δεν θα πρέπει, όμως, να γίνει σε βάρος των σχέσεων της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο, με το ακόλουθο βασικό επιχείρημα: οι παραδοσιακές σχέσεις φιλίας Ελλάδας – Αράβων, αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα όπλα της ελληνικής διπλωματίας στην προσπάθεια ανάπτυξης των σχέσεων με το Ισραήλ. Φαίνεται δηλαδή, ότι οι σχέσεις που ορίζει η συνεργασία μεταξύ των Ελλήνων και των Αράβων δεν βασίζονται στον θρησκευτικό φανατισμό – πράγμα που φαίνεται ότι ισχύει στην περίπτωση της Τουρκίας – αλλά αντίθετα βασίζονται σε μακροχρόνιες σχέσεις ειλικρινούς συνεργασίας και αλληλοσεβασμού.
Αυτή λοιπόν η σχέση εμπιστοσύνης αποτελεί τον βασικό λόγο που καθιστά την Αθήνα χρήσιμη στο Τελ Αβίβ
Καλείται λοιπόν η Ελλάδα να αντιληφθεί επαρκώς την παρούσα συγκυρία, όπου παρουσιάζεται σύμπλευση συμφερόντων Αράβων και Ισραηλινών, λόγω της απειλής που αμφότεροι αντιλαμβάνονται λόγω των πυρηνικών φιλοδοξιών του Ιράν.
Το ανωτέρω φαίνεται ότι δεν ισχύει για την Τουρκία, καθώς, όταν επιχείρησε να παίξει διαμεσολαβητικό ρόλο στις ειρηνευτικές διεργασίες στη Μέση Ανατολή, με τη στάση της απέδειξε ακόμη και στους πλέον δύσπιστους και θετικά διακείμενους προς αυτήν Ισραηλινούς, ότι απλώς δεν αντιπροσωπεύει έναν ειλικρινή διαμεσολαβητή, ένα αμερόληπτο τρίτο μέρος του οποίου η εμπλοκή στοχεύει ειλικρινά στην εξεύρεση λύσης σε ένα από τα δυσκολότερα, και κατά πολλούς μη επιδεχόμενα λύσης, προβλήματα της διεθνούς διπλωματίας, το Παλαιστινιακό.
Η Τουρκία φαίνεται ότι μπλέχτηκε στα δίχτυα του Παλαιστινιακού ζητήματος και κατάφερε με την στάση της να εξοργίσει του Ισραηλινούς και παράλληλα σημαντικό μέρος της άρχουσας τάξης του Αραβικού κόσμου που διαφωνεί με τις ενέργειες της θρησκευτικής ηγεσίας της Χαμάς, η οποία ελέγχει την Λωρίδα της Γάζας. Είναι άλλωστε κοινά αποδεκτό ότι τα παραδοσιακά αραβικά καθεστώτα φοβούνται αν όχι τρέμουν την επιρροή που ασκεί η Χαμάς στα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας τους.
Καλείται λοιπόν η Ελλάδα να αντιληφθεί επαρκώς την παρούσα συγκυρία, όπου παρουσιάζεται σύμπλευση συμφερόντων Αράβων και Ισραηλινών, λόγω της απειλής που αμφότεροι αντιλαμβάνονται λόγω των πυρηνικών φιλοδοξιών του Ιράν.
Το ανωτέρω φαίνεται ότι δεν ισχύει για την Τουρκία, καθώς, όταν επιχείρησε να παίξει διαμεσολαβητικό ρόλο στις ειρηνευτικές διεργασίες στη Μέση Ανατολή, με τη στάση της απέδειξε ακόμη και στους πλέον δύσπιστους και θετικά διακείμενους προς αυτήν Ισραηλινούς, ότι απλώς δεν αντιπροσωπεύει έναν ειλικρινή διαμεσολαβητή, ένα αμερόληπτο τρίτο μέρος του οποίου η εμπλοκή στοχεύει ειλικρινά στην εξεύρεση λύσης σε ένα από τα δυσκολότερα, και κατά πολλούς μη επιδεχόμενα λύσης, προβλήματα της διεθνούς διπλωματίας, το Παλαιστινιακό.
Η Τουρκία φαίνεται ότι μπλέχτηκε στα δίχτυα του Παλαιστινιακού ζητήματος και κατάφερε με την στάση της να εξοργίσει του Ισραηλινούς και παράλληλα σημαντικό μέρος της άρχουσας τάξης του Αραβικού κόσμου που διαφωνεί με τις ενέργειες της θρησκευτικής ηγεσίας της Χαμάς, η οποία ελέγχει την Λωρίδα της Γάζας. Είναι άλλωστε κοινά αποδεκτό ότι τα παραδοσιακά αραβικά καθεστώτα φοβούνται αν όχι τρέμουν την επιρροή που ασκεί η Χαμάς στα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας τους.
Για το λόγο αυτό άλλωστε υποστηρίζουν οικονομικά και ηθικά την Παλαιστινιακή Αρχή υπό τον Μαχμούντ Αμπάς της Φατάχ που ελέγχει τη Δυτική Όχθη, ενώ συγχρόνως συνδράμουν τον ισραηλινό οικονομικό αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας.
Η χώρα μας, όταν καταφέρει να σηκώσει το κεφάλι από τα εσωτερικά πολιτικά και οικονομικά προβλήματα, ευχής έργον θα ήταν να κατανοήσει επιτέλους ότι της δίδεται μια σημαντική ευκαιρία να παίξει καθοριστικό ρόλο στην περιοχή και να καταφέρει σημαντικό πλήγμα στο υπεροπτικό γόητρο της Τουρκίας.
Το ζητούμενο είναι να βγει η χώρα το συντομότερο από την παρούσα οικονομική κρίση και να μπορεί να ασχοληθεί σοβαρά με τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής.
Η χώρα μας, όταν καταφέρει να σηκώσει το κεφάλι από τα εσωτερικά πολιτικά και οικονομικά προβλήματα, ευχής έργον θα ήταν να κατανοήσει επιτέλους ότι της δίδεται μια σημαντική ευκαιρία να παίξει καθοριστικό ρόλο στην περιοχή και να καταφέρει σημαντικό πλήγμα στο υπεροπτικό γόητρο της Τουρκίας.
Το ζητούμενο είναι να βγει η χώρα το συντομότερο από την παρούσα οικονομική κρίση και να μπορεί να ασχοληθεί σοβαρά με τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής.
Καλά ενημερωμένοι κύκλοι εκτιμούν ότι η κίνηση των Αράβων επενδυτών να επενδύσουν στην χώρα μας (βλέπε το λιμάνι του Αστακού και τα ναυπηγεία) την χρονική αυτή στιγμή σχετίζεται με την παραπάνω θέση, ενώ περιμένουν σύντομα και αντίστοιχες επενδυτικές ενέργειες από την μεριά των Ισραηλινών.
Ο Πληροφοριοδότης
Ο Πληροφοριοδότης
